Hue 1

In Hue wilden we twee dingen zien: het monumentencomplex in het centrum en een verlaten waterpark net buiten de stad. Dat kon prima in één dag gecombineerd worden en zo konden we wat tijd besparen.

Het monumentencomplex is gebouwd begin 19e eeuw als politieke en spiritueel centrum van het land. Tot 1945 woonde de keizer er met zijn familie in een aantal gebouwen dat de Forbidden Purple City heet. Het hele complex is nogal groot, wij zijn voornamelijk in en rond de Forbidden Purple City geweest. Wat daar dan van over is uiteraard. Het heeft een hoop te verduren gehad (oorlog, typhoon) dus het complex was half ruïne, half gerestaureerd. Wij vonden het wel een leuke mix. En een beetje leren over de gang van zaken van destijds, en een beetje dwalen over het terrein en foto's maken van overgroeide afgebrokkelende muren.

Dat laatste (dwalen, foto's maken) hebben we daarna ook gedaan in een verlaten waterpark. Best wel vet. Het zogeheten urban exploring, oftewel 'urbexen'. We hadden gelezen dat er entreegeld werd gevraagd bij de ingang. Wat grote onzin is, en bekend staat als een scam. Toch ff raar om die man dan daadwerkelijk te negeren en door te lopen. Hij kwam ons niet achterna, reden voor ons om te geloven dat we het dus aan het rechte eind hebben gehad.
Het park is begin jaren '90 snel na opening failliet gegaan en nagenoeg opeens verlaten. Het terrein en de gebouwen zijn nu overgenomen door de natuur (groeien, welig tieren), de plaatselijke jeugd (rondhangen, graffiti spuiten) en backpackers als wij (rondlopen, foto's maken). Het terrein is een natuurlijk meer met wat attracties en glijbanen er omheen, nou ja, zie de foto's maar. Leuk om rond te kijken en het verval te zien, maar niet zo spannend als urbexen eigenlijk toch een beetje hoort te zijn. Wel weer relaxed dat onze taxi heen uit eigen beweging was teruggekomen voor het ritje terug. Lekker luxe.

De volgende ochtend hadden we nog wat tijd over voor we de avondbus naar Phong Nha zouden nemen. Na wat koffie en yoghurt bij een café wilden we nog ff lunchen. Bij een lekker plekje aan het water bleek, nadat we al besteld hadden, alsnog de keuken dicht. Ok, no problem, dan de naastgelegen drakenboot maar op voor een relaxed tochtje over de rivier. Dit bleek een beetje een 'touristtrap'; een val voor naïeve toeristen. Het tochtje stelde niet heel veel voor namelijk, het varen had eigenlijk weinig om het lijf, het eten was veels te duur (3x meer dan in een restaurant), evenals de vriendelijk doch dringend aangeboden souvenirs. Dat gezegd hebbende, de vrouw had wel mooie bamboe onderzetters te koop. Hmm.. Uiteindelijk toch maar gekocht, ook al weet je dat je zelfs na afdingen nog meer betaald dan ergens anders. En dat ze handgemaakt waren door haar moeder? Ja, daar trapt gekke henkie niet in.

Lunchen ging em dus niet worden op die boot. Na terugkomst aan land zijn we dus maar een restaurantje ingedoken. Dit bleek een klein succesje. Goed eten, normale prijzen, vriendelijke bediening. Gekozen voor de crispy noodles met gewokte groenten. Dikke prima!Read more