27-3 Kaitaia

Ik ben er klaar mee. Klaar met die steile korte kut hellinkjes, waardoor je op zeeniveau begint, aldoor klimt en op zeeniveau eindigt. Klaar met die snert snelweg. Klaar met die kaalgegeten hellingen. En eigenlijk ook klaar met een land waar de enige bebouwing langs een weg voornamelijk bestaat uit farms en scholen. En tussen dode possums door zigzaggen zal ook nooit hoog in mijn top 10 van leuke dingen eindigen. Zó mooi, het noorden, je kan er wel 2 maanden fietsen. Ja, omdat je niet vooruit komt.😟
Het begon nog wel aardig met geen zonsopgang en Manganui, maar dat was al zwaar.
Mijn geplande kampeer exercitie in Awanui mislukt, omdat er een mega storm aan lijkt te komen. De eigenaresse van het motel waar je soms kan kamperen, durft het niet aan. De vorige keer dreef haar gevulde zwembad omhoog. Ze belt rond voor me, zo lief. Nog 8 km naar Kaitaia. Met windkracht 8 in je rug en zo plat als een pannenkoek is een snelweg een stuk leuker. Ik ben er al voordat ik het weet. Ik boek een bed in een backpackers, het voelt ook echt onheilspellend. Doe boodschappen, hartverlamming: portemonnee kwijt. Gelukkig weet ik het weer: ligt onder mijn kussen. Ik koop lekker heel veel sushi, heb ik trek in. Morgen met de bus naar Cape Reinga.Leer más