Kolkende schoonheid

Was dag één al mooi, dag twee is pas echt spectaculair. Na nog meer prachtige en smalle paadjes langs de rand van de canyon bereiken we Tina's hostel, vanaf waar we naar beneden in de canyon kunnen afdalen. Op het heetst van de dag klimmen we naar beneden, ons nu al afvragend hoe zwaar de weg terug naar boven straks zal zijn. Eenmaal met onze neus op de kolkende watermassa zijn we even stil. Dit zijn rapids des doods.. Het water wordt met een ongelofelijke kracht door de gorge geduwd, het gaat keihard! Ongelofelijk dat het ooit iemand gelukt is om te raften op deze rivier.

Nog wat spectaculaire foto's later beginnen we aan de weg terug naar boven. Om de weg terug in te korten nemen we een route terug met een ladder. De 'skyladder' blijkt een ladder van -voor ons gevoel- honderd meter lang, bijna verticaal tegen de bergwand aan bevestigd. Hoogtevrees heb ik niet maar dit is doooodeng! Met knikkende knietjes kruip ik naar boven, blij dat ik even later weer gewoon op twee benen sta. Een uur later staan we eindelijk weer boven, precies op tijd voor de bus naar Shangri-La. We zijn behoorlijk moe, maar het was het helemaal waard. Wat was dit gaaf!Read more