Naar fenghuang

Toen ik opstond wist ik nog niet hoe avontuurlijk mijn dag zou worden. 5 jaar geleden zou ik de hele dag behoorlijk nerveus geweest zijn, maar ik ben al wat gewoon tegenwoordig. De busterminal waar ik om 8u30 moest zijn was naast mijn hotel, wat zeer gemakkelijk was. Ik ben wel niet zo stom meer om 5 min op voorhand binnen te komen, maar zat er al een uur op voorhand op een stoeltje met uizicht op de bussen om te zien hoe het in zijn werk ging, iets wat ik in Peru geleerd heb. Er waren twee ingangen naar de bussen, een met en een zonder controle. Ik veronderstelde dat ik die met controle moest nemen. Af en toe riep een madam iets in de wachtzaal en dan stonden een hoop mensen op om door die controle naar een bus te lopen. Ik zag dat een van de bussen een plakkaat voor zijn voorruit had met tekentjes die onvereen komen met de naam van de stad waar ik naartoe moest. Toen de madam iets riep en iedereen liep naar die bus, ben ik ook recht gesprongen en heb zo de juiste bus genomen.

Tijdens de rit was er een gids die drie kwartier lang iets zat te vertellen in het Chinees. Ik was de enige op de bus die er niets van verstond en heb gewoon de hele rit zitten lezen. De busrit was langer dan ik verwachtte, pas om 2u kwamen we aan in de stad. Eerder een paar km buiten de stad in een busterminal dus ik was bijlange nog niet aan het hotel. Ik besloot dan maar om een taxi te zoeken. Er stonden er geen te wachten aan de terminal dus ik moest een stoppen langs de straat. Twee heb ik er doen stoppen en ze weigerden mij beide naar het hotel te voeren toen ik de straatnaam toonde. Ik veronderstelde dat ze daar niet mochten komen en vertrok dan maar te voet, met behulp van Maps.me wist ik in welke richting ik moest lopen. De kaart is niet volledig en mijn hotel staat er niet op, wel wist ik ongeveer het deel van de stad.

Ik vreesde dat het behoorlijk ver zou zijn, maar na 20 min wandelen met 16 kg bagage op mijn rug was ik eigenlijk in het centrum, behoorlijk bezweet want het is 26 graden. Dan moest ik nog het hotel vinden in een stad die bestaat uit kleine steegjes waar geen auto's in kunnen. Ik liep een straat in waar ik dacht dat mijn hotel zou moeten liggen en was van plan een voorbijganger de weg te vragen toen ik opmerkte dat de straatnaam boven ieder huisnummer staat en die tekens leken op de straat waar ik moest zijn. Ik stond op een paar meter van het hotel rond te draaien, van geluk gesproken. Het hotel is wel een paar niveau's lager dan mijn vorig, het is een oud gebouw naast de rivier en de deur van het balkon stond open. Na 14 muggen dood geslagen te hebben hield ik het voor bekeken en ben ik de stad binnen gelopen want het was reeds 15u en ik had nog geen middagmaal binnen.

Effe rap in een bar iets dat pizza moest voorstellen gegeten en dan de stad wat verkend. Het lijkt wat op de chinese versie van een oude europese stad, alle kleine winkeltjes en restaurants in gerestaureerde gebouwen van eeuwen geleden. Het enige dat niet klopt is dat er zeer veel cafés zijn met uitzicht om de rivier en dat er geen kat zit, dat zou in België niet waar zijn. Ze hebben hier echt geen terrasjes mentaliteit en het bier kont niet uit de frigo. Momenteel schrijf ik dit in zo'n café met een vedett op kamertemperatuur. Voor avondeten ben ik een restaurant binnen gegaan waar veel volk zat en er behoorlijk chique uit zag. Toen ik de menukaart kreeg zag ik dat de prijs zeer laag was van de gerechten en dacht ik hierdoor dat de porties klein waren en het de bedoeling was dat je er meerdere bestelde, zoals ik in Maleisië moest doen. Ik bestelde er drie en had dus eten voor minstens 3 personen, en een emmers rijst. Het was jammer dat ik het meeste heb laten staan want het was zeer lekker. Om de avond af te sluiten ben ik op zoek gegaan naar een café waar ze het bier in de frigo steken, wat zeer zeldzaam is hier, maar het is gelukt.Read more