28-10 Motueka, afscheid Becky

We fietsen toch te anders, ik voel me toch een beetje opgejaagd. Becky weer als een malle die berg op, omdat ze zich niet zo goed voelde. Terwijl we uitzichtpunten zouden doen. En 8 km 5% op zijn minst kan/wil ik echt niet in 1 keer. Ver na lunchtijd treffen we elkaar pas weer, ik pislink (honger) en zij zich van geen kwaad bewust. Morgen wil ze in 1 keer naar Nelson Lakes NP fietsen, meer dan 100 km. Het gaat haar ook om de prestatie. Ik wil niet. Het is denk ik ook goed om gewoon weer echt mijn eigen ding te gaan doen. Als afscheid hebben we veel cider gedronken en taco's gemaakt. We hebben van elkaar geleerd, zij om af en toe gas terug te nemen, en ik dat af en toe doorstieren ook geen kwaad kan. We zullen elkaars gezelschap wel missen, het was tof.Läs mer