Hué

Zaterdagochtend ging de tocht weer verder richting het noorden. Bestemming voor komende dagen was Hué: de voormalige keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Rijk aan cultuur en geschiedenis.
We vouwden ons lange lichaam weer in een slaapbus, waarna we na een 3 uur durend dutje in Hué arriveerden.
Hué ligt aan een rivier, die de Parfumrivier wordt genoemd. De rivier voert bloesems mee die in het water zijn gevallen, wat voor een heerlijke geur zou zorgen. Aan de rivier ligt de keizerlijke citadel, ommuurd met een 10 kilometer lange muur. Hierbinnen zijn veel oude gebouwen te vinden, evenals de 'Verboden stad'. De Verboden stad is omringd door een 2,5 kilometer lange muur, die binnen het citadel ligt en de verblijfplaats was voor de keizer. Het gewone volk mocht hier niet komen. Tijdens de Vietnamoorlog zijn er veel gebouwen verloren gegaan, maar nog altijd is er meer dan genoeg om de sfeer te kunnen proeven van het keizerrijk in het oude Vietnam.
Wij bezochten de Verboden stad in de brandende zon met een temperatuur van 38 °C. We zien prachtig gebouwde paleizen, tempels en aangelegde parken.
Hué staat culinair ook goed aangeschreven en we eten die avond dan ook heerlijk.

De volgende dag stappen we op de scooter, om de omgeving van Hué te verkennen. Het is 40 °C en we rijden in de brandende zon. Het is ongelooflijk warm en het zweet stroomt van je af. We moeten lange bedekkende kleding aan om niet hard te verbranden. Ook letten we er goed op dat we voldoende drinken, want we verliezen enorm veel vocht. De eerste stop is de Thien Mu Pagoda: de oudste en bekendste tempel van Hué. De tempel bestaat uit een hoge toren en er leven nog altijd boeddhistische monniken. Als we daar zijn horen we de gong van een grote, oude klok die door een monnik wordt geluid.
Hierna razen we met onze scooters naar de volgende stop: de Minh Mang Tomb. Dit is het graf waar de keizer Minh Mang begraven ligt. Het is een enorm stuk terrein met vele gebouwen en aangelegde meren en parken. Terwijl wij daar de toerist uithangen worden we tot 3x toe door hordes kleine, jonge Aziaten belaagd. In hun ogen zijn wij minstens net zo'n interessante attractie en er moeten vele foto's met ons gemaakt worden. We zoeken verkoeling onder de bomen en eten een ijsje.
Het is weer tijd om op de scooter te stappen, wat een verademing is, omdat de snelheid voor een aangename bries zorgt. We scheuren over onverharde weggetjes door wilde begroeiing en overleven het chaotische verkeer in de stad. Dit alles uiteraard met een veilige snelheid, zonder ongelukken.
De airco op onze hotelkamer en een ijskoude koffie zijn de enige manier om nog een beetje af te kunnen koelen.Read more