Dag 3 - Honderd kilometer niets

Vandaag stond er een lange rit op het programma, dus we opteren in het fancy hotel allebei voor "the full Scottish breakfast": worstjes, spek, ei, broodjes, croissants, thee, koffie, fruitsap... The whole shebang gaat vlot naar binnen, zeker aan de Urkens kant van de tafel. Ze pakt nog vlog een chocoladebroodje en dan zijn we vertrokken!

Een lange route wordt het, niet enkel omwille van afstand, maar ook door het feit dat we vandaag ongeveer 100 km moeten afleggen op "single track roads". Dit zijn wegen met maar één kleine baanvak, maar er zijn regelmatig plaatsen waar je tegenliggers kunt doorlaten of achtervolgers kunt voorlaten. Vaak moeten we dit niet doen, want op de 100 km komen we hoop en al een vijftal auto's tegen. We rijden helemaal naar het meest noordelijke puntje van Schotland en het voelt als het einde van de wereld. Urenlang niemand in het zicht, besneeuwde bergtoppen, eindeloze uitzichten over grasvlakten, mistige valleien ... Er is letterlijk niets, maar dat maakt het net zo prachtig. Onze mond is opengevallen en blijven openstaan van de schoonheid. De rit van normaal drie uur duurt door het vaak stoppen veel langer, maar toch vliegt het voorbij.

En toch, daar ergens in het nergens, is ons Airbnb huisje. Naast de kant van de weg. Met uitzicht op bergen, een strand en een kudde schapen. Steve en Lea zijn de twee mensen die het uitbaten en hun hond Bruce is er ook bij. We voelen ons meteen thuis door hun gastvrijheid en ook het hondje is enorm tof (zijn favoriete hobby? Konijntjes spotten in de tuin terwijl hij op een stoel zit). Zij hebben hun vaste job opgegeven en doen nu full-time B&B samen met nog wat handwerk. Zo verwarmen hun huis met hout, dat ook nog eens voor het warm water zorgt. Echte natuurmensen zijn het die ons meteen op ons gemak laten voelen.

Nadat we alles uitgepakt hebben, besluiten we, ondanks de regen (het is Schotland voor iets), om een flinke wandeling te gaan maken. Het miezerig weer zorgt ervoor dat de bergen omhuld zijn in mist waardoor we niet het volledige uitzicht hebben, maar eigenlijk draagt het nog wel bij aan de sfeer.

's Avonds konden we gebruik maken van de keuken en de kamer ernaast, zodat we zelf een lekkere pasta konden maken. Bij een knetterend haardvuur eten we onze maaltijd op, drinken we een flesje wijn en wordt er gescrabbled als een malle. Het uitzicht op de bergen maakt het geheel compleet.Read more