Zoeken resetten
USA 2024
  • Esther de Cooker
  • Robbert de Cooker
  • Esther de Cooker
  • Robbert de Cooker

USA 2024

Met een tussenstop in Yellowstone naar Las Vegas, om vanuit daar onze rondreis langs de Nationale Parken van Utah en Arizona te starten.
Uiteraard met auto en daktent om ook kamperend te genieten van de mooie omgeving 😄 Meer informatie
VolgenOverzichtOverzichtKalenderKalenderFoto’sFoto’sDelenDelenBucketlist
Nieuwste eerst
  • USA 2024

    Capitol Reef: Waterpocket Fold

    20 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ 🌬 19 °C

    De volgende ochtend rijden we na het ontbijt het Capitol Reef NP in en stuiten op de Waterpocket Fold. We rijden een stukje door de rivierbedding van de Upper Muley Twist Canyon. Links van ons zijn kliffen van rood zandsteen en rechts witte van honderden meters hoog. De rivierbedding wordt steeds hobbeliger, dus we keren en rijden terug naar de hoofdweg. Als we bovenop de Fold staan, dalen we via de Burr Switchbacks 250 meter af in een halve mijl naar de Strike Valley beneden. Het is imposant dat men destijds begin vorige eeuw hier een weg naar boven heeft aangelegd met beperkte middelen.

    Links van ons zijn de witte kliffen van de Waterpocket Fold, welke als een lange lijn door het park lopen. Dit rif is 160km lang en 70 miljoen jaar geleden door opwaartse krachten gevormd. Een groot deel van Utah en Arizona ging gelijkmatig omhoog, maar hier lag een oude breuklijn, welke niet horizontaal, maar verticaal omhoog werd gedrukt.

    De Strike Valley waar we doorheen rijden is prachtig. Links staan de zandsteen kliffen recht overeind en rechts van ons de steile klifranden van een plateau dat tot de bergen loopt. Als we het park uitrijden komen we langs een grote ranch, waar weidevelden worden beregend met water uit een rivier. Vest gek natuurlijk om in zo'n droog klimaat gras te willen laten groeien.    Meer informatie

  • USA 2024

    Capitol Reef: imposante kliffen overal

    20 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 23 °C

    Capitol Reef was vroeger een weinig bezocht nationaal park, wat mensen veelal links lieten liggen. Onterecht, want de landschappen doen niet onder of overtreffen zelfs die van veel bekendere parken. Dat blijkt nu anders te zijn, we zien bij de belangrijkste trails tientallen auto's geparkeerd staan langs de weg. We rijden via een canyon door de Fold heen en komen dan in Fruita. Deze plaats is gesticht in 1879 door pioniers, die hier langs de Fremont River boomgaarden hebben aangelegd. Hier kun je in het seizoen gratis fruit plukken.

    Wij picknicken onder grote bomen en amuseren ons met de andere mensen die picknicken. Zo stopt er een bus, er worden twee enorme koelboxen uitgeladen en men krijgt een lunchpakket. Na de lunch rijden we een stukje door naar verschillende uitzichtpunten over de rode kliffen van het park. We stoppen bij rotstekeningen die door de Fremont indianen zijn gemaakt tussen de jaren 300-1300. Er zijn verschillende mensen en dieren op de rotsen aangebracht.    Meer informatie

  • USA 2024

    Capitol Reef: Hickman Bridge

    20 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 24 °C

    Het park ontleent zijn naam aan een zandstenen klif in de Waterpocket Fold, die op het Capitool in Washington D.C. lijkt, vandaar het Capitol Reef. Wij doen een wandeling van 4 km naar de Hickman Bridge, een natuurlijke brug. In tegenstelling tot een arch worden deze door het water van een rivier uitgesleten, waardoor er een gat ontstaat. Bij een arch zorgen regen en wind hiervoor. Gelukkig is het nu een stuk minder druk op de parkeerplaats, dus onze timing is perfect.

    Het pad gaat eerst steil omhoog, boven ons torenen de witte kliffen van zandsteen uit. De klim is vrij zwaar, mede door de hoogte van 1600 meter, dat is ook aan de andere toeristen te zien. We denken niet dat iedereen het gaat halen. Sommige mensen gaan op hun gympen naar boven of vragen zich af hoe ver het nog is. Via een kleine canyon komen we uiteindelijk bij de Hickman Bridge uit, welke 65 miljoen jaar geleden door het water van een rivier is gevormd. Het is zeer imposant om onder het dikke gesteente door te lopen. De brug is ongeveer 40 meter wijd en hoog. Aan de andere kant komen we bij een uitzichtpunt over de vallei beneden.    Meer informatie

  • USA 2024

    Capitol Reef: Cathedral Valley

    20 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☁️ 21 °C

    De diversiteit van Capitol Reef wordt onderstreept tijdens onze rit naar Cathedral Valley. Dit is een zeer afgelegen deel van het park zonder voorzieningen of bewoning in een straal van tientallen kilometers. We moeten eerst door de Fremont River rijden en klimmen dan snel omhoog, waarna we een tijdlang allerlei washes (droge rivierbedding) doorkruisen. Daarna voert de weg een hele tijd over een saaie vlakte, met de kliffen van Capitol Reef aan de horizon.

    De weg gaat abrupt omhoog door paars/wit gekleurde heuvels van bentoniet. Dit is een vulkanische klei die heel plakkerig wordt als het nat is. Als we uitstappen zien we dat de heuvels om ons heen inderdaad uit kleine kleikorrels bestaan. Hierna is het tientallen kilometers erg saai, we passeren meerdere keren een wash, waar soms nog een beetje water in staat. We komen maar een andere auto tegen. Uiteindelijk komen we in Cathedral Valley uit. Het is moeilijk te beschrijven hoe mooi en uniek deze vallei is, welke tegen een bergketen aanligt. De vallei heeft een U vorm en de randen van de plateau's bestaan uit oranje kliffen. In het midden van de vallei staan een aantal monolieten van zandsteen. Het omliggende zachtere gesteente en zand is weggespoeld, waardoor het hardere gesteente is blijven staan.

    We zien alles eerst vanaf de rand van de kliffen, komen langs de enige camping in dit noordelijke gedeelte van het park. Het is hier hoger en maar 17 graden, dus we rijden door. We dalen dan via een ruwe weg af naar beneden de vallei in. Met de kliffen en monolieten die boven je uittorenen voel je je erg nietig, zeker als je realiseert dat de echte wereld tientallen kilometers hiervandaan is en hier bijna niemand komt. De kliffen steken mooi af tegen een onweersbui die ten zuiden van ons lijkt te passeren.    Meer informatie

  • USA 2024
    1

    Capitol Reef: onweer en zandstorm

    20 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ 🌩️ 14 °C

    We besluiten net buiten het park te kamperen (in het park mag het niet) en vinden een mooie en beschutte plek, want het waait best hard. Tot nu toe zijn de onweersbuien langs ons getrokken. We eten wat en zetten onze daktent op. De grootste bui lijkt ook ten zuiden van ons te gaan, als we net zijn uitgegeten en overleggen of de tent moet blijven uitgeklapt zien we in de verte een oranje wolk op ons afkomen. Tijd voor actie.

    De wind neemt razendsnel toe en we krijgen maar net de daktent ingeklapt als de bui en zandstorm ons treffen. Na een half uur is deze uitgeraasd en kunnen we opgelucht ademhalen. Na regen komt zonneschijn en in ons geval een volle en dubbele🌈, welke niet ver van ons op de rotsen begint. De kleuren steken zeer fel af tegen de zwarte lucht die wegtrekt. Het is nu ook bijna windstil, wat een contrast met een paar minuten geleden.    Meer informatie

  • USA 2024

    Bijkomen na een onstuimige nacht

    21 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 12 °C

    Zodra we naar bed gaan steekt er een felle wind op die helaas de hele nacht onverminderd onze tent doet klapperen. Van slapen is niet veel sprake, het kwik daalt op deze hoogte ook tot 7 graden. Als het licht wordt zijn we erg gaar en besluiten hier iig niet te ontbijten. Dat doen we in Hanksville, de eerste plaats die we tegenkomen eenmaal terug op de grote weg. In een typische Amerikaanse diner nemen we een Amerikaans ontbijt, wat ons goed doet smaken na de avonturen van gisteren en vannacht 😊.Meer informatie

  • USA 2024

    Valley of the Goblins

    21 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 15 °C

    In Hanksville is verder niet veel te beleven, er staan een paar motels, restaurants en benzinepompen. We vervolgen onze weg noordwaarts en komen op een uitgestrekte vlakte waar je ver kunt kijken. Rechts zien we de bergen bij Moab in de verte liggen, achter ons de Henry Mountains waar gisteren verse sneeuw is gevallen en links de kliffen van de San Rafael Swell.

    We stoppen bij de Valley of the Goblins, dit klinkt als iets uit Lord of the Rings, maar is in feite een kleine vallei met zandstenen formaties die op champignons lijken. Je mag vrij rondlopen tussen de Goblins door, aan het einde van de vallei klimmen we omhoog voor een ander perspectief.    Meer informatie

  • USA 2024
    1

    San Rafael Swell: Wild Horse Window

    21 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 20 °C

    Vlakbij de Goblins is een interessante opening in de kliffen van de San Rafael Swell, welke veel op de Waterpocket Fold lijken. Er is geen duidelijk wandelpad, he niet je eigen weg vinden over het witte zandsteen. Op afstand lijkt het niet ver en lijken de zandstenen heuvels niet steil. In werkelijkheid moet je soms je route aanpassen, omdat je niet verder kunt door een steile helling. Het is interessant hoe planten en bomen op het zandsteen kunnen overleven, zonder dat je echt grond of zand ziet.

    Na een paar kilometer kom je bij een dubbele natuurlijke brug uit die verscholen ligt aan het einde van een kleine canyon. In de bovenkant van de zit een rond gat. Er zijn door indianen verschillende tekeningen op de wand aangebracht. Er zijn geen tekenen dat ze hier gewoond hebben. Op de terugweg kom je langs een diepe canyon en afgrond.    Meer informatie

  • USA 2024

    San Rafael Swell: Pracht en pech

    21 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 23 °C

    Hierna stoppen we bij de Temple Mountain Pictographs. Hier zijn door indianen tekeningen gemaakt op een zandstenen wand van een canyon. Bijzonder is de grootte van de tekeningen, welke meters hoog zijn. Helaas is een deel al afgebrokkeld. We rijden verder over een onverharde weg, welke snel stijgt. Het uitzicht is wederom spectaculair. Helaas geeft de auto ineens een waarschuwing dat een band leegloopt, dus er is werk aan de winkel.

    Sinds een paar jaar nemen we een set mee waarmee we een band kunnen repareren. Deze hebben we nu hard nodig, omdat zo blijkt het reservewiel heeft plaatsgemaakt voor het geraamte van een kast voor onze kampeeruitrusting (we vervloeken onze verhuurder wederom). We vinden na lang zoeken een krik en halen de band eraf. We pompen hem een beetje op en vinden het gat. Prop erin, oppompen en hij loopt gelukkig maar een klein beetje leeg. Opgelucht kunnen we verder, want er is de afgelopen 2 uur maar een auto langsgereden.

    We rijden terug naar de verharde weg en naar de dichtstbijzijnde plaats Green River. Hier eten we een heerlijke hamburger bij een restaurantje en nemen een motel 6 om bij te komen. Via de pechhulp die bij de auto zit regelen we uiteindelijk laat in de avond dat er morgen naar onze band wordt gekeken.    Meer informatie

  • USA 2024

    Dinosaur Stomping Grounds

    22 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 16 °C

    De volgende ochtend hebben we om 8 uur een afspraak bij een lokale reparateur. We rijden door het stadje Green River, wat zijn beste tijd gehad heeft, lang, lang geleden. Langs de hoofdstraat staan vele bedrijven en motels die vervallen zijn of al half ingestort. Grappig is dat aan het einde van de straat vrij nieuwe tankstations en motels staan. Zo gaat het wel vaker in Amerika, ze bouwen gewoon verder waar de stad ophoudt.

    De man die ons helpt is ontzettend aardig en bekijkt de binnenkant van onze lekke band. Hij concludeert dat we beter een nieuwe kunnen nemen, aangezien de scheur een paar cm is en verder kan scheuren. Niet veel later kunnen we weer op weg. Goed geregeld dus.

    We rijden over de Interstate 70 oostwaarts en dan een stukje richting Moab. Het is nog vroeg en koel, dus we besluiten een wandeling van 5km te doen in de heuvels naar dinosaurus sporen. En niet zomaar een paar sporen, maar duizenden. Deze zijn veelal door vleesetende dino's gemaakt, wat erg bijzonder is. Ooit was dit deel van de VS een binnenzee en de heuvel waar we opstaan een strand. Waarschijnlijk lag er een groot zeedier op het strand waar de dino's, groot en klein, van aten. Vandaar dat er zoveel sporen door elkaar staan.

    Niets is minder waar, want waar je ook kijkt staan er grote en kleine pootafdrukken in het zandsteen. Sommige wat minder duidelijk, andere bijna perfect. Het blijft bijzonder dat we dit 65 miljoen jaar later kunnen zien. Iets verderop kom je aan de rand van kliffen waar je een mooi uitzicht hebt over de vallei beneden en daarachter de kliffen en rotsen van Arches NP.    Meer informatie

  • USA 2024

    Canyonlands NP: Island in the Sky

    22 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ 🌬 24 °C

    De hele regio rond Moab is een grote natuurlijke speeltuin. Waar je ook gaat, er is wat moois te zien. Wij rijden het plateau van het Island in the Sky district van Canyonlands NP op, welke letterlijk een eiland is wat boven de vele canyons staat. We stoppen eerst bij verschillende uitkijkpunten, waar je aan de rand van kliffen uitkijkt over de canyons beneden. Het is imposant om de abrupte afgrond aan je voeten te zien.

    Daarna maken we een korte wandeling naar de Mesa Arch, een kleine natuurlijke boog, waardoor je de canyons beneden ziet liggen. De weg houdt op bij het Grand View Point. Hier heb je uitzicht over de canyons beneden, maar ook de besneeuwde La Sal Mountains en het lager gelegen Needles district van het park met zijn fraaie rotsformaties. Het uitzicht is simpelweg adembenemend en grillig.

    We hebben moeite een kampeerplek te vinden, het waait hard en er is geen ontkomen aan helaas. We besluiten niet hier bovenop, maar beneden ons geluk te beproeven. We gebruiken al jaren de Overlander app om kampeerplekken te vinden, waar gebruikers aangeven waar ze hebben gekampeerd. We belanden uiteindelijk in een State Park, waar letterlijk wel honderd kampeerplekken zijn. We rijden een heel eind door en vinden dan een vrij beschutte plek die uitkijkt over de bergen.    Meer informatie

  • USA 2024

    Arches NP: Delicate Arch

    23 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ 🌬 21 °C

    Kamperen is en blijft hard werken. Allereerst een plek uitzoeken, tent opzetten, koken, afwassen, afhankelijk zijn van het weer, de omgeving en vooral ook de zonsopkomst en -ondergang. Voordeel van onze auto met daktent is dat we bijna overal kunnen komen. Nadeel is beperkte ruimte. Toch hebben we alles goed georganiseerd, eten zit in de kleine koelkast en plastic bakken. Op de achterbank liggen onze backpacks, rugzakken en tijdens het rijden de slaap spullen.

    Daar komt nog bij dat als je wat wilt ondernemen, je soms vroeg op moet, vanwege het weer of regels. De volgende ochtend staan we al om 05:45 op, omdat het Arches NP met tijdslots werkt, zodat het niet te druk wordt in het park. Om hier aan te ontsnappen moet je voor 7 uur, of na 16 uur het park ingaan. Wij kiezen gezien de drukte en warmte voor het eerste. Met meer mensen die hetzelfde idee hebben rijden we om 06.30 uur het park in. De vele rotsen en natuurlijke bogen steken contrasterend af tegen de opkomende zon.

    We gaan eerst de klim maken naar de Delicate Arch, het symbool van de staat Utah. De wandeling van in totaal 6 km gaat vooral steil omhoog over zandstenen heuvels en is pittig, gelukkig is het nog erg koel. Er zijn blijkbaar mensen gestorven tijdens de wandeling staat aan het begin, het kan hier 40+ graden worden. We zien ook veel wat oudere mensen boven geraken, dus petje af. Als we boven komen waait het waait het enorm hard, dus onze petten gaan ook af 🤣.

    Dat dit misschien wel de mooiste arch is, kan niet worden ontkend. De zandstenen boog staat helemaal vrij, is hoog en erachter zie je de La Sal Mountains. Een perfect plaatje dus. Mensen zijn erg respectvol en geduldig, iedereen krijgt zijn fotomoment. Door de wind en afgrond moet je wel goed opletten waar je loopt op weg naar de arch. Als je eronder staat duizelt het hierdoor ook een beetje, mede door de omvang van het gesteente.    Meer informatie

  • USA 2024

    Arches NP: Devils Garden

    23 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 22 °C

    Na onze wandeling naar Delicate Arch rijden we verder het park in. We stoppen bij de Sand Dune Arch, die verscholen ligt tussen rotspartijen. Er ligt inderdaad een zandduin onder, die door de harde wind flink zand in ons gezicht blaast. Niet veel verderop is een Skyline Arch, die wat hoger in de rotsen is gevormd.

    De weg eindigt bij Devils Playground, waar meerdere bogen te zien zijn. De Pine Arch dankt zijn naam aan een pijnboom die erachter staat en de Delicate Arch heeft slechts nog een dun stuk rots en zal dus een keer instorten. Deze boog is heel anders als de rest, ook vanwege zijn breedte.    Meer informatie

  • USA 2024

    Arches NP: The Windows

    23 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 24 °C

    We rijden terug naar een gedeelte van het park wat The Windows heet. Hier vind je twee grote arches bij elkaar, The North en South Window. Deze natuurlijke bogen zijn bijna naast elkaar in de zandsteen rotsen ontstaan. Het is indrukwekkend om onder de boog te staan, de harde wind blaast erdoor en als je omhoog kijkt zie je de enorme rotsmassa boven je uittorenen. Een eindje verderop is een dubbele boog gevormd.Meer informatie

  • USA 2024

    Naar Colorado

    23 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ⛅ 21 °C

    Aan het begin van de middag verlaten we Arches NP en doen wat boodschappen in Moab. Deze plaats is zeer toeristisch geworden en dus druk. We besluiten om niet nog een dag te blijven, maar door te rijden, eerst zuidwaarts en dan met een boog om de La Sal Mountains heen richting het oosten. De weg gaat eerst nog best hoog, duikt dan een canyon in en we komen dan in een lange vallei met hier en daar een huis. Ook zijn we de staatsgrens met Colorado overgestoken.

    We zoeken een kampeerplek uit, achter wat rotsen die tegen de heuvels aanliggen. Ook hier waait het weer behoorlijk. Bovenop de rotsen kun je de hoge bergen van de San Juan Mountains al zien liggen. Het zijn officieel niet de Rocky Mountains, maar voor het gemak noemen we ze wel zo.    Meer informatie

  • USA 2024

    Million Dollar Highway

    24 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 13 °C

    We zijn al vroeg wakker als de zon in onze tent schijnt, dus tijd voor ontbijt. Het is vrij koud geweest vannacht, we zitten ook op 1800m hoogte. De zon heeft altijd kracht, dus we eten onze yoghurt en boterham lekker in de zon op. Tijdens kamperen kom je er altijd achter hoe waardevol water is en met hoe weinig je toekan. We hebben 2 jerrycans van 10 liter kraanwater bij ons voor de afwas en andere zaken en altijd minstens 12 liter bronwater. In geval van nood kunnen we dan vooruit. We doen de afwas, klappen de tent in en zijn weer op pad.

    De weg gaat eerst over een lange hoogvlakte waar wat kleine plaatsjes liggen en vooral geboerd wordt. De bergen steken aan de horizon mooi af tegen de strakblauwe lucht. Langzaam worden de bergen groter, we duiken een prachtige canyon in met een snelstromende riviertje waar veel bomen langs staan. Bij Ridgway gaat de weg flink omlaag en in het plaatsje eten we een hotdog bij de pomp. Daar kun je altijd op rekenen 🤣.

    Gelukkig zijn we hier vandaag, want morgen is er een wielerkoers en de enige weg lange tijd dicht. Ook geven ze slecht weer af. De pieken van de Rocky Mountains zijn nog erg besneeuwd, voor ons een schitterend tafereel. Ouray is een gezellig klein oud mijnstadje, hier is niet veel veranderd. De weg klimt daarna behoorlijk omhoog en we komen bij twee mooie watervallen, die door het smeltwater uitbundig stromen.    Meer informatie

  • USA 2024

    Colorado: oude mijnstadjes

    24 mei 2024, Verenigde Staten ⋅ ☀️ 14 °C

    We rijden over de Million Dollar Highway, die destijds voor dat bedrag was aangelegd om de mijnwinning te bevorderen. Daarvoor kom je dit gebied alleen per trein bereiken. Er moest tol betaald worden en de weg was niet meer dan een modderig karrenspoor met alle uitdagingen van dien. In de omgeving zijn nog veel sporen van de mijnbouw te bewonderen, zoals in het spookstadje Ironton. Ooit woonden hier honderden mensen, die net zo snel weer verdwenen toen de mijnen niets meer opleverden. De bergen zien hier rood van het ijzererts wat in de grond zit. Wat verderop zien we veel gebouwen staan van de ooit grote Yankee Girl Mine. De weg ernaartoe is nog besneeuwd, dus bezoeken gaat nog niet.

    We steken een bergpas over van 3200 meter en komen dan in Silverton. Dit zeer toeristische stadje is het eindpunt van het spoor van een stoomtrein die vanuit Durango toeristen de bergen in brengt. Als wij aankomen staat er net een te pruttelen. Het stadje probeert de tijd van het wilde westen levend te houden, maar het draait vooral op de vele souvenirwinkels. Maar goed, niet te negatief, want het ligt prachtig tussen de besneeuwde pieken. Het is hier ook nog koud door de grote hoogte met 13 graden. Geen kampeerweer dus.

    We klimmen daarna weer naar 3300 meter, om daarna af te dalen naar Durango. Hier is het 24 graden en weer aangenaam. Na een boodschapje bij de Albertsons slaan we ons kamp op niet ver buiten Durango in het bos. Daar staan verspreid allerlei kampeerders, vooral Amerikanen. Het is a.s. maandag Memorial Day, dus iedereen trekt erop uit. Amerikanen kamperen veelal met enorme caravans (5x onze gemiddelde caravan) die achter een pickup hangt. Ook zie je veel campers zo groot als touringcars. Vaak hangt er dan ook nog een auto of jar met een ATV (all terrain vehicle) achter.    Meer informatie

    Het einde van de reis
    3 juni 2024
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • Over ons
  • Groepstracking
  • Pers
  • Voorwaarden
  • Privacy & Cookies
  • Helpcentrum
  • Afdruk