26-10 Takaka

Na best wat regen vannacht, word ik wakker van helicopters; volgens mij een bosbrand want ze vliegen af en aan met oranje containers. Ik hoop maar dat ze het snel kunnen blussen.
De klim naar de grot is zwaar, maar het lukt wel. Het miezert vaag. Bij de grot carrotcake en een pie. Daarna een tour (inmiddels regent het) met een super enthousiaste gids die mega veel weet, maar wel een beetje lang van stof is. Ze zingt haleluja in Maori om de akoestiek te laten horen. Gaaf. Droog als we weer buiten staan.
Mijn reisgids zegt dat de grot op de top is, daarom klimt het nog 2 km en 150 verder. Grrr. Daarna haarspeltafdaling (grrr) (donsjas en handschoenen aan) en daarna nog dik 20 km tegen de aangewakkerde wind in. Grrr.
Becky is steeds een stip aan de horizon al wacht ze op cruciale punten op me. Voelt toch niet relaxed.
En dan kunnen we op de camping nog in de zon zitten! Over het weer echt geen klagen!
We zijn allebei te moe om nog dik 8 km naar de bron te fietsen, half uur te lopen en weer terug. Doen we morgen, en of we daarna terug fietsen zien we dan wel.Weiterlesen