Hoi An 1

In Hoi An hebben we de eerste twee dagen voornamelijk de omgeving verkend. Eerst per fiets en de volgende dag per scooter. Het stadje zelf hebben we de tweede avond en laatste dag bezocht.

Hoi An ligt wat landelijker dus fietsen is hier logisch om te doen. Je ziet hier ook meer fietsen en snorfietsen dan in Ho Chi Minh. Buiten het stadje doet het zelfs even denken aan Holland. Er is water, er is groen (de rijstvelden), er zijn verre horizons (het is ook plat), rechte lijnen in het landschap (verkaveling), er is vee (bruine bonkige koeien, zwartgrijze waterbuffels), er rijden mensen op fietsen. Hier en daar herinnert zo'n typisch Vietnamees hoedje (gevlochten kegelhoeden weetjewel) je weer even aan het feit dat je toch echt in Vietnam bent.
Ook nog even langs het strand gefietst. Niet super bijzonder, best veel rommel, leuke krabbetjes en schelpjes en mysterieuze gaten (krabben of kreeften of pieren?). We waren nog een beetje brak van de nachttrein dus nog even een strandbiertje en strandslaapje gedaan bij een strandtent. Wat een leven.

De volgende dag pakten we de scooter naar My Son. Een eeuwenoud tempelcomplex 70km verderop. Op de vraag: 'Kan je scooter rijden? Wel eens gedaan?' antwoordde ik positief, maar als diehard fietser had ik eigenlijk geen flauw idee hoe het ook alweer ging. Beetje bluf dus. Maar, met een paar tips had ik het snel onder de knie en ondertussen rijd ik heerlijk rond en toeter als de locals.
My Son was enorm indrukwekkend. De tempels liggen op een schitterende plek in de jungle aan de voet van een berg en een rivier. Echt een mooie plek. Meer nog dan bij Angkor krijg je de serene sfeer mee waarin het geheel is ondergedompeld. Helaas werd die rust vijftig jaar geleden wel ruw verstoord door een Amerikaans bombardement, en liggen de tempels grotendeels in puin. Waarschijnlijk zaten er toen Vietcong soldaten in. Tja.
Echter, door het gedeeltelijk wat op te ruimen en wat renovaties uit te voeren is, wat er nog wel is, erg goed te bewonderen! Toch mooi om te zien!Read more