24-2 Waikite Valley

Om 8 uur ben ik er helemaal klaar voor, maar het hóóst, dus ik videobel in de boot eerst maar eens met mijn ouders. De schipper leent me zijn paraplu, want ik ga uiteindelijk toch maar wandelen. Met dat NZ weer weet je het nooit, het zou helemaal niet zo hard regenen volgens het weerbericht, misschien wordt het wel helemaal niet meer droog. Goed idee van die paraplu, kan ik toch fotograferen zonder mijn camera te verzuipen. En het wordt nog droog ook. Ik blijf het prachtig vinden, zo'n silicaplak (de grootste van NZ) en al dat gestoom en gebubbel. Ik doe ook nog koffie met iets lekkers en om ongeveer 11 uur vertrek ik. Niet de makkelijkste route uitgezocht, wist ik (wel de kortste), het stuk gravel is slecht en steil, het lijkt wel een fietsroute☹️ en psychisch wil het klimmen niet vandaag. Het is ook niet zo héél mooi, veel net gehakt of geplant productiebos. Dat is het lekkere van ruim plannen; dan niet. Dus ik loop stukjes die ik anders best kan fietsen, lunch onder een varen omdat het miezert en word beloond met een gratis Te Kopia Scenic Reserve, wat kokende modder en ander moois blijkt te zijn. En een fijne afdaling, mooie rode rotsen en rare ezels voor Riet. Kwart over drie toch gewoon bij de camping, 4 uur in bad, ik vind het nog steeds niet heel lekker, eventjes maar. Dreigende luchten. Stormlijnen maar weer vast. En ik eet weer voor 2 personen pastasalade. Er staat een koude wind, ik zit met mijn warme trui en donsjack aan. Thermometer zegt dat het 15 graden is. Ben ik nou gek? In ieder geval lust ik al wel weer wat........Weiterlesen