We tasten af...

Dag 7
De tweede dag willen we de kinderen na het ontbijt naar school brengen, die begint om 10 uur. Mooi om te zien hoe ze zich allemaal gereed maken, uniform aan, haren doen en daarbij veel in de spiegel kijken (de ramen dienen als spiegel) ;) De jongens zijn natuurlijk eerder klaar, alhoewel er aan de haren ook zeer speciale aandacht gegeven wordt, die moeten goed liggen! En aangezien ze geen gel of iets dergelijks hebben, gebruiken ze hiervoor zonnebloemolie uit de keuken :D Bij de meiden, allemaal met lang haar, wordt eerst uitvoerig geborsteld en daarna ook nog gevlochten, dat duurt natuurlijk een beetje. De jongens zijn dan al onderweg en daarom gaan we samen met de 5 meiden op stap. We lopen een eind mee, maar tot hun school redden we niet meer qua tijd omdat wij ook om 10 uur moeten beginnen. Ze beloven dat ze morgen sneller zullen zijn ;)
In onze Engelse les vragen we eerst wat ze nog weten over hetgeen we ze gisteren over ons en ons land verteld hebben. Zo weten ze gelijk ook dat ze op moeten letten ;) Daarna geven we ze de opdracht in een paar regels iets over hun eigen land op papier te zetten. Daarmee zijn ze even bezig. We bekijken het van allemaal en vragen enkele het ook voor te lezen… dat doen ze niet graag. Om de boel nog een beetje te ontspannen spelen we nog een spel. Iemand tekent beetje bij beetje iets op het bord, en de klas moet raden wat het is en krijgt alleen ja/nee op de vraag terug. Al met al viel het vandaag niet tegen en konden we de aandacht wat beter vasthouden.

Na school hebben we afgesproken met Nabin in onze oude wijk. Hij had verteld dat hij daar een winkel weet die schuimstofmatrassen verkopen. Het slapen gaat weliswaar iets beter, maar we willen ons lichaam toch iets meer rust gunnen. En het is zeker geen weggegooid geld, want daarna kunnen we die dan gelijk doneren aan het weeshuis, die zijn er blij mee. De matrassen worden opgerold en zo vastgemaakt dat ze als `rugzak` gedragen kunnen worden, zie foto! ;-P We worden al opgewacht door de 2 kleintjes van de familie.

`s Avonds nemen we weer wat mee om te knutselen (dank je wel familie Roctus!). Kleine kunststof blokjes met letters erop. We vragen de kids hun naam tesamen te sprokkelen en allemaal, met uitzondering van de twee grootste jongens, doen ze mee. Dan rijgen we alles tesamen tot een armband of ketting. Een groot succes! Als extraatje hadden we vandaag een reep chocolade meegenomen… dat ging er wel in. Om 8 uur is het dan weer zo ver, de kleintjes naar bed en de groten kijken of nog even televisie of gaan naar hun kamer. We zeggen weer „tot morgen“ en lopen over het veld naar huis. Daar krijgen we eindelijk het goede bericht van de zoon des huizes, het wifi probleem is opgelost, en we kunnen Internet gebruiken. We komen echter in gesprek en komen zo ook meer te weten over het weeshuis, hoe en waarom hij en zijn vader zich hiervoor inzetten en wat voor andere projecten hij nog zo ondersteunt. Later meer daarover.Read more