Amed - Lake Batur

Op tijd het bed uit, want er mag weer gescootert worden vandaag! In het restaurant nog een behoorlijk ontbijt weggewerkt en rond een uurtje of 9 ronkten onze motoren weer vrolijk. Het is een prachtige dag en we hebben besloten dezelfde kustweg terug te nemen, gewoon omdat ie zo mooi is! We zagen bij t weggaan al dat de visserbootjes van t strand waren verdwenen en toen we hoger reden zagen we een hoop op t water. Overal langs de weg werd de vangst verhandeld. In afwasteiltjes lagen de vissen (ik denk Makreel) en als je geluk hebt staat dat teiltje in de schaduw... De vissen zijn nog niet eens schoongemaakt! Op een gegeven moment rijdt er een man voor mij op zn scooter, met aan 1 kant een trosje Makrelen dat vrolijk bungelt met de bewegingen van de scooter....

We wilden binnendoor naar Batur rijden, maar inmiddels zijn we ook Google aan het wantrouwen. We werden een paar keer de verkeerde kant opgestuurd. Google doet ook niet aan hercalculeren en laat je dus met gemak 5km omrijden, om vervolgens op hetzelfde punt weer uit te komen. Dit leidt niet alleen tot frustratie, maar is ook brandstof voor ruzie tussen de gebruikers... zover komt t gelukkig niet, maar scheelde niet veel. Dus niet rücksichtslos op Google vertrouwen en je eigen richtingsgevoel (ook al is dat het gevoel van een keukenkastje) mee laten wegen. Vaker op het schermpje kijken dat heel handig (NOT!) in het voorvakje van de scooter ligt. Maar we komen op geweldige wegen, mooie bochten en pittoreske dorpjes. Rond t middaguur begonnen de maagjes weer om brandstof te vragen en gingen we op zoek naar een Warung. We vonden er 1 langs de weg, waar 6 schooljongens aan het biljarten waren. De biljarttafel was een soort van waterpas gezet met behulp van plakjes hout, zodat t net echt leek.

De uitbaatster sprak letterlijk geen woord Engels en hebben we dus gewoon aangewezen in de vitrine wat we wilden. En door de communicatie problemen kregen we ook maar 1 portie! Nee, dit was geen commercieel talent waar we mee te maken hadden... Talin wilde graag de jongens wat snoep geven, dat met verbazing en vreugde werd geaccepteerd door de kleine mannen! Betalen was ook bijzonder: de uitbaatster nam het te betalen bedrag uit de "kassa" en liet t ons zien. Ah, Rp 25.000, nog geen € 2,-. Tijd om weer verder te karren!

We gingen echt de heuvels/bergen in en dat merkte je omdat t een beetje frisser wordt. We hebben helemaal geen wegwerkzaamheden gezien, tot nu! Er wordt met man en vrouw gewerkt aan een bergweg. Dit alles natuurlijk Bali-style, dus gewoon met de handjes! Op een gegeven moment wordt t serieuzer en zijn er daadwerkelijk machines aan het werk. Langs de weg staat bv een betonmolen die door een benzine motor wordt aangedreven. Op zich niets bijzonders, maar wel hoe de motor wordt gevoed! Er hangt gewoon een plastic waterfles gevuld met benzine als een soort infuus naast, dat vrollijk heen en weer klotst! Als ónze veiligheidsinspecteurs toch eens wisten.... Nog een stukje verder kwam ons een full blown asfaltlegmachine compleet met walsen tegemoet. Wat een high tech!

Lake Batur en de omgeving (vulkanen) staan op de UNESCO wereld erfgoedlijst en dat merk je. Er is een gigantisch Geo museum gebouwd om dit erfgoed ten toon te spreiden. Dat verklaart ook de zorg die aan de toegangsweg wordt besteedt....

Maar daar kwamen we niet voor. De bestemming moet nu echt dichtbij zijn en Google wil ons steeds doen geloven dat het hotel links of rechts van ons ligt, afhankelijk van welke kant we nu weer proberen t te vinden.... zucht.... geen bord te zien dus! Tot het moment dat we in wanhoop even stoppen om elkaar te zeggen dat wij niet gek zijn maar Google en vervolgens naar de overkant van de weg kijken. Ziedaar, verscholen achter een struik staat een bord met daarop de naam van ons hotel! Halleluja!!! Nogmaals: als ik toch eens de Minister van Toerisme zou zijn hier.....

Ingechecked en direct de zonsopgangstocht geboekt waarvoor we hier zijn. Het is weer een tophotel voor weinig, nu echter zonder airco, zwembad of wifi... Gaan we zeker overleven. Overigens zijn we de enige gasten volgens mij... Nog een korte avondwandeling gemaakt en daarna in het hotel gegeten.Read more