De Sichuan-Tibet Highway II/II

Na ons avontuur in Yading besluiten we diezelfde avond nog terug te gaan naar Daocheng. De gedachte aan nóg een keer van hetzelfde karige menu bestellen bij het schijnbaar enige restaurant in Yading village trekken we niet. Van de 300 gerechten op het menu zijn er namelijk slechts 5 in het Engels vertaald en dat zijn niet bepaald de lekkerste (denk: smakeloos ei met slappe komkommer, yum!). Ook hopen we nog bustickets te kunnen scoren voor de volgende dag.

Dus staan we even later in Shangri-La town (niet te verwarren met Shangri-La stad, dit is weer een ander dorpje net buiten het park!) langs de kant van de weg met onze duimen in de lucht. Het voelt best stoer. We zijn dan wel wereldreizigers maar liften hebben we nog nooit gedaan. Toch duurt het niet lang voor we met een briefje gaan staan zwaaien. Fuck it. Het is al donker en we willen hier weg, en snel graag. Haha! Met geld in de hand hebben we binnen no time de lift die we willen hebben, een toeristenbusje met nog plek voor twee. Fijn, want ondertussen hebben we genoeg naar alcohol stinkende mannen voorbij zien komen waar we voor geen goud bij willen instappen..

In Daocheng kunnen we meteen terecht bij ons vertrouwde hostel. Heerlijk. Lekker warm het elektrisch deken aan en een fijne douche. We willen niet meer weg en dus besluiten we een dagje langer in Daocheng te blijven. Uitrusten, de was doen, bloggen, relaxen, maar vooral een keer niét vroeg opstaan. Doen alsof het zaterdag is. Er is geen klap te beleven in Daocheng maar ons goedkope kamertje is alles wat we nodig hebben. En het koffietentje tegenover ons hotel dan. Super fijn.

Als we alvast bustickets voor de volgende dag willen kopen naar Kangding horen we ineens dat er ook een directe bus naar Chengdu vertrekt. De bus vertrekt om 06:30 's ochtends en komt om 00:00u 's nachts aan. We kijken elkaar aan en besluiten het te doen. In plaats van twee hele dagen kost het ons nu maar één dag om in Chengdu te komen. Een lange dag weliswaar maar dat overleven we wel.

De busreis is weer verschrikkelijk, al kunnen we er achteraf wel om lachen. De weg is een stuk beter en daar is Thomas blij mee, hij heeft nog steeds rugpijn na de vorige rit. Een beetje jammer is alleen dat onze chauffeur aan een stuk door sigaretten opsteekt en de bus daardoor in een grote blauwe walm verandert. Ook een beetje jammer is de vertraging die we oplopen. We staan vlak voor Kangding uren stil en daardoor arriveren we in plaats van om twaalf uur 's nachts pas om zeven uur 's ochtends.. Oeps, haha! 😜

Eenmaal in Chengdu zijn we moe en chagrijnig door een gebrek aan slaap, een houten kont en een dieet van instant noodles en koekjes. Maar hey, we besparen wel weer op een nacht accommodatie. Das dan wel weer fijn.Read more