Przez piaski pustyni

Mniej więcej połowa wszystkich polecanych wycieczek w broszurach turystycznych prowadzi na wydmy Maspalomes. Wybieramy się wiec my też, co prawda bez skuterów, rowerów, segway-ów, i nawet bez wielbłądów, choć na pustyni te akurat mogło by się przydać.
Przeprawa przez piaski pustyni brzmi niezwykle romantycznie i awanturniczo, ale rozpoczyna się w samym centrum nadmorskiego kurortu, z gigantycznymi molochami hotelowymi, budkami ze smażoną rybą i Mc Donald’sem. A z głośników płynie disco Italian z lat 80; w świat wydm zanurzamy się w rytmie „que sera, que sera” i „o sole mioooooo”.
Wydmy, mimo wszystko są fantastyczne. I przywołują ducha przygody, zdobywców, odkrywców i podróżników. Doświadczamy na własnej skórze jak trudno jest po nich się poruszać. Pomimo tego, ze słońce już zachodzi i upału nie ma, tempo mamy zastraszające, 2.5 km/h. Te wielbłądy to jednak nie byłby zły pomysł…
Wdrapujemy się na najwyższą z nich przy niknącym w oddali „a ya ya ya ya ya ya t’amore”, i już jest całkiem pusto i egzotycznie. Nad nami wiatr, na horyzoncie ocean, po horyzont morze piasku, a z tylu w oddali nikną palmy.
Wersja romantyczna jest taka, ze te wydmy naniósł wiatr z Sahary. Wersja autentyczna - ze naniosły fale z dna oceanu. Moim zdaniem, ta autentyczna też jest w porządku.
Podziwiamy krajobraz, słońce zachodzi, robi się całkiem tajemniczo i magicznie. chciałoby się powiedzieć - długie cienie kładą się na piasku. Akurat, nic się nie kładzie, słońce w zenicie…
Wracając jeszcze zanurzamy się w rzeczonym oceanie i…

Guantanamera
Guajira Guantanamera
Guantanamreeeeeeraaaaaaa

Adios!En savoir plus