Terug naar Seoul

Ik kon lang blijven liggen want mijn trein vertrok maar om 11u. Achteraf gezien mocht dat toch een uurtje vroeger. Het duurt bijna 3 uur om naar de andere kant van het land te rijden aan 300 km/u. Na aankomst in Seoul heb ik de taxi gekozen boven de metro omdat ik niet wilde sleuren met de bagage, maar ik denk dat de metro een stuk sneller is gezien het drukke verkeer. De taxirit duurde 3 kwartier, koste rond de 17€ en ik werd afgezet voor een shoppingcenter dat gelukkig niet ver van het hotel lag. Ik had de taxi chauffeur de vertaling uit de app van booking.com getoond maar die was blijkbaar niet accuraat.

Na een douche ben ik de omgeving gaan verkennen met vooral eten als doel. De gemakkelijkste manier om eten te vinden is het shoppingcenter binnen wandelen, en ik heb mij daar in de eerste beste restaurant gedropt: californa pizza kitchen. De pizza verdiende de naam niet en was te duur maar ik was gevuld. Aan de overkant van de straat was een tempel, maar deze was in renovatie en er viel niet zo veel te zien. Mijn verdere speurtocht bracht mij in een wijk met een hoop restaurants en cafés die in de namiddag nogal stil was.

Volgens mijn kaart zit in de buurt van gangnam station de meeste restaurants en cafés dus ik was opweg daar naartoe maar het was net 18u en er was een gigantische stroom volk richting metro aan het wandelen. Ik heb dus eerst een half uurtje in het hotel uitgerust, maar zat daarna toch op een overvolle metro. Ik had gelijk wat de regio van gangnam station betreft, en het zat daar goed vol. Ik was duidelijk tijdens rush uur toegekomen, maar vond nog plaats in een zeer grote irish pub die nep Iers eten serveerde. Het was goed, veel te duur en te weinig, en echt Iers is stukken beter.

Ik zat nog met een grote ergernis, bij aankomst had ik nog ongeveer 100 euro kunnen afhalen met mijn creditcard, maar daarna vond ik geen enkele automaat meer die een van mijn kaarten aanvaarde. Bij mijn creditcard zit ik al aan mijn limiet, en maestro kwam ik niet tegen. Ook veel automaten die enkel koreaanse kaarten aanvaarden. Met creditcard betalen heb ik al opgegeven want ik denk dat hun toestellen geen kaarten met pin code aan kunnen. In Amerika zijn de creditcards zonder pincode. Dus na meer dan tien keers proberen wilde ik het opgeven en naar het hotel gaan. Mijn geld was bijna op maar ik had nog 200 euro in biljetten in reserve om te wisselen. Net voor ik de metro ingang in stapte zag ik een gebouw met een rij bank automaten en jawel, er was er ene die maestro ondersteunt. Ik was zo blij dat ik nog een café opgezocht heb om deze blog te schrijven in plaats van op de hotel kamer.

De metro om 22u terug was nog even druk. Ik denk dat ik ongeveer 80€ verdaan heb deze namiddag aan eten en cafés alleen, het is hier duidelijk de chique côté van de stad. Af en toe zag ik een Ferrari of maserati passeren, het leek op downtown dubai, maar met veel meer volk en bijna geen touristen.Read more