Hoi an 4 - My Son

My son. Uit te spreken als 'Mie son'. Niet de vertaling van 'mijn zoon', maar van 'mooie berg'. Dus...
Om 08:00 werden we opgehaald door Anni voor een busritje van 45 minuten. 'Anni' was de engelse naam van onze gids, die ze zichzelf had gegeven om dat haar Vietnamese naam onuitspreekbaar bleek te zijn voor de toeristen.
We gingen naar een Hindoeistisch tempelcomplex, gebouwd door het Cham-volk. Allereerst werden we bij aankomst getrakteerd op een dansvoorstelling. Hoewel Annabel en ik aan het samensmelten waren op het plastic stoeltje, zat Guido zich met name te ergeren aan de overactieve lichtbediende, die een heuse kleurendisco van de voorstelling had gemaakt.
Toen we bekomen waren, gingen we op pad. Anni vertelde over de verschillende bedoelingen van de tempels en dat ze gemaakt zijn zonder cement, maar met een nog niet ontdekt plakkerige substantie. Het was gelukkig een klein tempelcomplex, want onze hersenactiviteit ging op standje 'minimaal' vanwege de hitte. Het was zoooo warm! Het was de dag dat Annabel voor het eerst herhaaldelijk uitsprak: 'ik wil terug naar Nederland'.. met dikke tranen...
De gids Anni was superlief voor haar en na een boottochtje over de rivier, eindigde de tocht om 14:00 bij ons hotel. De rest van de dag werd er gezwommen en later nog met beide opa's en oma's gebeld. Morgen nog een nacht naar Dá Nang voordat we aan onze reis naar het noorden beginnen waar we onder andere een visarun moeten gaan doen.Read more