De dag tussen de dagen: een tussendag

Vrienden van Gulo Gulo - dag 12 Als je twee weken op reis bent, heb je er gegarandeerd altijd één dag (..soms meer) bij die je je achteraf niet meer herinnert. Meestal gaat dat ongemerkt aan je voorbij maar soms weet je op de dag zelf al dat het zo’n dag is. Sterker nog: soms weet je s’ochtends aan het ontbijt van zo’n dag al dat het zo’n dag gaat worden. En dan moet je er dus nog aan beginnen: aan 24 uren die later in je geheugen op de keper beschouwt volslagen fluïde verdwijnen en alleen nog het verschil tussen “gisteren” en “morgen” gaan zijn. Zo’n nietszeggende tussendag. Later in de verslagen/rapportages ontbreekt zo’n dag dan ook altijd.. Was er dan echt niets of niets aan, vraag je je af als het verslag terugleest en er aan terugdenkt. Hoe hard je je hersenen ook kraakt: geen enkele actieve herinnering. Geldt overigens ook voor andere dingen die onvermijdelijk maar zonder zelfstandig bestaansrecht ergens tussen zitten. Neem bijvoorbeeld de pauze in een voorstelling/sportwedstrijd of de lift van de begaande grond naar de 14e. Praat je nooit meer over als iets dat zelfstandig het vermelden waard was. En toch horen die dingen en zo’n dag er ook bij. De reisboog van spannende, grootse avonturen kan niet altijd gespannen zijn.
Wij hadden die dag dus vandaag en we wisten het gisteravond al heel zeker. Wij kunnen deze tussendag dan ook platslaan in vier zinnen:
- 1) er is vandaag nagenoeg niets vermeldenswaardigs gebeurd;
-2) het is een genoegen als op zo’n dag de directeur van een plaatselijk Fins vliegtuigenmuseum - hoe onbeduidend, beduimeld en gedateerd ook - je persoonlijk aan de deur bij binnenkomst welkom heet zeker als hij eruit ziet als hoofdredacteur Demesmaecker uit Guust en zich gedraagt als een gemanierde en overgeparfumeerde circusdirecteur zonder circus;
- 3) ook een fijn, gratis op te pikken, weetje op zo’n dag: de Finnen (meer specifiek: de Finse luchtmacht) voelen/voelt zich nog altijd ernstig besodemieterd (nb: besodemieterd komt van het werkwoord “besodemieteren” en moet alleen z’n meerdere erkennen in “betoeterd” van het werkwoord “betoeteren”). door de welbekende heer Adolf H. die hun schitterende op elk Fins militair vliegtuig in Fins blauw geschilderde linksdraaiende swastika (runeteken staande voor: kwaliteit is onze kracht) zo maar even multimediaal ging uitrollen voor andere doeleinden en het daarmee voor de Finse swastika voor altijd heeft verpest;
- 4) en onvermijdelijk op zo’ dag: Clarkson, alias Atkinson, kwam ook nog weer even met veel herrie/geraas in het museum voorbij; liet ons weten dat in Letland inmiddels alles in staat van paraatheid is gebracht om de gedeukte rechterflank + binnenwerk van de Volvo te vervangen en gaf tenslotte ook nog blijk van zijn gevatte Engels/Servische humor (zie foto).

Tot zover dus vandaag: er was simpelweg niet meer te beleven.Het waren de 24 uur tussen maandag en woensdag en - in afstand - tussen Oulu en Helsinki. Helsinki lijkt wel een interessante stad te zijn (vooral architectuur + design maar je kan er bijvoorbeeld ook beer gaan eten). Gaan we nog eens voor terug. Morgen naar Estland met weer een heus veer (2,5 uur varen). We zien daar - gezien onze eerdere ervaringen - naar uit.Read more