Reisdag 5

Vandaag met de scooter van Hoi An naar Hue gereden. Dit staat bekend als één van de mooiere routes in Vietnam en met de scooter ook prima te doen in een dag. De bagage ging per bus achter ons aan richting ons hostel in Hue. De bagage werd vanochtend opgehaald door twee jongens op één scooter. Dat onze drie grote backpacks plus twee kleine tassen heelhuids aangekomen zijn hier, is een klein wonder. Want dat ging dus allemaal op die ene scooter mee..

In totaal legde we vandaag iets van 140km af om in Hue te komen. Met de nodige stops uiteraard
20km. De eerste stop was bij de Marble mountains. Dit zijn een viertal bergen van marmer die zomaar in het landschap verrijsen. Daarin en -op zijn een verzameling grotten, pagodes, tempels en uitzichtpunten te vinden. We hebben een paar grotten en uitzichten gezien, wel de grootste en hoogste geloof ik. Erg fraai!

34km. Daarna gingen we lunchen in Danang. Een grote plaats. De keuze was gevallen op het Happy Heart Café. Een restaurant waarin dove jongeren in de bediening werken. Lekker pizzaatje op, maar vooral gezellig kennis gemaakt met twee backpack-vrienden van Simon en Dorine. De ene na de andere exotische locatie vloog over tafel, voornamelijk waar ik ook ben geweest nu, leuk om daarover uit te wisselen.

59km. Dan de weg door de Van Hoi Pass. Dit is een kronkelige weg door, en over, de bergen tussen Danang en Hue. Erg mooi om te zien, wel goed opletten natuurlijk met rijden. Koffie en fotostop gedaan op het mooiste punt.

140km. Eindbestemming Hue bereikt. Wel moesten we nog even door een chaos aan verkeer heen. Hue is ook geen kinderachtig plaatsje dus lekker veel verkeer op de weg. Ik denk dat het moeilijk is om voor te stellen hoe men hier linksaf gaat dwars door een rechtdoorgaande stroom verkeer heen. Tja... hoe leg je dat uit?
Nou.. stel dat op een druk kruispunt in NL het verkeerslicht niet werkt en er is echt veel verkeer. Echt druk gewoon. Als je dan linksaf moet, zou je in Nederland wachten tot er een gaatje is in de stroom, en dan er snel tussendoor. Hier wacht men niet. Men gaat gewoon gelijk en toetert, en wordt vervolgens betoeterd door het andere verkeer. Het is een gekkenhuis. Eigenlijk niet voor te stellen. Ook niet voor te stellen dat het allemaal goed gaat altijd.
De eerste toast na aankomst was dan ook: We hebben het weer overleefd.Read more