Reinicializar a pesquisa
CostaRuCostaRu
Editar rota

CostaRu

julho – agosto 2024
  • Simon Van Dijk
  • Luna K
Gun like Leia mais
  • Simon Van Dijk
  • Luna K

Lista de países

  • Peru Peru
  • Costa Rica Costa Rica
Categorias
Férias
  • 28,6kquilômetros percorridos
Meios de transporte
  • Voo25,3kquilômetros
  • Andando-quilômetros
  • Caminhada-quilômetros
  • Bicicleta-quilômetros
  • Motocicleta-quilômetros
  • Tuk tuk-quilômetros
  • Carro-quilômetros
  • Trem-quilômetros
  • Ônibus-quilômetros
  • Motorhome-quilômetros
  • Caravana-quilômetros
  • Veículo 4x4-quilômetros
  • Natação-quilômetros
  • Remoção/Arremesso-quilômetros
  • Lancha-quilômetros
  • Veleiro-quilômetros
  • Casa flutuante-quilômetros
  • Balsa-quilômetros
  • Cruzeiro-quilômetros
  • Cavalo-quilômetros
  • Esqui-quilômetros
  • Carona-quilômetros
  • Cable car-quilômetros
  • Helicóptero-quilômetros
  • Descalço-quilômetros
  • 41pegadas
  • 42dias
  • 271fotos
  • 390curtidas
SeguirCalendárioCompartilharLista de metas
Os mais novos primeiro
  • CostaRu
    1

    Weer weg

    15 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ 🌙 26 °C

    Ola, vandaag gingen we het hotel uit om naar een nieuwe plek te gaan. We pakte onze spullen in en zette ze bij de receptie neer zodat we nog even konden ontbijten. We gingen langs een tent die we al een tijdje op het oog hadden maar steeds dicht was. We dronken eerst een ijskoffie bij ons oude vertrouwde tentje voor we er konden zitten. We namen iets te eten waar we allebei spijt van hadden. Niet dat het niet lekker was, maar het was teveel en net iets te vet voor de vroege ochtend. Gelukkig was er een lieve kat. Na het ontbijt gingen we nog even bij het zwembad zitten waar Simon met het thuisfront in Noorwegen belde. We namen de bus naar Quepos waar we de bus naar Uvita namen. De busrit duurde maar anderhalf uur. We liepen naar onze slaapplek. De accomodatie is een houten hutje zonder ramen met alleen maar horren, wel een zwembad, pingpong tafel en schaakbord. De slaapplek zit wel omring met bomen en we hebben bij een mangoboom bij het zwembad een aantal brulapen gezien. We zitten dicht bij een fantastisch strand wat deel is van een nationaal park, waar we even gebruikt van maakte met prachtige zonsondergang. De zee zit vol met surfers. We namen de fiets naar een restaurantje waar Simon een haar in z'n eten vond. Verder was het wel lekker. Dat was de dag doeiLeia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    1

    Waterval

    16 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ☁️ 28 °C

    Onze eerste nacht was een beetje een helse nacht. We slapen onder een mango boom en ons dak bestaat uit metalen golfplaten, dus om de paar uur hoor je een gigantische klap. Een mango is gevallen. Om 5 uur sochtends werden de vogels wakker, wat zonder ramen ook geen pretje is. En de vogels wekte de brulapen, wat kunnen die hard zijn als ze dichtbij zijn. Nou ja we leven tenminste en t zijn allemaal ervaringen. Toen we echt wakker waren gingen we met de fietsen richting een supermarkt, we hadden besloten om vanavond zelf te koken en ontbijt voor de dag erna te halen. We hoopten wat goedkoper uit te komen maar de boodschappen zijn hier helaas niet goedkoop. Met een volle tas aten we nog wat bij een Soda, dat is de naam voor een lokaal restaurant met meestal goedkopere casado (rijst, bonen, gebakken banaan en een stuk vlees). Even de spullen bij het hutje gezet en gingen met de fiets op pad. Met Luna op een lowrider en Simon op de remloze mountainbike gingen we opzoek naar een waterval die op 20 minuten afstand zou zijn. Het bleek een zware rit, we moesten door het bamboe bos, over wegen met alleen maar rotsen en we moesten met de fiets door een rivier. Maar uiteindelijk zagen we dan een plek met kleine stroomversnellingen/watervalletjes en poelen waar we in konden zwemmen. Het water was heerlijk koel en er stond een sterke stroming. Daar hebben we een paar uur gezwommen tot er 2 mannen uit een splitsing van de rivier kwamen. We hadden ze er een paar uur eerder al in zien gaan en het leek of ze iets zochten. We vroegen het aan ze en het bleek dat een van de mannen beweerde een voetprint van een reus in de stenen had gezien. Ze hadden ze helaas niet gevonden, maar wel een blauwe rivierkreeft wat ook speciaal is. Ook zeiden ze dat daar een mooie waterval was, we zaten dus nog verkeerd ook. We gingen nog even verder en zagen inderdaad een mooie waterval verstopt. Daar hebben we dan nog even onder gestaan voor we terug gingen. De terugweg was voornamelijk bergafwaarts wat fijner was behalve voor Simon want die had geen remmen. Natuurlijk lag ie dan ook op de grond na een tijdje. Eenmaal thuis gingen we nog even in de zee zwemmen en toen moest er toch gekookt worden. Het werd pasta met tonijn, dat we buiten opaten voor we nog even gingen zwemmen in het zwembad. Veel gezwommen vandaag ajuLeia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    11

    Walvis tour gone wrong

    17 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ⛅ 27 °C

    We begonnen de dag met een zelfgemaakt ontbijt, ei gebakken in de overige pastasaus van gisteren. Vandaag wilde we op een boot walvissen gaan zoeken die hier naartoe migreren vanuit Argentinië. Op het land vertelde onze tourgids nog wat over krokodillen en vleermuizen die we onder een blad zagen hangen en toen gingen we de boot op. Er gaan per dag 7 boten de oceaan op om te zoeken naar de walvissen. De afgelopen 2 dagen waren ze al gevonden dus hoopte we ze vandaag ook te zien. Over de boot radio hoorde we dat er fles neus dolfijnen/tursiops waren gespot. Onze tourgids was helemaal fan van dolfijnen dus racede we naar de plek. Het waren in totaal 3 groepen van ongeveer 15 dolfijnen per groep. Sommige groepen hadden zelfs baby dolfijntjes. De dolfijnen bleven rond de boten zwemmen en sprongen soms best hoog uit het water, vooral de babys. We gingen verder op zoek naar walvissen. Helaas hebben we ze niet gevonden. Wel kwamen we nog een groep gevlekte dolfijnen tegen. We gingen daarna naar het walvis eiland, dat is een eiland met een grot erdoor die water en lucht spuit als een walvis. Op het eiland waren veel witte ibissen aan het broeden, er waren fregat vogels en bruine genten. Daar stopte we om in de oceaan te zwemmen. Het water was warmer dan gedacht. We kregen zelfs nog bezoek van een pelikaan die ons interessant vond. Na de tour liepen we over het strand terug naar het hotel. We zochten een tentje op om wat te eten. Luna at voor de eerste keer ceviche (rauwe vis in zure sap). Na het eten begon het super hard te regenen. We schuilde in ons hutje tot het droog was. Toen was het alweer tijd om te gaan eten. We belanden bij weer een Soda, maar dit keer leek het alsof we een huiskamer binnen waren gestapt. Er stond een kinderfilm aan op een tv en een jongen lag languit op de bank. Het eten was wel lekker alleen de rekening was een beetje dubieus. We gingen terug en dat was het weer. Hasta la vista babyLeia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    Een bruine hokko

    Waterval part 2

    18 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ⛅ 25 °C

    Wat een stress hebben jullie neem ik aan, een hele dag niks van ons gehoord. Klopt mijn telefoon was een tikkeltje verdronken. Ook opeens in de eerste persoon praten wat een verandering. Nee. We gingen op donderdag een scooter huren, want we wilde naar de Nauyuca watervallen, de zelfbenoemde mooiste watervallen van CR. We kregen een mooie roze scooter en gingen op pad. Het ontbijt hadden we nog zelf gemaakt dus dat hoefde we niet te halen. De rit duurde ongeveer anderhalf uur. In het begin reden we nog op de snelweg maar dat werd ingewisseld voor kronkelende bergwegen. Vanaf de parkeerplaats van het park was het nog een tocht van 4km naar de watervallen. Het was een pittige tocht met niet maar 7 heuvelen wat de vierdaagse lopers hadden maar wel een stuk of 10 en dan heel erg stijl. Bij het eindpunt had je 2 watervallen, de grotere upper watervallen waar je alleen foto's mocht maken en de beneden watervallen met een zwempoel. Na even gezwommen te hebben begonnen we aan de terugtocht. Na nog geen kwartier te hebben gelopen begon het al te onweren. De paden werden gladde modder paden. Onderweg zagen we wel opeens heel veel dieren, een ara, wat aapjes, een agouti (een soort hamster) en een groep bruine hokkos. Bij de parkeerplaats begonnen we met het spannendere gedeelte, met de scooter stijlen wegen op en af met een glad wegdek. We stopte bij het dichtstbijzijnde stadje om wat te eten. In plaats van de rijst met bonen gingen we voor een Aziatisch restaurant. Helaas werd het ondertussen donker en begon het harder te regenen. We moesten er een keer aan geloven, dus stapte we op de scooter. Weer op de snelweg (wees gerust je mag hier maximaal 80 op de snelweg, meestal 60) waar reusachtige vrachtwagens steeds ons wilde inhalen, vaak met luid getoeter. Onderweg zagen we een enkele motorrijder, dik bepakt in regenkleding, die dan waarschijnlijk dachten dat we gek waren in onze hemdjes. De regen leek een soort hagel en begon echt pijn te doen aan de armen. Na een uur helse regen kwamen we in onze stad aan en ja hoor het stopte ineens met hard regenen. We gingen nog even naar de winkel voor een chipje en een maïzena cake, voor dat we terug gingen naar het hotel. Daar namen we nog snel een duik in het warme zwembad voordat we onze tassen gingen pakken voor de reisdag erna.Leia mais

    Ver tradução
  • CostaRu

    Eindeloos reizen

    19 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ⛅ 26 °C

    Waat zo snel achter de ene nog een pinguïn, wat een bofkontjes zijn jullie. Vandaag gingen we weg uit Uvita, helaas dus niet de walvissen gezien oftewel we moeten een keer terug. We wilde om half 9 de bus naar San José pakken zodat we nog een beetje vroeg in La Fortuna aankwamen (met vroeg bedoel ik dan 10 uur later). De scooter brachten we snel terug en we pakte de taxi naar het busstation. Daar kwamen we erachter dat de eerste bus pas om half 11 vertrok. Wij balen en maar wachten. Ondertussen was dus Simons telefoon verzopen dus alleen Luna kon iets opzoeken. De bus naar San José duurde 5 uur. In San José moesten we van de ene kant naar de andere kant met de taxi. De taxichauffeur zei steeds dat we niet naar La Fortuna konden want de bus rijd maar 1 keer per dag. Dat klopt maar dat is de directe bus, een indirecte bus rijd wel vaker. De chauffeur geloofde dat niet en belde zelfs iemand die ons moest uitleggen dat we het beste hier konden blijven. Op het busstation aangekomen vertelde een aardige oude bewaker welke bus we moesten nemen. De bus naar Ciudad Quasapa, onze tussenstop, leek eindeloos te duren. Het was 90 km vanaf San José maar het lukte m om langer dan 4 uur onderweg te zijn. Op de telefoon volgde we de route en het schoot maar niet op. Om 8 uur waren we er eindelijk. In Ciudad Quasapa moesten we nog een lang halfuur wachten tot we de bus naar La Fortuna in konden. Die rit duurde maar anderhalf uur. Voor ons zat een man die om het halfuur even moest ruiken aan een dollar biljet en dan een groot blik bier opende, soms nog even zijn wiet bekijken en vermalen. Vanaf het eindpunt liepen we nog 10 minuten tot het hotel. Eindelijk hadden we weer een warme douche die niet uit 1 straal bestond, eindelijk weer ramen en gordijnen. We plofte neer op bed en zzzzzzz. We hebben precies 1 foto dus alsjeblieftLeia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    1
    Een Fer-de-lanceEen glaskikker2Grote rups1Een roodoog makikikker

    Vulkaan en tour

    20 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ☁️ 28 °C

    De eerste echte dag in La Fortuna begint met een ontbijtje in het hotel, met uitzicht op vogels en de Arenal vulkaan. Na het ontbijt gaan we even wat regel dingetjes doen, zoals kijken naar een transfer voor als we terug moeten en de boot tour van morgen. Na het regelen maakte we ons klaar voor een wandeltocht in het park van de vulkaan. We stapte in een busje en die bracht ons naar het begin van het park. De echte berggeiten die we zijn namen de moeilijkste route, het pad bestond uit brokken lava gesteente en was niet heel prettig om te lopen op de sandalen. Er stond op een bordje dat er overvloedig wildlife zou zijn maar op de vele muggen zagen we niks. Na al een uur lopen kwamen we weer op het normale pad terecht en gingen we nog meer omhoog. Op het einde van het pad was er een mooi uitzicht op de vulkaan en op het landschap achter ons. De vulkaan is de jongste en meest actieve vulkaan van CR. Na even pauze te hebben genomen begonnen we met de terugtocht. We namen een andere route en ja hoor het begon weer een keihard te onweren. Wie bedenkt er ook om in het regenseizoen te gaan. Gelukkig had Luna een natuurlijke paraplu gevonden. In het park lag een groot meer waar we eigenlijk nog in wilde, maar de kou en het gebrek aan tijd zorgde ervoor dat we niet meer konden. Helemaal nat stapte we de taxi weer in die ons naar het hotel bracht. We gingen direct naar de receptie om te vragen of we nog een nachttour konden doen. Na wat bellen kon dat en direct gingen we op weg. We werden naar het sloth park gebracht waar onze gids Neifryn op ons wachten. Neifryn was echt de jongere Steve Irwin, hij leek echt sprekend op z'n zoon Robert. We gingen op pad met nog een Amerikaanse familie met twee kleine kinderen die veel lawaai maakte en niet konden opletten. We zagen veel kikkers en padden en zelfs een van de gevaarlijkste slangen van CR, waarbij Neifryn echt schrok en ons bijna achteruit duwde. Hij vertelde veel over alles wat ie tegenkwam. Op het einde zagen we nog een rups van meer dan 10cm. Na 2 uur eindigde helaas de tour en werden we naar de stad gebracht. We moesten nog eten dus eindigde we bij een steakhouse waar we een lekker maaltje aten met een vieze cocktail. Het was een soort bloody Mary alleen dan pittig getsie. Dat was de dag weer.
    Even een quizvraagje;
    Neifryn vertelde ons dat slangen communiceren via feromonen. Voor mensen ruiken die allemaal hetzelfde, maar waar ruiken de slangen feromonen naar?
    A) vis
    B) lavendel
    C) plas
    D) vijg
    E) naar Simon na een avond stappen    Leia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    Oranje brulaapKingfisherSlingeraap1Baby slingeraapAalscholver2

    Caño negro

    21 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ☁️ 29 °C

    Vandaag stonden we vroeg op, want we gingen een boottour doen waarvoor we een stuk moesten rijden. We begonnen de dag met ontbijt bij het hotel, met uitzicht op de arenal vulkaan en mooie vogels. Hierna vertrokken we met een busje samen met onze medetourgasten naar de rivier. Het was ongeveer twee uur rijden, de rivier ligt vlakbij de grens van Nicaragua. Onze gids vertelde veel over de omgeving en over Costa Rica wat zorgde dat de rit niet saai was. Tijdens de rit zagen we de ogen van een kaaiman uit een riviertje komen. Eenmaal aangekomen krijgen we fruit en koffie en daarna vertrokken we op de boot. We zagen veel ijsvogels (de Kingfisher die we nog kennen van het bier uit India), veel verschillende soorten reigers en een aantal gieren. Na een tijdje kwamen een groep brulapen tegen en een orang-oetan. Nee helaas geen orang-oetan maar wel een oranje brulaap waar er maar 8 van zijn in de wereld! Het is een aandoening die waarschijnlijk komt door incest. De boot meerde even aan bij een modderig stukje land zodat we de oranje aap goed konden bekijken. Na een stukje verder gevaard te hebben zagen we een groep slinger apen die acrobatisch door de bomen bewogen. Dit was de enige aapsoort in Costa Rica die we nog niet hadden gezien, dus nu kunnen we ze alle vier afstrepen. We zagen nog een aantal mooie vogels en toen kwamen we alweer aan bij het beginpunt. Hier kregen we de typische Costa ricaanse lunch: casado. Met een volle buik gingen we naar het volgende onderdeel van de tour, naar een kleine boerderij waar ons werd verteld over koffie, chocola en suikerriet. We aten cacaobonen en een chocolade papje. Als kers op de taart krijgen we shotjes moonshine, gemaakt van suikerriet. Daarna reden we terug naar het hotel. Even uitrusten en daarna het zwembad in, wat iets te koud was want het was niet erg lekker weer. We gingen wat eten en kaarten en dat was de dag alweer.Leia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    2

    Laatste dag

    22 de julho de 2024, Costa Rica ⋅ ☁️ 27 °C

    Ola ¿como estas? Met ons gaat het goed, we gingen vandaag eens uitslapen en nee Gandalf we begonnen vandaag eens niet met ontbijt. We wilde het wel alleen waren we te laat. We liepen wel even naar het balkon waar normaal het ontbijt is in de hoop op een uitzondering, maar helaas. Wel zagen we in de boom tegenover ons 2 toekans zitten. Het waren twee yellowthroated toekans. We waren heel blij want we hadden nog niet goed een toekan kunnen zien. We dachten er een in Monteverde langs te zien vliegen, maar recht voor ons op onze laatste dag is echt een geluk. We hebben daar wel een halfuur staan kijken wat ze deden, ze bewogen hun nek of deden hun snavel open en dan weer dicht. Ze probeerde zelfs te eten maar als ze de grote snavel open deden viel het er uit. Het was voor ons allemaal heel interessant en bijzonder. Simon belde ondertussen even met het Noorse thuisfront. Toen de toekans weg gingen gingen we zelf ook maar eens ontbijten. We gingen met al onze vuile was, die we naar een wasserette brachten, de stad in. We belanden bij een super hip koffie tentje waar ze alleen maar Katy Perry draaide. Het eten was flauw en de muziek heel erg luid. We liepen terug naar het hotel om te vragen of we nog naar de La Fortuna waterval konden gaan. De man van de receptie belde een taxi die ons wel wilde brengen. We praatte wat met de taxichauffeur die ons vertelde dat jaguars helaas niet vaak zich laten zien en dat je een illegale tour kon lopen naar een caldeira in de liggende indiaan (dat is een berg die op een indiaan lijkt). Hewl toevallig was de chauffeur dezelfde man als die ons morgenvroeg naar de Nederlandse ambassade zou brengen voor Simons paspoort. Om bij de waterval te komen moest je eerst 500 traptreden lopen, gelukkig zagen we ondertussen weer 2 toekans. Bij de waterval was het heel erg druk. Er was een klein meertje waar iedereen in wilde zwemmen, maar door de stroming van de waterval bleef je aan de kant. Het water was heel koel na de stijle afdaling. Gelukkig was er aan de andere kant nog een kleiner meertje waar het wat rustiger was. Daar zwommen veel vissen die Simon met behulp van een Franse jongen probeerde te vangen. Helaas mislukte het dus moesten we toch uit eten. De trap omhoog beviel minder goed, maar het was een goede oefening voor de hike. We werden door dezelfde man terug naar het hotel gebracht, waar we het zwembad in doken. Het weer was wat warmer dan de afgelopen dagen dus bleven we wat langer in het zwembad. Na het zwemmen gingen we de stad in om souvenirs te kijken. We belanden uiteindelijk in een dierenwinkel met grote machetes in leren schedes voor een klein prijsje, ook hadden ze cowboy hoeden en petten, grote schitterende riem gespen en zakmes voor nog geen 5 euro. Na lang twijfelen hebben we toch maar geen steekwapen gekocht en de rest ook maar laten liggen. We waren hongerig door al die pracht, we moesten op zoek naar wat te eten. We stopte bij een restaurantje om wat nachos te eten. Na kang wachten op de nachos en ze in record tempo verorberd te hebben moesten we haasten naar de wasserette voor onze schone kleding. We gingen naar het hotel terug om onze tassen alvast in te pakken. We hadden rond 7 afgesproken met een man om een korte nachttour te doen rondom het hotel. Tijdens de nachttour zagen we nog wat hagedissen en kikkers, ook de aarbeikikker of strawberry-blue jeans frog die we nog niet hadden gezien. Na de tour gingen we weer naar de stad voor ons avondeten. We hadden al een paar dagen onze ogen gericht op een restaurant waar elke dag een rij voor stond, helaas vandaag ook. We liepen dus verder en zagen hetzelfde restaurant wat verderop met geen rij. Blij als een ei gingen wij zonder rij zitten aan een tafel nabij. We bestelde combo#8, die bestond uit een halve geroosterde kip en een halve kilo varkens ribs, met nog wat sidedishes. We dachten dat het teveel was voor ons, maar onze buiken zijn groter dan onze ogen. Het was een waar feestmaal voor onze laatste dag. Strompelend gingen we weer op zoek naar souvenirs, dit keer met succes! Voldaan gingen we naar het hotel om de rest in te pakken en nog even Brooklyn 99 te kijken. Morgen verlaten we dit mooie land en gaan we naar Peru. Het was een mooi land, helaas moesten we de nevelwouden van Monteverde vroeg verlaten door een boef en wilde de walvissen zich niet laten zien. Maar toch zeker tevreden over CR, wat een mooie natuur en wat een prachtige dieren. Pura Vida CRLeia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    1

    Winter is coming

    23 de julho de 2024, Peru ⋅ ⛅ 19 °C

    Vroeg is het als onze wekker gaat, allebei willen we het liefst doorslapen. We pakken de laatste spullen en checken uit bij ons hotel. Het regent heel hard, maar gelukkig staat onze taxi al klaar voor ons. De man van gisteren vertelde dat we een andere route moesten nemen door de regen en ongelukken. De rit zou rond de 3 uur duren, wat zou betekenen dat we op tijd in San José zouden zijn. Vandaag hadden we een afspraak met de Nederlandse ambassade om Simons paspoort op te halen. Op weg naar San José stopte we even bij een waterval waar we wat foto's maakte. Net voor de hoofdstad begonnen de files. Over de laatste paar km deden we heel lang en maar net te laat kwamen we aan. We haalde het paspoort op en gingen wat eten als ontbijt. Rond een uur of 1 namen we een uber naar het vliegveld. We checkte onze spullen in en gingen oogshoppen. Overal deden de verkopers alsof ze zelf klanten waren, beetje gekke verkoop tactiek. We aten nog wat op het vliegveld en konden het vliegtuig in. De vlucht naar Peru was constant turbulentie, en er zaten stomme Amerikanen achter ons. Toen we uitstapte kregen we spijt van onze keuze. In Costa Rica was het lekker warm, maar hier voor ons ijskoud (15°c). Een man met een bordje met Lunas naam stond op ons te wachten. We reden door Lima richting ons hotel. De verschillen met San José vielen meteen op, gebouwen zijn hier hoog en er zijn veel minder zwervers. Het appartementje was koud maar gelukkig zijn er drie dikke dekens. We zijn benieuwd naar wat peru allemaal te bieden heeft en we moeten snel op zoek naar warmere kleding.Leia mais

    Ver tradução
  • CostaRu
    Café de La paz
    1

    Bus naar paracas

    24 de julho de 2024, Peru ⋅ ☁️ 20 °C

    Brr wat is het koud als we wakker worden. We trekken snel onze kleren aan om de stad in te gaan. We zitten in de wijk Miraflores wat een leuke wijk is om te zien. Het ziet er meteen gezellig uit, overal warme kleding en hippe tentjes. Maar eerste moeten we pinnen. We lopen naar de bank, waar ze er heel veek van naast elkaar hebben met elk eigen beveiliging, om wat te pinnen. Ze betalen hier met Soles wat er minder leuk uitziet als de colones uit Costa Rica. Luna had een leuk tentje uit gekozen, het bleek een Frans café te zijn met Edith Piaf op repeat. Als je uit het raam kijkt lijkt het ook op Parijs, maar dan moet je wel alle Peruaanse vlaggen weg denken. Na het ontbijt met croque madame en Benedict eieren liepen we terug naar het appartement om weer te vertrekken. We namen de taxi naar een busstation, maar na even zoeken zaten we bij de verkeerde. We liepen naar de goede waar Luna al werd omgeroepen. We gaven snel onze tassen af en gingen door een controle. De bus bleek een rijdend vliegtuig te zijn, er zaten schermpjes in, gordijntje per persoon en de stoelen konden bijna helemaal naar achteren. We reden met aan onze rechterkant de oceaan en aan de linkerkant een bergachtige woestijn. Het eindstation was het kleine vissersdorpje Paracas, dichtbij Ica. We dachten dat het een leuk dorpje met schattige houten huisjes en veel pinguïns was maar het was een soort mini albufeira alleen dan koud. We wisten de route niet dus gingen we zitten bij een café voor een biertje en ceviche. Het bier is gelukkig goedkoop, de ceviche was wel een beetje dubieus dus hebben we m niet helemaal opgegeten. Nogsteeds zonder wifi besloten we maar te gana zoeken. We vroegen het een paar keer maar geen geluk. Dus weer even zitten en wifi snoepen. We zaten totaal verkeerd. We liepen naar het goede hotel en checkte in. Toen gingen we nog even op zoek naar een eetplekje en eindigde bij een pizza restaurant waar we allebei een burger namen, Luna met blauwe kaas en Simon een alpaca burger. En zo was de eerste echte dag in Peru alweer voorbij.Leia mais

    Ver tradução