Yogya en Bali

Het laatste rapport wat ik jullie heb achtergelaten hield op met een cliffhanger. De wekker gaat, zoald de afgelopen dagen, weer veel te vroeg. We gaan vandaag met het vliegtuig richting Bali. De taxirit vanaf het hostel verloopt vlekkeloos en eenmaal aangekomen op het vliegveld rolt alles vanzelf door. Het is een klein vliegveld maar zelfs hier verlies ik binnen een minuut het overzicht. JJ koopt nog eventjes wat broodjes en ik besluit nog even een simkaart te kopen, we zijn immers ruim op tijd. Eenmaal door de douane wachten we nog eventjes voordat we het vliegtuig in mogen. Als we worden geroepen om te boarden word ik een beetje verrast: we moeten eerst het halve vliegveld over lopen om bij ons vliegtuig te komen. Wel weer iets nieuws meegemaakt. We worden vriendelijk onthaald in het vliegtuig en hebben zeeën aan brenruimte (met dank aan de dame achter de bali bij het inchecken). De vlucht verloopt vlekkeloos. Onderweg zijn we door meerdere mensen gewaarschuwd voor het toeristische caliber van dit eiland en over taxi-maffia. Met dit in ons achterhoofd lopen we eerst de luchthaven uit en het aangrenzende stadje in. Onderweg worden we zoals nog nooit tevoren belaagd door taxi chauffeurs die krankzinnige prijzen vragen voor zelfs de kortste ritjes. We banen ons een weg door de hordes chauffeurs en we vinden ondertussen een Tsjechisch stelletje wat net is aangekomen na een hele lange vlucht en toevallig ook een taxi nodig hebben. De barmhartige Samaritanen dat wij zijn bieden we ze even een slag om de arm en nemen we ze mee in onze taxi. We vinden nog een... Interessant tentje waar het stelletje die een simkaart willen kopen (zie foto) waar ze vrin unieke bier openers verkopen. Ik had niet verwacht dat de rit zo lang duurde maar 2 uur later kwamen we pas aan bij ons hotel in het stadje Ubud. De stad staat bekend om haar artistieke burgers die alles maken van sieraden tot kledij. Ik zie echter veel van hetzelfde, iets wat ik tijdens mijn reizen veel tegenkom. Dat neemt overigens niet weg dat de dingen die ze maken niet erg mooi zijn! Helaas heb ik niet de bodemloze tas van Hermelien in mijn bezit dus het blijft veel bij 'kijken kijken niet kopen'.

De taxichauffeur zet eerst het stelletje af en daarna ons. We komen er al snel achter dat wij het niet verkeerd getroffen hebben met ons vertrek. Bovendien hebben we een ijskoud zwembad op kruip afstand waar wij ons wel redelijk weten te vermaken. We eten wat bij een restaurant waar ik stellig een pizza neem. Later blijkt dit niet de beste keuze want ik lig de rest van de avond misselijk op bed. Ach ja, kan niet altijd 6 gooien. De rest van Ubud is weer te vinden in een nieuw verhaal, tot dan!Read more