Quebrada Surá

We hebben onze eerste nacht doorgebracht in een hotelletje in een buitenwijk net buiten San José. Na een jetleggerige nacht zijn we in de ochtend te voet (niet aan te raden in een regio zonder stoepen) op missie gegaan naar een simkaart. Het was gezellig druk op straat, want het was zaterdag en blijkbaar dé dag om een kerstboom te kopen. Zodoende trok er.een vrolijke stoet met auto's en brommertjes met daaraan één of meerdere kerstbomen vastgebonden voorbij. Eenmaal met simkaart op zak stond ons autootje voor deze maand klaar bij het hotel. Een knalblauwe suzuki jimny minijeep.

Na een enthousiaste demonstratie door José brak de hemel open en vertrokken we in de stromende regen naar onze eerste bestemming: La Selva estacion biologico- een biologisch onderzoeksinstituut in de provincie Heredia. Het eerste deel was even wennen, druk verkeer on harde regen en brommertjes die van alle kanten voorbij kwamen schieten, maar al snel kwamen we vrijwel niemand meer tegen op de weg. De laatste afslag verlieten we de geasfalteerde wegen en na een hobbelig vervolg van een kilometer of 10 werden we door een bewaker het terein van het privé regenwoud van het instituut op gelaten.

Het instituut, nu 60 jaar oud, is gevestigd in een voormalige cacao en koffieplantage. 60 jaar geleden werd deze door een bioloog overgekocht en met behulp van bijdragen van internationale universiteiten is hier inmiddels een biodivers regenwoud aangelegd, dat naast natuurherstel ook dient als onderzoeksgebied voor biologen en ecologen uit allerlei windstreken. Hier doen ze bijvoorbeeld onderzoek naar symbiosis tussen leaf cutter ants en mycelium, of naar de moederinstincten van de blue jeans frog.

Bij aankomst bleken we op een handjevol onderzoekers en een tweetal "natural history visitors" (waaronder wij) helemaal alleen met een grote hoeveelheid flora en fauna die samen met de regen een oorverdovend kabaal maakten. Na intrek in ons hutje en even kletsen met een van de rangers (die de eerste ooit was die we "ik hoop dat het vanavond heel hard gaat regenen" hoorden zeggen in een conversatie over het weer ;) gingen we met een naturalist, Octavo, de nachtelijke jungle in. De hoop van eerder genoemde ranger kwam uit en het regende inmiddels niet meer, maar gutste met volle stralen uit de hemel. We konden elkaar helemaal niet meer verstaan, maar dat gaf niet; met zaklampjes baanden we ons steeds dieper een weg het regenwoud in en schenen we vol plezier op de honderden kikkers en padden (niet overdreven) van alle soorten en maten die een rave party hielden in de regen. Hun gebrul mengden zich met het kabaal van de regen tot een oorverdovend concert. Dat onze poncho's de regen al lang niet meer tegen konden houden en onze laarzen tot de rand vol waren gelopen, merkten we niet eens meer. Na twee uur genieten van het natuurgeweld wees de ranger ons de weg terug naar de hutjes, 1.5 kilometer dwars door het pikkedonkere regenwoud. "Gewoon op de weg blijven en dan komt het wel goed! Oh, en probeer niet op een slang te gaan staan."

Na een paar uurtjes slaap was het alweer tijd om op te staan en opnieuw met Octavo op pad te gaan. De regen was inmiddels opgehouden en het bos kwam slaperig en katerig op gang na die heftige nacht. Overal hingen dieren loom in en onder de bomen op te drogen. Twee- en drietenige luiaards met babies, toekans, leguanen, een tinamou (een voorouder van de kiwi), enorme duizendpoten, kolibries, kikkers, apen, bullet ants, leaf cutter ants en nog veel meer. We liepen ongeveer 1 kilometer per uur omdat er zo veel te zien was met elke stap. Octavo wist bovendien over alles veel te vertellen, dus we genoten opnieuw met volle teugen van de wandeling.

Na eten in de kantine zijn we zelf ook nog even het regenwoud ingelopen (en viel er een enorme leguaan van de schrik bijna op ons hoofd), maar wr zagen (en voelden) het weer omslaan, dus zijn we snel weer teruggegaan - onze kleren waren net weer droog van de nachtelijke avonturen van ervoor. Nu lekker met een boek op de veranda. Morgenochtend gaan we nog een laatste keer het regenwoud verkennen en daarna rijden we door naar Caño Negro, naar een nieuw microklimaat: wetlands. Daar gaan we per boot de rivier verkennen.Read more