A Canterbury Tale (1944, John Sweet)

22 juni 2025 – Overwegend bewolkt, zon in de middag, max. 28 °C

Suffolk zal niet voor niets één van de mooiste streken van Engeland worden genoemd. Ons doel vandaag: Lavenham bereiken, een prachtig dorp waar op deze zondag een farmers market plaatsvindt. De route is ongeveer 70 kilometer lang en slingert langs pittoreske dorpjes, historische stadjes en het adembenemende landschap van Dedham Vale – ook wel bekend als “Constable Country”, genoemd naar schilder John Constable, die hier zijn iconische pastorale taferelen schilderde.

We fietsen over stille achterafweggetjes, zandpaden, weilanden en single-tracks door het bos. Het landschap golft zachtjes: een beetje klimmen, een beetje dalen. De zon schijnt uitbundig en de temperatuur kruipt al snel richting de 25 graden. Nu we een vaste uitvalsbasis hebben en ik dus niet elke dag alle zooi achter op de fiets hoef te sjorren, merk ik pas echt hoe lekker het hier fietst – en hoe mijn klimconditie er in zeven weken flink op vooruit is gegaan.

In het liefelijke Boxford stoppen we voor koffie en een Victoria sponge cake. We zijn er om 9 uur, net als een groepje bolbuikige wielrennende mannen van de plaatselijke Boxford Cycling Club vertrekt. Verder is er nog niemand. Maar als Erica de koffie bestelt, is de serveerster al over haar toeren. Ze kan de drukte niet meer aan. Het loopt haar over de schoenen: “All homemade sausage rolls are already out!”

Deze streek is ooit steenrijk geworden van de middeleeuwse wolhandel, en dat zie je nog steeds aan de fraaie huizen in en rond het dorp. Het is alsof de vakwerkarchitectuur nog zachtjes naroept: “Hier was ooit heul veul geld!”

Het einddoel (en hoogtepunt) van de rit is Lavenham, vaak beschouwd als het best bewaarde middeleeuwse dorp van Engeland. In de 15e eeuw was dit de wolhoofdstad van het land – een status die je nog altijd terugziet in de imposante kerken St. Peter and St. Paul Church en de karakteristieke vakwerkhuizen die zich als een schilderachtig decor door het dorp slingeren.

Lavenham diende als filmlocatie voor Godric’s Hollow in Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1. De Vere House werd gebruikt als Harry’s geboortehuis en staat nu bekend als het “Lavenham Harry Potter House”.

De farmers market op het dorpsveld is een feestje: kraampjes vol wijn, worsten, gin, Indiaas eten, brood, kaarsjes, paddestoelen, Midden-Oosterse gerechten, taartjes en English Pie’s. Voor ons het absolute Walhalla. Omdat we nog drie uur terug moeten fietsen, moeten we ons beperken tot een flesje gin en twee bakjes Indiaas eten voor later. Voor de lunch laten we ons verwennen bij de stand met broodjes rundvlees, gepickelde rode ui, zuurkool, Zwitserse kaas en hete saus. Op het gras, tussen de kraampjes en andere Engelsen, eten we onze broodjes op, terwijl de vleesjus traag langs onze ellebogen glijdt.

De terugweg voert ons via de westkant van de Stour Valley. Het grootste deel gaat over een langgerekt bospad dat ooit een treintraject was – ik raak de tel kwijt hoeveel van die ‘rail trails’ ik deze reis al heb gereden. Geen straf overigens, want het landschap rond Sudbury is ronduit schilderachtig: glooiend, kronkelend, en met de rivier de Stour als centrale ader. Geen wonder dat alle grote landschapsschilders van Engeland deze streek uitkozen voor hun schilderijen.

Via kleine bospaadjes belanden we uiteindelijk bij de pub van ons dorp: The Shepherd and Dog. Ik neem een lokaal gebrouwen biertje van niemand minder dan Jeremy Clarkson – ja, die van Top Gear. Geen fijne vent, maar eerlijk is eerlijk: z’n bier is uitstekend (zeker voor een Engels biertje, waar ik toch een klein beetje moeite mee heb).

Op het terras, met uitzicht op de tuin, smikkelen we onze meegenomen Indiase maaltijd weg met nog een glaasje Prosecco erbij. Proost.

Filmpje van de afgelopen dagen: https://youtu.be/gJg1GbkHtOcRead more