Yogyakarta

Cando chegas a Yogyakarta tes que loitar de novo cos taxistas; algúns incluso me pediron 800.000 rupias para levarnos ao hotel, o que me fixo responder case de forma groseira. Vimos un taxi azul que tiña un contador e pregunteille se o poñía. Cando dixo que si, subimos e levounos ao noso hotel por menos de 50.000 euros... O Hotel Gallery Prawirotaman é un hotel impresionante por 35 euros por noite. A piscina convida a non saír do complexo e o almorzo é un dos que destaca a persoa que almorza contigo. Todos os pratos indonesios que podes imaxinar están nese buffet, todos espectaculares e por suposto, probeinos todos. Creo que non esaxero se digo que é rendible pagar os billetes de avión para almorzar alí todos os días... :)))
Ese día a nosa misión era buscar transporte para visitar os templos de Borobudur e Prambanan ao día seguinte e, sobre todo, descubrir como facer a ruta Yogya-Bromo-Ijen-Surabaya dos próximos 3. George veu ao noso rescate e deunos o contacto de Ferry, Crazy Ferry, un tipo moi paveiro que necesitaba cantar para espantar o sono... Co problema resolto, visitamos un mercado tradicional moi preto do hotel, a mezquita subterránea de Sumur Gumuling (situada no Tamansari e perdida entre as rúas dunha aldea tradicional preto do complexo de edificios de Yogya Keraton creo que foi a visita máis interesante da cidade) e o famoso centro comercial Malioboro. Na avenida onde se atopa o centro comercial, hai moitas galerías con mercados onde se poden mercar os famosos tecidos pintados a man da cidade. En tres ocasións achegáronse varios rapaces ofrecéndose a guiarnos para a festa de tinguidura. Non lles fixemos caso porque se parecían á abordaxe do festival de tintura de Marrakech. Supoño que cada un deles intentaba levarnos ao seu taller para acabar vendonos os seus produtos. No centro comercial os prezos eran moi baixos: o mesmo teléfono que me roubaran era 500 euros máis barato que en España. Descansamos no hotel, xa que ao día seguinte era o primeiro día para ver amenceres... e iso supoñía erguerse moi cedo.

Crazy Ferry tivo o día ocupado cun traslado institucional, polo que enviou ao seu primo Falete. O pobre non falaba case ningún inglés polo que de pouco nos serviu como guía. A ruta incluía a saída do sol en Borobudur, o tempo do polo, Prambanan e outras atraccións menores que descartamos porque espertar ás 3 cansounos rapidamente. Borobudur está a uns 40 minutos do centro de Yogya. Cando chegas pagas a entrada (uns 35 euros por persoa -máis tarde en Prambanán fixéronnos un 50% de desconto por levar o carné de estudante e había a posibilidade de mercar unha entrada combinada. Non comprobei se había un desconto ou un billete combinado en Borobudur, Non é fácil estar esperto ás 4 da mañá). O templo é o monumento budista máis grande do mundo. Foi construído entre os anos 750 e 850 e consta de seis plataformas cadradas coroadas por tres plataformas circulares, decoradas por 2.672 paneis en relevo e 504 estatuas de Buda. O significado dos relevos require unha interesante lectura pausada da Wikipedia.

A visita ao templo é unha auténtica gozada, quizais menos sorprendente para nós xa que tiñamos a visita aos templos de Angkor en Cambodia tan preto - para min, o máis fermoso que vin construído polo home. Outra cousa é o amencer. NON VALE A PENA. Quizais no verán cando o sol sae xusto por riba do volcán Merapi e ves por detrás da figura de Buda sen estupa... Creo que esta é a última vez que vou facer unha visita ao amencer. Levantarse ás 3 da mañá lastra o resto do día e o único beneficio é que supoño que haberá menos turistas que noutras horas. Estivemos alí unhas 4/5 horas, incluído o almorzo que nos regalaron por devolver a lanterna.

Moi preto de alí está a Igrexa do Polo, coñecida popularmente como "Gereja Ayam", que fora construída por un luminado trala mensaxe directa do propio Deus. A visita non é especialmente interesante, pero é curiosa e non che levará moito tempo.

Desde alí ata Prambanan hai unha hora máis en coche. En principio, as expectativas eran inferiores ás de Borobudur, polo que a sorpresa foi maior, aínda que a sombra de Angkor seguía presente. Como vos dixen antes, conseguimos a entrada cun 50% de desconto ao levar o carné de estudante e podedes conseguir unha entrada combinada para ver tamén Borobudur. Se o volvese a facer, faríao en orde inversa, deixando o amencer sobrevalorado sobre o complexo budista e probándoo ao atardecer, a pesar do risco de chuvascos que hai cada día despois do mediodía. O complexo de Prambanan é o templo hindú máis grande do mundo. O complexo orixinal tiña 237 templos (grandes e pequenos, a maioría destruídos), unha estrutura inmensa cuxo núcleo principal son os tres edificios dedicados aos chamados Trimurti, é dicir, a Brahma, Vishnu e Shiva, as principais divindades da mitoloxía hindú . Brahma como o creador do Universo, Vishnu como o preservador e rexenerador e Shiva como o destrutor.

Despois das clases de Nik, esta relixión parecíame cada día máis interesante. O que tería desfrutado se o tivésemos de guía! Estivemos entre 3 e 4 horas no complexo, principalmente nos templos principais, aínda que despois collemos un tren gratuíto para ver os templos menores. A calor era insoportable e prevía unha chuvia. Fomos descansar á piscina do hotel antes de saír a cear. Na rúa paralela á nosa, decenas de pubs e restaurantes, facían da rúa Prawirotamán un plan perfecto para esa noite. Ceamos en ViaVia, un local con moi boa vibra, boa comida e unha tenda de comercio sustentable moi interesante para mercar recordos.Baca selengkapnya