Quilotoa loop: Sigchos naar Isinliví

Als we de reisgidsjes moeten geloven dé hike in Ecuador en zelfs Zuid-Amerika. Wat het precies is? Een drie tot vijfdaagse wandeltocht in de omgeving van Laguna de Quilotoa, een vulkanisch kratermeer hoog in de bergen, op 3900 meter. Spannend!

We nemen vanuit Latacunga (niet boeiend) de bus naar Sigchos. Gewapend met een routebeschrijving van internet beginnen we de tocht. Aangezien de route niet staat aangegeven zijn we afhankelijk van de routebeschrijving. Die blijkt nog best lastig: sla rechtsaf bij de eucalyptusboom (huh? hoe ziet een eucalyptusboom er in godsnaam uit? Haha, stadsmensen zijn we ook!). Al na tien minuten verdwalen we en schakelen we over op onze gps app. Dit gaat goed, tot we de aanwijzing krijgen de rivier over te steken.. Zie jij ergens een brug? Nee he? We besluiten dat een beetje avontuur best leuk is en steken de rivier over, met natte voeten tot gevolg. We lopen en lopen maar, moeten af en toe wat enge honden afschrikken (doen alsof je je smartphone naar ze gooit werk wonderbaarlijk goed 😉), en worden via super smalle paadjes door de vallei naar boven gestuurd. Als we écht nergens meer een pad kunnen onderscheiden hebben we door dat onze gps app de verkeerde route heeft gekozen.. We gaan door, veel keus hebben we niet. Bovenaan de berg staan we ineens op het erf van een oud vrouwtje met maar één tand, dikke varkens en maar liefst vier (!) enge honden. Brrr, onze komst haalt het oude vrouwtje uit haar middagslaapje en daar is ze niet blij mee haha! Al 'disculpe, disculpe' roepend maken we ons snel uit de voeten, nu wel op het goede pad naar Isinliví. Het laatste uur moeten we steil bergop lopen op een zandpad, wat voelt alsof je probeert een pad van strandzand met een hoek van 45 graden te beklimmen, pfff ploeteren!

Na bijna 4u komen we aan bij ons hostel, Llullu Llama. Schoenen uit, hike kleren uit en een warme douche, heerlijk! Ons hostel blijkt trouwens een geweldige plek. We hebben een eigen huisje met haardvuur, wat een luxe! Avonds ontmoeten we de andere wandelaars bij het gezamenlijke diner. Dan blijkt dat zij een heel ander pad hebben genomen dat helemaal niet zo zwaar was. Oeps, haha! Een biertje en een heerlijk avondmaal met courgettesoep, aardappelschotel en appeltaart later vallen we in slaap met knetterend haardvuur op de achtergrond.. Zucht, moeten we morgen echt weer aan de bak?Read more