Satellite
  • Day 13

    Platteland en My Sòn

    May 1, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 27 °C

    Goed uitgeslapen werden we wakker rond 6,15u!
    Ontbijten buiten met een zuchtje wind aan 't water, en een temp van 26°, ideaal.
    We vertrekken naar de velden om de plaatselijke landbouw te bestuderen. Een half uurtje rijden en we zitten midden in de rijstvelden. We worden door een landbouwer ontvangen en krijgen eerst een kopje thee, dan ontvangen we een hoed en een bruin hesje en trekken we het veld in. Uitleg over de verschillende gewassen, groei- en oogsttijd. Men gebruikt zeewier als bemesting, deze wordt uit de rivier geschept en een beetje gedroogd. In het groentenbed maakt men eerst een lange kuil van +/- 40cm diep, daar wordt het zeewier ingelegd zo'n laag van 25cm en daarop terug de aarde. Dan plant men de groenten, meestal zijn de groenten oogstrijp op 14 dagen.
    De plaatselijke markt wordt bevoorraad en enkele restaurants. Maar hier in het dorp is de oogst niet voldoende voor alle restaurants van Hoi An alleen. Er zijn 400 restaurants en gisteren waren er in één restaurant 800 couverts!
    Op onze vraag vertelde de farmer dat hij opstond samen met de kinderen, ze na 't ontbijt naar de school bracht en dan op het veld begon te werken, daarna ging hij helpen in een restaurant. Vroeger verdiende hij genoeg voor zijn familie maar zijn zoontje van 18 maanden heeft een hartoperatie nodig omdat hij een gaatje heeft tussen de hartkamers. Daarom moet hij extra bijverdienen door in het restaurant te werken. Je voelde dat het geen vraag om extra geld was, maar een eerlijke uitleg.
    We mochten even helpen op het veld, wat zeewier aanvoeren, maar de oudere man die bezig was moest toch veel verbeteren. Het zag er in onze ogen al een oude man uit maar hij bleek (maar) 55 jaar te zijn. Ook de (over)grootmoeder liep rond, een klein vrouwtje van ik schat 1,50m, en af en toe schudde zij misprijzend haar hoofd. De kok zei dat dit zijn moeder was en dat ze niet goed meer bij haar hoofd was, zij was 77jaar.
    We leerden nog een Hoi An pannenkoekje maken en een soort springroll maar het heet hier anders. De maaltijd was overheerlijk,en de kok kwam bij iedereen een diertje maken van de rijst, een schildpad, een octopus, een kip enz...
    Het is bloedheet en we rijden naar My Son, het oude Champa-koninkrijk waarvan we eerder de Hindoe kunstwerken al zagen in Danang. Je kan het vergelijken met Ayutthaya in Thailand of Ankor Wat in cambodja, maar veel groener. We reden met de bus zo ver mogelijk zodat de klim niet te ver was. We kregen de uitleg van Mi over de Champakoningen en ze zei dat de Amerikanen het in 1969 bombardeerden. Wat ze er niet bij vertelde was dat het een Vietcong bolwerk was! Maar toen ik het vroeg bevestigde ze het wel.
    Toen we uitgewaaierd waren kwam er muziek van aan de ingang en begon een dansgroep de oude dansen en muziek te spelen, het bijeenkomen is nog nooit zo vlot gegaan. Langs de weg drogen de mensen hun rijst, pepertjes, maïs enz..
    Aangekomen in het hotel, vlug onze rugzak weg en naar de proeverij-markt. Het is normaal dat er in het restaurant 's avonds weinig volk is want je hebt een heel avondmaal achter de kiezen: mie, groenten, panaches, ricecake, ricewine enz...
    Daarna een zwemstonde en terug de bus op om in Hoi An te gaan eten.
    We zijn al gewoon dat het goed is, nu kijken we alleen nog naar de overtreffende trap. Goed, beter en uitzonderlijk. Dit was goed, vooral de tuin waarin we zaten was een extraatje.
    Daarna ieder op eigen gelegenheid terug naar het Vinh Hung Resort. De ene komt al wat vroeger thuis dan de andere, er zijn er die nog een dansje wagen in de discobar naast de deur of cocktails gaan drinken onderweg. Nicole ging haar Ao Baba afhalen, een pakje voor 40+ ik hoop dat ze tevreden is. En ik kocht 3 zijden lakenzakken, om bloesjes en sjaaltjes van te maken thuis.
    Read more