• Exploring the world

Nepal

Un’avventura di 38 giorni di Exploring the world Leggi altro
  • Diwali Feestdagen (3)

    1 novembre 2016, Nepal ⋅ 🌧 23 °C

    Wederom een belangrijke feestdag, broederdag. Vandaag vindt een speciale ceremonie plaats tussen de zussen en hun broers. Daarbij krijgen de jongens een kado, en als bedankje geven zij wederom een beetje geld terug.
    Uma heeft ons al een paar dagen geleden gezegd, dat ze ons deze dag in een traditionele sari wil kleden. Hm… moet dat echt?? Maar okay, zo gebeurt het inderdaad... We moeten een stof uitkiezen uit haar kledingkast en zij en Indira helpen ons om die megalap stof tot een mooi gedrappeerd gewaad tot sari te maken. Oh jee... een gedaanteverandering... zijn wij dat echt?!?! :) Jazeker, vandaag dan maar eens heeeel anders ;0)
    In de keuken bereiden de meiden borden voor, die kort voor 12 uur aan de jongens overhandigd worden. Wat ligt er dan zoal op? Appels, bananen, mandarijnen, verschillende soorten noten en het zelfgemaakte brood natuurlijk. Dat gaat er wel in, want ontbijt is deze morgen overgeslagen.
    Okay, de officiele ceremonie begint. Het gaat met 3 tegelijk en de kleinsten zijn als eerste aan de beurt en mogen in de ceremonieruimte (eigenlijk de slaapkamer van de 2 oudste jongens...) komen. Ze knielen en dan komen de meisjes in actie. Er wordt eerst een streep op het voorhoofd gezet, en dan worden daar verschillende kleuren poeder opgeplakt wat als resultaat een zeer kleurrijke tika oplevert. Met een takje wordt water om de jongens gesprenkeld en tot slot krijgen ze een bloemenketting (waaraan we zelf nog meegewerkt hebben) omgehangen. Deze keer krijgen ze allemaal een nieuw t-shirt als kado. Dan is het de beurt aan de volgende voor hetzelfde ritueel. Wel mooi dat we alles van zo dichtbij mogen meemaken. Tot slot is Himal aan de beurt, samen met een vriend (die zelf geen zus heeft en dus naar hier komt voor de ceremonie). Zijn zus Shova voert bij hem het ritueel uit. Aangezien het hier om volwassenen gaat, krijgen ze geld en worden de voeten van de zus gekust. Dan worden wij er tot slot ook nog in betrokken en krijgen dezelfde ceremonie als de andere zussen... een vreemd gevoel maar het is een teken van gastvrijheid. Zeer speciaal allemaal en een zeer bijzondere ervaring! De foto´s spreken voor zich.
    Dan feestmaal! Er is lang voorbereid en gekookt, en afgezien van de normale rijst en groenten is er vandaag vlees, kip en geit. Verder nog een gefrituurd groentehapje en 2 verschillende soorten ḱroepoek´. Van alles rijkelijk vandaag... te veel. Dan is het tijd voor groepsfoto´s, voordat we met de meeste kinderen naar de lokale openbare schommel gaan. Deze is gebouwd van hele lange dikke bamboestokken, waaraan een touw gehangen wordt. Op straat worden we als ´witten´ altijd bekeken, maar vandaag nog extra in onze sari... ;0) Maar ook de nodige complimenten :)
    In de namiddag gebeurt niet veel meer, ze zijn allemaal moe en voldaan. Er wordt nog een beetje nagekletst, maar als Uma een vriend van de familie naar huis begeleid, trekken we ons gelijk terug. Avondeten hoeven we vandaag zowiezo niet meer.
    Na een paar uur wordt het ineens luid beneden. Toch nog!? Inderdaad, onze kinderen komen toch nog naar hier om voor de familie van onze verhuurder op te treden. Ze hebben een zeer hechte band met opa en zoon Sudip. Ze hebben hier nl enige maanden gewoond in de onderste 2 etagen. Dat was na de aardbeving. Hun toenmalig onderkomen was dusdanig verwoest dat ze daar niet meer in konden leven. Na enige tijd in tenten te hebben geleefd, hebben ze dan hier tijdelijk hun onderkomen gevonden.
    Het wordt weer een lange uitvoering ;0) We dansen en zingen en tot slot geld van opa en Sudip, en natuurlijk ook van ons. Ze zijn helemaal happy! Dan komen ook nog de huurders van de eerste etage en brengen ook weer een schaal met de nodige baksels en geld. Oh oh, wat worden ze verwend deze dagen :) Tot onze verrassing krijgen we ook zo´n schaal met lekkernijen van de buurvrouw. Dat is echt lief (echter veel te veel).
    De kinderen kruipen na deze 3 dagen volledig uitgeput maar helemaal voldaan in hun bedjes.
    Leggi altro

  • Diwali voorbij... de dag erna

    2 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 24 °C

    De dag erna… De kinderen zijn moe en niet echt gemotiveerd iets te doen vandaag. Tevens is bij een van de naaste buren een man gestorven en daarom mag geen muziek gedraaid noch gedanst worden, wat ze eigenlijk vandaag thuis nog eens wilden doen. Na een langere middagpauze kunnen we einige toch nog overtuigen een balspel mee te doen, maar dat was het dan ook voor vandaag en ´s avonds gaan ze bijna allemaal vroeg naar bed…en wij ook :)

    Vandaag nog extra foto´s van gisteren.
    Leggi altro

  • Dagje Bakthapur

    3 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag gunnen we ons eens een vrije dag en willen het nabijgelegen historische stadje Bhaktapur bezoeken. Eigenlijk was het plan met de locale bus te rijden, maar die laat zeer lang op zich wachten… Het schijnt dat vandaag één of andere extra vrije dag is voor alle openbare instellingen, maar waarom kan ons eigenlijk niemand zeggen. Ineens komt er een taxi voorbijgereden, wat in deze buurt eigenlijk een zeldztaam iets is. We laten hem stoppen en komen een prijs van 400 Rupie overeen, niet slecht verhandeld ;0) In Bhaktapur aangekomen moeten we 15 USD entree betalen om in de stad te komen. Dit geld wordt voor de financiering van restauratiewerkzaamheden gebruikt. Bhaktapur is een stadje dat tijdens de grote aardbeving van 1934 grotendeels verwoest geweest is, vele jaren later echter wederopgebouwd en in de tachtiger jaren blijkbaar door een stadsaneringsprogramma met hulp uit Duitsland nog eens ‘opgefrist‘. Dat is echter alles al flink wat jaren geleden en de aardbeving van 2015 was helaas wederom een flinke terugslag. De stad is bijna volledig autovrij heeft mede daardoor een aangename atmosfeer. Dit komt de lokale bevolking ook ten goede, want de eerste straat die we inlopen wordt volledig ‚geblokkeerd‘ door grote zeilen met drogende rijst, een mooi gezicht. We besluiten een Zwitsere groep te volgen en wandelen door de kleine steegjes, waar nog vele beschadigde huizen te zien zijn. We komen langs vele (kunst)handarbeiders, waarvoor Bhaktapur ook bekend staat. Het spoor van de Zwitsers lost zich op en we komen uit op het 1e van de in totaal 3 grote pleinen, Taumadhi square. Hier staat met zijn 5 verdiepingen de hoogste tempel van Nepal, de Nyatopala tempel. Hij is 33 meter hoog en gewijd aan één van de vele godinnen. Die moet natuurlijk bestegen worden :0) en vanaf boven hebben we een prachtig uitzicht over het hele plein waar ook nog een mini tempel staat, wat nu echter als restaurant in gebruik is. Een mooiere plaats voor de middagpauze kunnen we ons niet wensen. En aangezien we al weken Dhal Bhat eten, kunnen we wel een afwisseling gebruiken en bestellen een omelet met Country potatoes, lekker!! :0) Dan lopen we door de straatjes naar Durban Square. Hier is de schade van de aarbevingen gelijk te zien. Door een gouden deur betreden we een paleis/tempel die het religieuze middelpunt is hier, maar helaas, voor ons als non-Hindoe helaas niet toegangkelijk. We slenteren nog een hele poos over het plein en bekijken alles op het gemakje. Dan gaat het nog richting het laatste en oudste plein, Dattatraya Square. Daar is een huis met een mooie binnenplaats. Hier worden prachtige dingen gemaakt, alles houtsnijwerk. Ze hebben ook een gezellig café en we drinken een cappuccino en eten een lekker stukje cake, het kan niet op vandaag ;0) Dan is het weer tijd richting huis te gaan. Een zeer mooie dag zomaar tussendoor.Leggi altro

  • Engelse les

    4 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Na vele dagen van lol en feesten, moet vandaag weer wat ´zinvols´ gedaan worden. Omdat de kinderen nog de hele week vrij zijn, starten we met Engels les. We hebben ze in 3 groepen opgedeeld. We beginnen met de kleinere jongens tussen 8 en 12 jaar, Ondanks het verschil in leeftijd is er bijna geen verschil in niveau, want ze spreken allemaal zeer beperkt Engels. Woorden gaat nog enigszins, maar hele zinnen bouwen is zeer moeilijk. We beginnen simpel, met dagdelen en de daarbij behorende begroetingsvormen. Dan gaan we over naar kloklezen. Daar is veel werk aan de winkel… Na een uur zakt de concentratie weg en beginnen we met de tweede groep, 2 jongens en 2 meisjes tussen de 13 en 15 jaar. Aangezien de klok nog op het bord staat, testen we ook bij hun of ze het weten, maar zelfs voor hun is het een probleem. Ze weten weliswaar hoe laat het is, maar kunnen zich alleen maar in cijfers uitdrukken en niet in kwart over, voor, noch met minuten over en voor het volle uur. Daarna komen de verschillende tijdsvormen aan de hand van simpele werkwoordsvormen aan de orde, en laten we ze zinnen maken in de verleden tijd, het heden en de toekomst. Allemaal niet zo simpel, maar het is ook moeilijk, want ze hebben een compleet ander alfabet en maar 1x per dag/week Engels. Krijg het dan ook maar eens op een rijtje. Dan de beste groep, 3 meiden tussen 13 en 15 jaar waarvan één met kop en schoudes erbovenuit steekt. Ook hier doen we kloklezen (zelfs hier moeizaam), tijdsvormen en tot slot vragen we ze over het thema inkopen samen een gesprekje te houden. Al met al zijn ze allemaal geinteresseerd en zeggen dat ze wat geleerd hebben. Daar zijn we natuurlijk blij om :0)
    In de namiddag wordt er dan eindelijk verder op het stukje land gewerkt en worden er zaadjes geplant voor o.a. bloemkool, knoflook en spinazie. Of dat wat wordt?!....

    De foto´s zijn nog van ons uitstapje gisteren naar Bhaktapur.
    Leggi altro

  • Funpark!

    5 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    Voor het ontbijt zitten te allemaal een beetje ongeinteresseerd voor zich uit te staren. We beginnen met de jongens hoofdrekenen. Oh, oh…. dat gaat moeilijk! Maar we houden het een hele poos vol en de jongens doen hun best. Na het ontbijt vagen we de kinderen zich gereed te maken, want vandaag is een zeer bijzondere dag. Toen we hun een poosje geleden vroegen wat we allemaal samen eens zouden kunnen doen, kwam als eerste een bezoek aan één van de nabijgelegen tempels hoog, die we met de jongens vorige week bezocht hebben. Maar daarna dachten ze ineens aan nog iets veel beters… het Funpark! Ok, doen we! Ongeveer de helft is er 4 jaar geleden geweest, met een vrijwilligster uit Australie. De dagen nadat we erover begonnen zijn komen er steeds weer verhalen naar boven van toen ;) Met Uma en Himal hebben en we afgesproken het bezoek aan één van de vakantiedagen te doen. Maar aangezien er de afgelopen 3 dagen staatsbezoek uit Indie was, en hierdoor vele straten geblokkeerd waren, gaan we eerst vandaag, zaterdag. Afgezien van de 2 kleinsten komen ze allemaal mee. Maar we moeten helaas nog wachten. Himal wil nu ineens dat zijn zus en haar dochtertje meegaan om de weg te wijzen etc. alhoewel 2 van de oudere kinderen heel goed weten hoe en wat, maar goed. Ipv 10 wordt het 11 uur… dan is het eindelijk vertrek! Met 18 personen in de locale bus is al een avontuur op zich ;) In het begin hebben we nog redelijke (staan)plaatsen Maar al gauw staan we vastgeklemd als sardienen in blik. Aangekomen aan het Funpark betalen we de entree, die nog wel meevalt, maar in het pretpark zelf moet dan nog voor elke attractie apart betaald worden. Het doet ons meer denken aan een grote kermis van een jaar of 30 geleden. De groteren hebben hun eerste rit uitgekozen, een soortement van spin, niet slecht! Helaas is één van de meiden zo wit als een lijk als ze eruit komt en ja hoor… het ontbijt belandt op straat… Bij de anderen gelukkig lachende gezichten :0) Dan is het tijd voor de kleinsten en er volgt een ronde carrousel, waarna de jongens de autoscooter uitproberen. Daarna gaan we met z´n allen in het treintje wat een rondje door het park rijdt. En dan ook mijn eerste attractie, het reuzenrad. Daar krijgen we maar 3 anderen mee. Het is niet superhoog, maar draait veel sneller dan bij ons. De anderen gillen de longen uit hun lijf in een ….‘ketting‘carroussel. Twee van de kleinere jongens durven niet, en die zetten we op een motor in één van de kleinere kindercarrousels. Dan ga ik met een paar nog in 2 draaiende schijven. We moeten er even voor in de rij staan, maar het is de moeite waard [en we weten nu ook waarom die voor ons zo hard schreeuwden ;0)]. Een flinke groep gaat in een ouderwetse paardencaroussel. Dan de vraag, ijsje? Natuurlijk, wat een vraag! Als afsluiting gaan we met z´n allen in een soort rups, die zich sneller als verwacht op de rails voortbeweegt… Op de weg naar de uitgang nog eens ballengooien en zowaar wint Raju nog een knuffel! Dan weer vol indrukken en blije gezichten huiswaarts. De bussen zijn in de late namiddag overvol en we staan ingeklemd voor een oudere dame waar Jana mee in gesprek komt. Ze is gepensioneerd, komt uit Canada en geeft hier 6 maanden Engelse les op een college. Ze woont zelf in de natuur en heeft een huis aan een meer, en dan nu de hectiek van Kathmandu, wat een contrast… luidruchtig en zo stoffig… Ze zou eigenlijk graag ook nog gaan trekken, maar haar lichaam is niet meer krachtig genoeg zegt ze. Jana zegt daarop dat de bedden aan de algehele conditie ook niet veel goed doen. Hm…met ons valt het dan blijkbaar nog mee, want zij heeft blauwe vlekken over heel haar lichaam! We geven haar de tip over onze schuimstofmatras. Ze bedankt zich, gaat morgen gelijk op pad zegt ze! We zijn nog voor het donker thuis, de kinderen glunderen van oor tot oor en zijn zo happy… en wij dan natuurlijk met hen :0) Een snelle maaltijd en dan gaan de meesten gelijk naar bed, moe maar zeer voldaan. En ook onze ogen vallen nog voor 10 uur toe…
    Het was weer een hele mooie dag.
    Leggi altro

  • De laatste vakantiedag

    6 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 23 °C

    Na het ontbijt proberen we de kinderen te motiveren om nog wat Engels te doen. Niet iedereen heeft er zin in vandaag… De groep kleinere jongens komen echter allemaal. We vragen ze iets over zichzelf en hun ´broeders´ te vertellen en daarbij gaat het vooral om het gebruik van mij/jij/hij/zij . Het hij/zij wordt door hun zeer vaak verwisseld. Daarna nemen we de gemotiveerden van de twee andere groepen samen, want daar zijn er enigen die niet willen vandaag. Ook voor hun hetzelfde thema met het grote verschil dat er veel meer over de broers en zussen verteld wordt. We proberen ze te helpen als het even moeilijk wordt en corrigeren als het teveel een ratjetoe wordt. Hun probleem is voornamelijk in volle zinnen te spreken, en dat poberen we zo veel mogelijk te oefenen. Daarna doen we nog een beetje rekenen.Leggi altro

  • Introduction of Srijansil Welfare

    7 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Srijansil Welfare:
    “It takes hands to build a house, but only hearts can build a home”.

    Contact Address:-
    Kageshwori Manahara-13, Kathmandu
    Tel No:-+977-5148296
    Cell No:-+977-9841799561
    Email:-Srijansilwelfare@gmail.com
    Website:-www.srijansilwelfare.org
    Facebook: -www.facebook.com/srijansilwelfare

    Home
    SCW is dedicated to providing the orphaned, poor ,needy children of Nepal with nutritious food, balanced diet, quality education and most importantly a loving, secure family and peaceful home. It is not only our aim to afford these children the bare essentials, but also to teach them about morality and instill in them a sense of community and respect for their fellow human beings. We will also provide them with a safe play environment where they can have fun, learn and develop the skill of social interaction. ffccw is managing an orphanage in the capital city of Kathmandu. The orphanage provides a home for 16 orphans, with plans to expand more in the future. The children are able to enjoy a safe and happy home life allowing them to grow up and become happy, healthy adults who can then support both themselves and their remaining family members.

    About us
    Family for creative children welfare is a nonprofit and nongovernmental organization established in 2008 with an objective of providing protection and shelter for the orphans, disables, deprived, conflict affected and those at various risk children. Since its inception in 2008 this organization has been active to ensure that the aforementioned groups of children receive proper care, balanced diet, education and health facilities through an institutional arrangement. This organization has been running such center in Kathmandu with the help of various generous individuals and Kathmandu district administration office (Regd. No 339) and is affiliated with the social welfare council (affiliation no.28496). Our aim is provide children who have either lost their parents through death from illness or accident, or have been abandoned or working in child labor situations with a safe and caring environment. We welcome volunteers to come and interact with children and help them in different activities. We provide a home staying program which gives volunteers the opportunities to stay in our home.

    Objectives
    • To provide shelter and protection for the children who are orphans, disables, deprived, conflict affected and those at various risk children.
    • To run child care center for these children to ensure that they receive proper care, balance diet, education and health facilities through a intuitional arrangement.
    • To strive for the development for the children whereby their children will be self reliant and good citizens in future to contribute to the process of nation building.
    • To ensure that these children who are differently able, have fallen victims to conflicts, and have been left behind by the family’s unattended or have lost their families, get homely environment for their growth and learning.
    • To find some donors and sponsors for providing quality education, health, food and permanent building for the children.
    • To conduct incoming generating activities to help to covers all expenses of the organization.
    • To co-ordinate and carry out join efforts with different government and nongovernment organization, donors to achieve our objective of our organization.
    • To ensure that these groups of people who will have a sense of dignity for life and belonging to the society as a contributor to the development of the nation.
    • To provide the quality education. We have recruited a teacher to assist the children for their homework and help them to study well.
    • To take initiatives towards addressing the issue of street children in Nepal.
    • To equip children with the life skills required for handling any emergency situation they might face.

    Future Goals of SCW
    • To expand SCW branches in many parts of the country.
    • Continue to build a network of national and international supporters for its financial supports.
    • Conduct social awareness program all over Nepal.

    You Can Help:-
    • Financial support to raise our general fund.
    • Donate to build a permanent home for these children and to get rid of monthly rent.
    • By providing volunteer service.
    • Financial assistance on education, sports and medical etc.
    • Sponsoring an individual child.
    • Organize fund-raising events or set up a charity in your country.
    • Providing free services according to your profession. (Medical, dental, sports, teaching)
    Leggi altro

  • Voorstellen weeshuis

    7 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    Vandaag stelt het weeshuis zich voor, alhoewel men het beter een kindertehuis zou kunnen noemen, want niet alle kinderen zijn wees. Hun eigen motto is „Children welfare“: Kinder welzijn/zorg.

    Het tehuis is 8 jaar geleden door Uma en haar 2 kinderen opgericht. Uma laat zich scheiden van haar man en vertrekt met haar kinderen richting de hoofdstad, op zoek naar een beter. Ze maken kennis met een man, die hun voorstelt kinderen op te nemen en een netwerk van sponsoren op te bouwen. Helaas liet de man zich al snel niet meer zien en niks meer van zich horen. Ze waren op zich zelf aangewezen...
    Hun eerste weeskind is Rima. Ze heeft een geamputeerd onderbeen. Ze is nu 13 jaar en wil het liefste dansen en zingen. Geleidelijk nemen ze steeds meer kinderen op. Ze worden door familieleden of leden van de gemeente afgegeven, als de ouders gestorven waren, spoorloos verdwenen zijn of in vele gevallen ook vanwege armoede en dat ze daarom niet zelf voor hun kinderen kunnen zorgen. In sommige gevallen worden de kinderen na een bepaalde tijd ook weer opgehaald.

    Uma vertelt dat ze zich in het begin maar 1 warme maaltijd per dag konden veroorloven, en niet wisten hoe ze de huur en vaste kosten eind van de maand moesten betalen. Hoe meer volwassen haar zoon Heemal wordt, des te meer bekommert hij zich om alles. In de loop der jaren hebben ze zich een groot en gevarieerd netwerk van sponsoren opgebouwd. Sinds ongeveer 2 jaar hebben ze nu ook nieuw eigen onderkomen, dat eindelijk genoeg ruimte en plaats biedt die zo’n horde kinderen ook nodig heeft. Het Dhal Bhat eten kunnen ze gelukkig sinds langere tijd, zoals gewoonlijk, weer 2 maal per dag (‘s morgens en ‘s avonds) serveren. Voor onze begrippen is het natuurlijk eentonig en bijna niet voor te stellen altijd rijst en groenten te eten. Maar in Nepal is dit eten traditie, ook al is het in het kindertehuis niet echt overdadig. Het enigste wat overdadig is, zijn de grote hoeveelheden rijst... en dat vult en verzadigt.

    Wat ze over zichzelf en hun doelstellingen zeggen, kan je in het onderstaande deel lezen. Het is natuurlijk wel in Engels. Voor degene die het niet genoeg beheersen, gewoon de tekst door een internet vertaalprogramma jassen of ons vragen.
    Leggi altro

  • Het verhaal van de kinderen

    8 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    In het onderstaande deel kun je de achtergronden en geschiedenis van alle kinderen apart lezen. Verlaten om de meest verscheiden redenen...

    Srijansil Welfare Kids:
    We would like to give you the information about the children residing with us in our organization : (Information of 2073/2016)

    1. Sunisha: Ze is 3 haar oud en eerst sins 4 weken hier. Uma heeft haar en haar moeder Sandhya, bij haar laatste bezoek aan haar geboorteplaats, meegenomen. De vader/man heeft ze in de steek gelaten en Sandhya had quasi geen mogelijkheid zichzelf en haar kind te onderhouden. Uma’s aanbod houdt in, dat ze hun een dak boven hun hoofd en verzorging aanbiedt. Ze wil er ook voor zorgen dat Sunisha vanaf het volgende schooljaar naar een klein priveschool kan gaan (zoals de andere 2 kleinsten). Als tegenprestatie vraagt ze Sandhya te helpen met alles wat zo gedaan moet worden.

    2. Shristi Guvaju: - She is Four years old. She is from Sindhupalchowk. Her mother is missing and her father is handicapped, so there is no one to look after her. She was brought here by her father himself and she is with us since a year (2073).

    3. Ujjwal Kshetri: - He is five years old. There is no idea of his parents and his mother is out of contact by leaving him in rented room so the women from Mulpani rescued and brought him here. He is studying in class L.K.G. He is with us since 2072/01/12.

    4. Loken Bhandari: - His age is Nine years old. He is from Humla. His father is missing and no idea about his mother. Due to poverty, no one cared him and was left helpless. So the villagers brought him to us and are here since 2068. Now he is studying in class four.

    5. Suman Raut: - His age is ten years old. He is from Humla. His father is out of contact since he was gone for treatment of T.V. and his mother is unemployed. He has two sisters so hir mother can’t feed all of them. He was brought here by the help of villagers. Now he is studying in class Five. He is with us since 2067 B.S.

    6. Shisir Kunwar: - His age is 11 Years old. He is from Pyuthan. He is deprived from fundamental needs because his family is under poverty line. So the villagers brought him and h is with us since 2069. Now he is studying in class seven

    7. Harshit Upadhaya: - His age is 11 years old. He is from Kalikot. His family was affected by the conflicts during the time of insurgency. He has brought her by the villagers through Social Welfare Council. He is here since 2068. Now he is studying in class six.

    8. Krishna Sharma: - His age is 12 years old. He is from Baglung. His both parents are mentally retarded. Due to absolutely poverty he was brought here by the social worker from solidarity Nepal. He is here since 2069. Now he is studying in class seven.

    9. Paras Pandey: - His age is 13 Years old (06/10/2060). He is from Bajura. There is no idea about his father and his mother is unemployed. Due to his poverty, no one cared him and was left helpless. So the villagers brought him to us and he is with us since 2069. Now he is studying in class seven.

    10. Barsha Dhakal: - Her age is 13 years old (08/08/2060). She is from Kalikot. Her both parents are missing during the conflicts between the Maoists and the government. She is left here by her relatives since 2066. Now she is studying in class seven.

    11. Rima Puri: - Her age is 13 years old (29/05/2060). She is from Pyuthan. She is handicapped by birth (without a leg) so her parents didn’t cared her. They felt sin to give birth to her She has left helpless. She is herre since the beginning and was rescued from the Katmandu bus park (Balaju). Now she is studying in class seven.

    12. Nitu Dhakal: - Her age is 12 years old (29/04/2060). She is from Kalikot. Her father brought step mother and her mother is mentally ill. So due to poor health condition no one was there to look after her. She was brought here by a politician. She is with us since 2066. Now she is studying in class seven.

    13. Raju (Rajendra) Pandey: - He is 15 years old (08/10/2058). He is from Bajura. He lost both his parents. There was no one look after him so he was brought here by the help of villagers He is with us since 2068. Now he is studying in class Nine.

    14. Safal Nepali: - His age is 14 years old (10/05/2059). He is from Mugu. His mother is illand his father was missing during the period of insurgency. Villagers rescued him and brought him here by plane from Mugu. He is here since 2066. Now he is studying at class eight.

    15. Dipsikha Ghimire: - She is 15 years old (22/10/2058). She is from Sindupalchowk. She lost both her parents. She was brought here by the villagers. She is with us since 2068. Now he is studying in class Nine.

    16. Pramila (Prasamsa) Dhakal: - Her age is 15 years old (10/02/2059). She is from Kohalpur. Her family was affected by the conflicts during the time of insurgency. Her father brought step mother and her mother is unemployed so she was brought here. She is here since 2066. Now she is studying in class Nine.

    17. Sandhya: Ze is 22 jaar oud en helpt sinds een maand in het weeshuis mee. Zie ook de tekst onder nr. 1 Sunisha.
    Leggi altro

  • VSN Project bezichtiging

    9 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    De vakantie is voorbij en we gaan weer over tot de orde van de dag. De kinderen gaan weer naar school, wat ze gelukkig graag doen, en wij slenderen met ze mee op weg er naar toe. ´s Avonds proberen we de kids altijd aan te moedigen huiswerk te maken en helpen ze daar waar we kunnen. Een paar wiilen ondertussen vrijwillig Engels verder doen, maar helaas ligt tussen dat wat er in het boek staat en dat wat ze kunnen helaas een wereld van verschil...

    Deze woensdag worden we door onze VSN organisatie opgehaald. Omdat bij onze aankomst in Nepal een festival aan de gang was, waren de meeste projecten gesloten, maar het bezoek ervan doen we dus vandaag. In de auto zit tot onze verbazing Dave uit Australie, met wie we de eerste dagen kennisgemaakt hebben. Hij heeft zijn missie in het klooster opgegeven… elke dag voor dag en dauw op moeten staan en de dagindeling vond hij ook maar niks…. maar is dat niet iets wat hij als boedhist zijnde vooraf had moeten weten vragen wij ons af?? Hoe dan ook, hij wil nu aan een school Engelse les gaan geven. We rijden om te beginnen naar de school die VSN volkomen nieuw vanaf 2008 heeft opgebouwd. Ondertussen heeft de private Engelstalige school 750 leerlingen! De school bestaat uit 2 gebouwen. Het kleinere van de twee voor kinderen vanaf 4 tot 10 jaar en een groter gebouw met meerdere etagen voor de oudere kinderen. Sommige kinderen wonen hier ook, omdat de afstand van huis naar school veel te groot is. Het ziet er werkelijk allemaal top uit voor Nepalese standaard. We kijken in elke klas even binnen en vragen wat ze aan het leren zijn. Alle lokalen zijn met tekeningen en knutselwerkjes opgevrolijkt. Ze hebben zelfs een klaslokaal vol met computers. Daarna nemen we een kijkje in een VSN weeshuis, dat we de eerste dagen al kort bezocht hebben. De kinderen zijn om deze tijd natuurlijk op school. Het goede voor hun is dat ze gelijk op de VSN school kunnen, want die wordt voor hun gesponserd. Dan kijken we gelijk nog bij het vrouwenproject voorbij. In 2 mini klaslokalen krijgen volwassen vrouwen les. Ze komen vrijwillig hier naar toe, voornamelijk om Engels te leren. Er wordt door VSN ondersteuning gegeven als iemand bv een eigen bedrijfje op wil zetten. De meesten vrouwen zijn getrouwd, hebben kinderen en zijn huisvrouw. Ze stellen zich één voor één voor en we zijn onder de indruk van het niveau en de motivatie die deze dames hebben. De oudste dame is al begin van de 70, chappeau! Daarna stellen wij ons natuurlijk ook voor en vertellen wat we in Nepal doen. De klassen worden op dit moment geleid door studenten die in hun laatste jaar zijn. We zijn echt onder de indruk, een mooi project! Met de auto verlaten we de Pepsi Cola wijk en rijden nu richting stad, op weg naar een dagopvang voor gehandicapte kinderen. Hier hebben ze een maxiale capaciteit van 15-20 kinderen, maar vandaag zijn er maar 4. Het aantal wisselt heel erg, omdat de kinderen vaak ziek zijn of de ouders ze niet kunnen brengen. Vele kinderen hebben het down syndroom of een gedragsstoornis en zijn zowel geestelijk als lichamelijk gehandicapt. Alles wordt gemanaged door een zeer vriendelijke dame. Zij en haar team maken echt een zeer goede, vriendelijke, zorgzame en competente indruk. Ze laat ons in alle rust de verschillende ruimtes zien en de activiteiten die ze zo met de kinderen doen. Met de weinige middelen die ze ter beschikking hebben, maakt het op ons een zeer positieve indruk. We zetten ons een poosje bij de kinderen die net hun fruitportie krijgen. We geven de moeder des huizes nog wat geld om fruit te kunnen kopen voor de komende weken en schrijven op haar verzoek nog een paar lovende regels in het gastenboek.
    Daarmee hebben we alle eigene projecten van VSN gezien en zijn echt onder de indruk en overtuigd van deze organisatie. En dan te weten dat de organisatie ook nog andere, niet eigen projecten ondersteunt, waaronder o.a. het weeshuis waar wij werken.

    Op de terugweg maken we nog een stop bij een grote supermark op verzoek van Dave. Jeetje, wat een keuze! Maar de prijzen…het lijkt wel of we in Europa zijn…maar wie kan dat hier betalen?! Aangezien we nog voor de kinderen willen koken een dezer dagen, slaan wij gelijk ook onze slag en kopen alvast vele dingen die we nodig hebben.
    Weer terug ´thuis´ vertellen we onze kids over onze dag, want ze zijn altijd geinteresseerd. Dan helpen met huiswerk en knutselen nog een beetje.

    Het was voor ons een mooie dag, Maar wat gebeurd er deze dag voor de wereld?? We hadden het de avond tevoor en in de vroege morgen hier al vervolgd, de presidentsverkiezingen in Amerika… het ongelofelijke wordt waar… Trump wordt inderdaad gekozen. De meeste Amerikanen hebben waarschijnlijk alleen aan hun land, de binnenlandse politiek gedacht, maar wat betekent dit de komende jaren voor de buitenlandse politiek?... We vinden het beangstigend dat zo iemand een aanzienlijk deel van de wereldmacht in handen krijgt…
    Leggi altro

  • School bezoek bij onze kids

    10 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    Ons werk bij de Orchid school hebben we gestopt. Na de vakantieperiode, waar eindeljk weer normale schooluren zijn voor alle kinderen, hebben de leraren voor ons geen passend concept. Ze hebben voorgeslagen om voor verschillende leeftijden in de pauzen voor 20 minuten les te geven. Hm…? Als de kinderen eigenlijk pauze hebben zijn ze vast en zeker niet gemotiveerd in die tijd Engels te leren. En tevens zou dit voor ons betekenen dat we tussendoor veel moeten wachten. En zoals voorheen al het geval was, ze geven geen richtlijn en we moeten zelf maar zien wat ons invalt. Maar we zijn geen leraren die automatisch veel eigen ideeen meebrengen, en dan ook nog voor verschillende leeftijdgroepen… Dat klinkt voor ons alles niet optimaa. We doen het uiteindelijk ook niet voor ons, dus als ze niet echt willen… Daarom hebben we besloten ermee op te houden en die tijd te gebruiken om misschien nog een paar uitstapjes te maken.
    Maar vandaag hebben we evengoed een schoolproject. De 15 jarige Pramilla, die met afstand de beste is in Engels, had ons gevraagd of we bij haar in de klas eens voorbij kunnen komen. Ze wil graag dat we wat over onze landen, culturen en gebruiken vertellen. Dat doen we natuurlijk graag :0) Het is een grote klas van ca. 50 kinderen, maar ze luisteren allemaal en zijn geinteresseerd, heel anders dan in onze school voorheen… Vooraf hebben we een kort gesprek met de leraar, die ons uitdrukkelijk vraagt of we iets over onze begroetingsvormen kunnen vertellen. Dat wilden we zowiezo doen, en als we het thema aansnijden brengt dat daadwerkelijk de meesten tot lachen. Dat wij ons op de wang kussen of zoals de Duitsers omarmen, kunnen ze zich in Nepal niet voor stellen. Hier groet men zich zowiezo bijna niet, en wanneer ja, dan alleen maar met de groet Namaste waarbij men de handen met de binnenkanten tegen elkaar legt. Het uur is snel voorbij, ze hebben geen vragen maar zingen voor ons tot slot nog hun volkslied ;-)
    Daarna gaan we nog shoppen en kopen de laatste dingen voor onze geplande pannekoekdag morgen. Mmmm… we verheugen ons er zelf al op :0)
    Leggi altro

  • Pannekoekendag

    11 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Als de kinderen naar school zijn, beginnen wij het deeg voor de pannekoeken voor te bereiden. 4 liter melk en 30 eieren met het meel vermengen… Vandaag is het vrijdag, wat betekent dat de kids al om half 2 uit school komen. en dan willen we hun wat onbekends maar (hopelijk) lekkers geven. Nou vooruit, de pannen op het vuur en daar gaan we dan… We bakken in het totaal ongeveer 2 uur aan een stuk. Met het beleggen varieren we tussen bruine suiker en chocopasta met en zonder banaan. Velen vinden het lekker maar natuurlijk niet allemaal. Het is ook heel anders dan ze gewend zijn, zout ipv hartig… behalve de thee dan ;0) De uiteindelijk pannekoeken kampioene is Rima, met 6 stuks! We brengen ook nog een paar pannekoeken naar de 2 families in ons huis en uiteindelijk zijn er maar 10 pannekoeken over, ongelofelijk.
    Wij slaan vandaag het avondeten over, en ook bij de kinderen is het blijkbaar alleen maar een beetje overgebleven gebakken rijst.
    Leggi altro

  • Mutsenparty

    12 novembre 2016, Nepal ⋅ 🌙 17 °C

    Zaterdag, schoolvrij. ´s Morgens komen gelijk de jongens naar ons toe en vragen of we met hun kunnen rekenen. Afhankelijk van het niveau geven we ze weer optel / aftrek / vermenigvuldig opdrachten. Ze houden het echt lang vol, we zijn trots op ze.
    ´s Middags wordt blijbaar de verjaardag van iemand gevierd, maar het is voor ons niet helemaal duidelijk van wie en waarom hier. Op de tafel liggen in ieder geval kindermutsen en vele koekies. Shishir (hij heeft kunstenaars talent) heeft een heel grote poster gemaakt met “Happy Birthday“. Dan komt er een groep jonge mensen aan. Het ´feest´ begint met een verjaardagstaart. Dan krijgt inderdaad elk kind een muts. Komt eigenlijk goed aan behalve bij de meiden… de haren ;-) Vele vele foto´s en dan wordt de muziekbox weer opgesteld en wordt er met z´n allen gedanst. We komen in gesprek met één van de gasten die erbij is en ons uitleg geeft over het hele gebeuren. Hij heeft een organisatie opgebouwd, die verjaardagsfeestjes in wees- en bejaardenhuizen aanbiedt. Hij will iets goeds voor de armen doen op hun verjaardag, en dat komt blijkbaar goed aan want hij heeft behoorlijk wat aanvragen gehad en het worden er steeds meer. Het all inclusief pakket, inclusief kado´s, taart en herinneringsfoto´s is verkrijgbaar vanaf 100 USD. Veel geld voor Nepalese begrippen.
    Later doen we weer eens een kleuractie. De muren in de leerstudio beginnen er gelukkig steeds kleurrijker en vriendelijker uit te zien ;)
    Leggi altro

  • Knutsel- en sportdag

    13 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    Om welke reden dan ook is er vandaag geen school, en niemand kan ons echt uitleggen waarom…. hm…. We vragen de meiden of we dan vandaag onze meidendag kunnen doen ipv vrijdagnamiddag na schooltijd, wat niet ideaal is. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar blijkbaar voelen ze er niet zoveel voor merken we, geen zin!? Tja, ze zijn natuurlijk ook in de echte tienerleeftijd met hun 13-15 jaar ;)

    Goed, dan starten we nog maar een knutselactie. We hebben van de kids van Ronald en Heidi veel meegekregen en genomen. Deze keer nemen we verschillende ´plak´figuren mee (dieren, cijfers, letters) en papier om ze op te plakken. De grote meiden krijgen een extra zakje met hartjes en bloemen. Zoals gewoonlijk storten ze zich er weer vol op met hun enthousiasme. Maar goed, de één is natuurlijk sneller dan de ander en dat leidt natuurlijk tot een paar meningsverschillen, maar we proberen zo goed als het gaat iedereen een gelijke kans te geven. Delen blijft moeilijk…
    ´s Middags maken we met z´n tweeen even een wandeling en daarna doen we nog wat sportactivitzeiten met de kinderen: Badminton, voetbal, frisbee (die we meegenomen hebben). Deze keer zijn de meesten actief.

    Dan staat ineens Sudip (de zoon van onze opi) met vele vrienden voor onze neus. De vriendinnen willen hier met z’n allen (!) koken. Ze brengen een grote zak mee, waar in stukken gehakte kip inzit. Dat zijn vast en zeker wel 3 kipjes! Één kost 10 EUR! (ook hier weer een goed vergelijk hoe goedkoop wij kip kunnen krijgen…). De kip wordt niet zoals bij ons in mooie stukken gedeeld, nee… elke kip wordt in zijn geheel in kleine stukken gehakt en dan gebraden. Dat betekent dat er in bijna elk stuk ook bot zit. Natuurlijk zijn ook het vel en de ingewanden onderdeel van het geheel. Afgezien van de ingewanden vind ik het wel lekker zo´n stukje kip, dan maar wat knabbelen, maar voor Jana is het wat minder. Ze had zich beter als vegetarier uitgegeven zegt ze zelf, want dat vindt ze maar niks. Aan deze dagen ben ik goed af, en schuift er meestal nog wat van haar bord naar het mijne ;) Maar goed, het blijft erg zeldzaam dat er vlees op tafel komt dus al met al… Maar voor de Nepali‘s zijn dit echt zeer bijzondere dagen.
    Leggi altro

  • Winterkleding

    14 novembre 2016, Nepal ⋅ 🌙 11 °C

    Vandaag is er om kwart voor 8 al bezoek! Een medewerker van de VSN organisatie komt met 3 Chinezen, die een aantal grote tassen meeslepen. Alles wordt uitgepakt… Veel kleren, voornamelijk voor de winter. Precies het goede moment, want vanmorgen is het erg koud en de komende 3 maanden staat het koude jaargetijde voor de deur. We krijgen mee, dat de Chinezen op wandelvakantie zijn en nog een laatste stop bij ons maken. Eén van hun is lerares en is op school een kleding inzamel actie begonnen bij haar leerlingen. Super idee! Voor bijna allemaal is er een dikke jas bij en dat vinden de kids super. Dan hebben ze nog 4 nieuwe rugzakken bij, pennen, linialen en… koekies :0) Alles wordt natuurlijk weer vastgelegd met vele foto´s… ook met ons. Maar communiceren met hun is bijna niet mogelijk, want de beide dames spreken helemaal geen Engels en hun begeleider zeer matig. Nu snel eten en naar school want inmiddels is het al laat!

    In de namiddag nemen we mandarijntjes mee. En daarna eerst aan het huiswerk. Maar tegen half 6 is er vandaag een zeer speciaal moment blijkbaar, dat hebben ze op school gehoord. De stand van de maan tot de aarde is vandaag ongewoon dicht, en daarom zal de maan veel heller stralen. En dan is het ook nog volle maan! Als de maan zich dan eindelijk laat zien, is het inderdaad een zeer mooi schouwspel… zo boven de huizen ziet ie er inderdaad veel groter uit. Op de foto´s niet echt te zien, maar dat we met z´n allen plezier hebben wel ;0)
    Leggi altro

  • Knipperdeknip

    15 novembre 2016, Nepal ⋅ ☀️ 20 °C

    Een heel gewone dag. We brengen de kiddies naar school. Later zoeken we het gesprek met Himal en Uma. We vragen hun eens na te denken, wat ze eventueel nog zo kunnen gebruiken. Als afscheid willen we graag nog een paar van hun wensen vervullen.
    En dan gebeurt er toch nog iets ongewoonljks. De haren van de jongens moeten weer eens geknipt worden. Alhoewel de kapper niet echt duur is, komt door het grote aantal kinderen toch wat tesamen. Daarom heeft Uma altijd zelf de haren geknipt, en dan later de 2 oudste jongens laten zien hoe het moet. En jawel, Safal en Raju knippen van alle jongens de haren, een mooi gezicht ;0)
    Leggi altro

    Fine del viaggio
    15 novembre 2016