Bayarlaaa!

Die avond genieten we van de zonsondergang bovenop een zandduin (deze keer gelukkig geen zandstorm). De wodka gaat voor de zoveelste keer rond en we doen nog een laatste poging om het Mongools onder de knie te krijgen. 'Sain bain uu!' (Hallo!). 'Bayarlaaa!' (Dankjewel!).

Dan is het tijd voor een kampvuur, want kamperen zonder kampvuur gaat er bij ons niet in. En dat er nergens bomen groeien en dus nergens hout te vinden is? Dat mag de pret niet drukken! Bij de flaming cliffs hebben we zo veel mogelijk droge takken en struiken verzameld als we konden vinden en onderweg in het dorpje hebben we nog wat ongekoelde, voorverpakte, armetierige worstjes weten te vinden. Bring it on! Het is een gigantisch kampvuur en hoewel de worstjes echt niet te vreten zijn (zelfs niet op een broodje in een poging het op hotdogs te laten lijken..) is het een top avond. We schieten fotos met Sum en zijn vrouw, die uiteraard ook even zijn vrouw aan de kant duwt om even alleen met Laura en mij op de foto te gaan. Ondertussen drinken we onze hele drankvoorraad op. Alles door elkaar, bier, wodka en Mongoolse wijn die niet te drinken is (wat hadden we dan verwacht? haha!). Als Sum ertussenuit piept om met zijn vrouw in een ger ver weg van ons te gaan slapen, gaan wij nog even door..

De volgende ochtend hebben we allemaal een flinke kater. Maar het was het waard. Zo'n geweldig gezellige en gekke avond als deze is zeldzaam. Om ons iets beter te voelen én omdat we de vorige dag hadden afgesproken vandaag te gaan kameelrijden (ugh.. probeer dat eens met een kater!) gaan Thomas en ik voor een passend ontbijtje: aardappelpuree met rode kool en augurken, toevallig ook precies onze laatste restjes. Ik voel me meteen beter. Linas voelt zich pas beter als ik hem blij maak met een verdwaald blikje bier wat ik ergens in onze voorraad aantrof. Het beste medicijn tegen een kater, dat blijkt maar weer ;).

Even later zitten we hobbelend op onze kameel. Geloof me, het ziet er een stuk comfortabeler uit dan het in werkelijkheid is.. Je zwaait van links naar rechts en bij iedere stap een halve meter naar beneden en weer naar boven. Daarbij zit je, zoals Thomas het zo mooi zegt 'kniediep in de anjer van de kameel voor je terwijl ze al ruftend en boutend door het woestijnlandschap ploegen'. Bij iedere stap gaat het, pffrt, pfrrt, pffrt! En stinken dat ze doen? Niet normaal! Tel er onze kater bij op en je begrijpt dat we het na een half uurtje wel genoeg vonden. Eens maar nooit weer, haha!

Dan zien we in de verte Dalanzadgad opdoemen en nemen we afscheid van Sum. Pas als we inchecken bij een cheap hotelletje met Mongoolse pornoplaatjes in de badkamer, merken we hoe moe we zijn. Het was zó bijzonder en zó mooi, maar ook verschrikkelijk intens. Het was een week lang 'los' zijn van alles wat je als normaal beschouwt. Een week lang in een totaal andere wereld. Een fantastische wereld, dat wel. Het schitterende landschap, de gezelligheid, de goede gesprekken en de gekkigheid, het onbeschaamd veel drinken terwijl we dat normaal gesproken nooit doen, het offroad rijden en de bijzondere mensen. Het was onvergetelijk!Read more