Zaterdag

Rond zeven uur word ik gewekt door een zacht gekreun uit de keuken. Tabita moet plassen. Iets vroeger dan gehoopt, maar na een redelijk goede nacht geen probleem.
Lekker naar buiten met z'n tweeën.

Het is nog fris aan de slippertjes, maar wel lekker buiten. We zoeken en vinden de beloofde speeltuin in het dorp en maken er een rondje van. Al met al een rondje met best wel wat hoogteverschil, dat komt omdat ons appartement op een heuvel ligt in een mooie buitenwijk van het dorp.

Thuis treffen we Sil en Matteo inmiddels ook wakker. We ontbijten met het weinige wat we hebben, relaxen wat en gaan dan nog een rondje met zijn allen. Inmiddels weet ik de weg naar de speeltuin.
Die speeltuin is echt indrukwekkend mooi. Mooi aangelegd, alles nieuw, enorm compleet. Spelen, sporten, voor alle leeftijden, en ook nog kostenloos te bezoeken. We maken er een rondje doorheen en doen een rondje in de caroussel.

Matteo doet een dutje, we lunchen op het balkon, we kijken wat tv, drinken kaffe mit kuchen, Matteo wordt wakker en speelt en rent wat, we kijken uit het raam, lezen iets uit de boekenkast, we telefonen een beetje.. we doen vooral rustig aan en vooral weinig.
Om 15 uur zijn we wel zo'n beetje uitgerelaxed en gaan we voor een wandelingetje naar de supermarkt.

Beneden aan de weg is een Edeka en een Aldi-Süd. We kiezen voor het onbekende: de Edeka. Tabita mag niet binnen, dus ik blijf buiten op het terras. Omdat de pinautomaat mijn passen niet accepteert (alleen Anzeigkarten oid, wat zijn dat?), krijg ik mijn koffie en broodje cadeau. Dat vinden we heel aardig, maar we voelen ons een beetje bezwaard en zeggen dat we gaan pinnen ergens.

Het is dorstig weer. Dus we besluiten spontaan, zonder veel overleg, een terras te gaan zoeken. Wellicht in het centrum? We lopen er heen. Dat valt nog heel niet mee. Het centrum is mooier en ouder dan gedacht, maar terrasjes... nergens te bedenken. Uiteindelijk vinden we een foodtruck naast een mini-stationnetje waar ze bier, patat en pizza hebben. Ook hier is weinig overleg voor nodig... zitten maar.

Ik bestel twee Pilsen en krijg deze gelijk ontkurkt voor mijn neus. Ik wil betalen, maar... kein Karte hier. Sta ik weer. Ik mag gaan zitten en later betalen, maar besluit anders en ga eerst pinnen. Dat kan gelukkig 5 minuten verderop en ik ben snel weer terug.
De biertjes smaken heerlijk, goed pils. Zo lekker dat je er honger van krijgt, dus ook maar een patatje erbij. Ook die is zeer goed, lekker beetje paprikapoeder erop. Helemaal goed.

We lopen terug naar huis door het oude centrum. Mooi kerkje, een oud Rathaus, oude vakwerkhuizen, stukje oude stadsmuur, leuk hoor. Tabita krijgt van Sil wat water uit de oude fontein. Ze heeft zo'n dorst dat ze dankbaar uit haar handen drinkt.
Ietsje verderop staat er een oude man verweesd in de zon vastgeklamd aan een hek. Silvanias alarmbellen gaan af en stuurt mij erheen. Ik begin een gesprekje en de man komt verward over. Silvania komt erbij en ik ga hulp zoeken. Dat vlot niet zo, maar er daagt een verpleger in witte kleding op die zich over de man ontfermt. Gelukkig maar. Enigszins bezorgd dragen we de man over aan de verpleger, hopelijk hoeven ze niet heel ver terug te lopen.

Na het diner rijd ik nog even naar beneden voor een boodschap en gaat Matteo in bad. Ik sluit de avond af met een biertje op het balkon. Heerlijk.
Matteo kan niet slapen en komt er nog even gezellig bij. De tv heeft alleen maar ZDF en regionale zenders, dus we kijken een Duits muziekprogramma. Je moet wat. Een uurtje later is de koek echt op bij Matteo en is het dan echt bedtijd. Ciao ciao!

Tot slot Als ik nog even buiten ben met Tabita schiet er iets weg onder een auto vandaan. Zo groot als een kat, grote staart, laag bij de grond. Als het omkijkt valt de witte borstvlek op, ook al is het al aardig donker. Twee priemende oogjes kijken me nog even aan voordat het beest verder van ons weg rent. Thuis kijk ik het na en mijn vermoeden wordt bevestigt: een heuse Steenmarter. Cool!Read more