Reset search
Satellite
Search this area

Japan Katsushika

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
  • TravelerTokyo 2025
    1
    Day 12

    CHILLEN EN VRETEN

    April 17 in Japan ⋅ ⛅ 17 °C

    Wat leuk om te zien dat zóveel mensen met smart zitten te wachten op onze avonturen. Zelfs als ik een dagje niks post, krijg ik al berichten met: “En? Waar blijft de update?!” — jullie zijn top, echt! Ik hoop dat ik de beleving een beetje over weet te brengen zoals wij ‘m hier meemaken. (Al ruik je gelukkig het zweet van de metro niet mee… je mist niks.)

    Vandaag een chill verhaal — want ik sliep uit! Uitslapen jongens, wat een traktatie! Na dagen vroeg uit de veren, hop met een bak aanmaak-koffie erbij en hollen door Japan, was het nu: 10:30 uit bed rollen als een verwilderde sushirol. Nick deed er nog een schepje bovenop en kwam nóg later strompelen. Luxe!

    Maup en Sanie waren al wat eerder op pad — die zijn alvast richting de conventie gegaan om onze passen op te halen voor de komende dagen. Die passen geven toegang tot het walhalla van nerd-heaven. Dus ja, belangrijk werk.

    Rond 11:30 vertrekken Nick en ik. Het is echt zalig weer buiten: zonnetje, frisse lucht, zonnebril op — en huppakee, weer richting… jawel: Don Quijote (de Donki!). Jep, die van gisteren. En eerlijk: ik moet nog een keer solo terug, want niemand hier heeft het geduld voor die hysterische combinatie van discount, chaos en glitter die ik zó waardeer. Begrijpelijk. Maar toch jammer.

    Maup en Sanie waren klaar met hun missie en we spreken af bij het gigantische Godzilla standbeeld. Nou ja… “gigantisch”. Wij moesten met een vergrootglas op zoek. Serieus, in je hoofd is dat beest 80 meter hoog, maar in werkelijkheid is het een soort Godzilla Mini-Me. Maar goed, gevonden is gevonden! (Check de foto’s voor bewijs dat we hem niet verzonnen hebben.)

    Daarna wilde Sanie graag op jacht naar een winkeltje met matcha producten. Wat gebeurt er in plaats daarvan? Jep, weer een vreettent in. En serieus — iemand had even mogen zeggen dat de porties “to share” zijn, want dit was absurd. Kippendijen voor een heel honkbalteam. We zaten zo vol dat we er letterlijk stil van werden. En dan bij de kassa denk je: “Hebben ze alles wel gerekend?” Want die prijs was… verdacht vriendelijk. Maar ja, Japan hè.

    Na dit overheerlijke volprop festijn toch maar op Matcha jacht. Als pudding op de matcha-jacht bleek: alles uitverkocht. Blijkbaar zijn we niet de enigen met een theebladhobby.

    Dan maar door naar Akihabara — dé nerd-hemel van Tokyo. Denk: anime, games, figurines, bliepjes, lichtjes. We struinen door de straatjes, in en uit winkels, en zwerven langs zoveel prikkels dat je dopamine op overdrive gaat.

    Rond 19:00 was de koek op — vooral voor Maup en Sanie, want die hebben morgen weer een pittige dag. Dus terug naar ons huisje voor wat welverdiende rust.
    Toch weer 17.000 stappen op de teller!!

    Morgen gaan Nick en ik op missie naar Shibuya én Shinjuku. Wat we zoeken? Vending machines en stempels. Jep. Stempels. Als je weet, dan weet je.

    Tot morgen allemaal — trusteeee!

    Ps sorry vandaag wat minder foto’s dan je gewend bent, ik zal beter m’n best doen morgen 😇😇

    —————————————————————————-

    So fun to see how many people are eagerly waiting for our updates. Even if I skip a day, I get messages like, “Hey? Where’s the next one?!” — you guys are awesome, seriously! I hope I’m capturing the experience as we’re living it. (Though thankfully, you can’t smell the metro sweat… you’re not missing out.)

    Today’s a chill story — because I got to sleep in! Sleeping in, people, what a treat! After days of early mornings, rushing around Japan with a cup of instant coffee in hand, this morning I rolled out of bed at 10:30 like a rogue sushi roll. Nick took it even further and stumbled out even later. Pure luxury!

    Maup and Sanie were up and out earlier — they headed to the convention center to pick up our passes for the next few days. Those badges are basically your entry ticket to nerd heaven. So yeah, essential mission.

    Around 11:30, Nick and I finally head out. The weather is amazing: sunshine, fresh air, sunglasses on — and off we go to… yep, Don Quijote (Donki!). Yep, the same one as yesterday. And honestly, I still need to go back solo, because no one here has the patience for the discount chaos and glitter madness that I secretly adore. Understandable. But still a shame.

    Maup and Sanie wrapped up their mission, and we met up at the massive Godzilla statue. Well… “massive.” We practically needed a magnifying glass to find it. I mean, in your head it’s like 80 meters tall, but in real life? More like Godzilla Mini-Me. But hey, found it! (Check the pics for proof that we didn’t imagine it.)

    After that, Sanie wanted to hunt for a shop that sells matcha products. But instead, we somehow ended up in another food spot. And seriously — someone should’ve told us these portions were “to share,” because it was wild. Enough chicken thighs to feed a whole baseball team. We were so full we basically went silent. And then the bill came and I had to do a double take — did they forget to charge for half the stuff?! Nope, just Japan being amazing again.

    Once we rolled ourselves out of the restaurant, we headed over to Akihabara — Tokyo’s nerd central. Think: anime, video games, figurines, lights, beeping sounds — dopamine overload. We wandered through alleys and shops, completely overstimulated and loving it.

    Around 7:00 PM we were all wiped — especially Maup and Sanie, who’ve got another big day ahead tomorrow. So back to the house to chill and recharge.

    Tomorrow, Nick and I are heading back to Shibuya and also checking out Shinjuku. Mission: vending machines and stamps. Yep. Stamps. If you know, you know.

    Catch you tomorrow — nighty night!    Read more

    See translation
  • TravelerJapan 2025
    2112
    Day 4

    2. Tag Tokio

    April 14 in Japan ⋅ ☁️ 21 °C

    - mit einem Fail in den Tag gestartet --> wollten in einem Gym trainieren, wurden aber auf Grund meiner Körperbemalungen (freundlich) abgewiesen
    - danach nach Nakagemuro und dort an einem Fluss, der mit Kirschblüten gesäumt ist, entlangspaziert und in einem coolen Second Hand Laden gewesen
    - weiter nach Akihabara (Eriks El Dorado hier bis jetzt) --> wieder einige Arcades besucht und in ein paar Shops gewesen
    - Erik hat dann noch ein bisschen weiter geshoppt und ich bin schon mal in eine sehr knuffige Bar vorgegangen
    - als Erik dazugestoßen ist haben wir uns noch einen japanischen Whisky gegönnt und haben uns dann auf den Rückweg gemacht

    --> morgen geht es weiter nach Hiroshima    Read more

    See translation
  • TravelerJapan 2025
    3
    Day 3

    1. Tag Tokio

    April 13 in Japan ⋅ 🌧 14 °C

    - nach ca. 7 Stunden Schlaf noch etwas gerädert aufgewacht, Dusche und Frühstück vom 7/11 haben das Energielevel aber gut angehoben
    - den Tag aufgesplittet gestartet --> Erik hat ein Fanevent mit ausstellenden Künstler*innen besucht und ich habe mir das belebte Viertel Shibuya etwas angeschaut
    - nach unserem Wiedersehen erstmal in einem riesigen Einkaufszentrum verlaufen
    - danach in einer Arcade gewesen, in der wir uns an ein paar Automaten/Spielen probiert haben
    - im gleichen Haus dann noch eine Runde Darts gespielt
    - bevor es wieder nach Hause ging noch kurz einer zweiten Arcade gewesen und an einer slotmachine seltsamerweise nichts gewonnen    Read more

    See translation
  • TravelerTokyo 2025
    2
    Day 11

    SHIBUYA- KABUYA!

    April 16 in Japan ⋅ 🌙 13 °C

    Woensdag 16 april 2025, nog even…
    Jesus wat gaat het snel! Met deze dag erbij nog 5 volle dagen en dan eindigt dit avontuur! Oké oké, nog ff niet aan denken… laat me gewoon nog even zweten, lachen en verdwalen in deze krankzinnige stad.

    De dag begon chill. We besloten gisteravond dat we vandaag naar Shibuya gaan en teamLab willen doen.
    Daaromheen? Alles open. Maar goed – Sanie zou Sanie niet zijn als de kaart al niet strak gepland op z’n foon zat, klaar om uitgerold te worden als een schatkaart: Legowinkel, Donki, Gundam, rondhangen in Shibuya. Keuzemenu klaar. Wij hoeven alleen nog op ‘start’ te drukken.

    De reis ernaartoe? Ja, veel overstappen, maar Tokyo-style: strak geregeld, alles op elkaar afgestemd en geen seconde verspild. Je stapt uit, loopt door, trein in, trein uit. Alsof je in een perfect gesmeerde mensenmachine zit. Veel? Ja. Hinderlijk? Nope. Voor je ’t weet sta je ineens in een compleet andere wereld. Zoals nu: Shibuya.

    Zodra we uitstappen voel je het: deze wijk leeft. Alles beweegt. Alles maakt geluid. Alles flitst. En wij – rennen natuurlijk meteen als kippen zonder kop over DE crossing der crossings: Shibuya Scramble.
    En geloof me, dit is niet zomaar een zebrapad – nee nee, dit is dé Beyoncé onder de oversteekplaatsen. Honderden mensen tegelijk, van álle kanten, alsof ze meedoen aan een flashmob waar jij de enige bent die de choreo niet kent. En toch werkt het. Niemand botst, iedereen beweegt synchroon, en wij? Wij kijken vooral héél verdwaasd om ons heen en hopen niet gefilmd te worden.

    Sanie duikt een boekwinkel in, Maup en Nick gaan erachteraan en ik… ik parkeer mezelf lekker op een paaltje aan de rand van de kruising. Volle zon op m’n harses. MENSEN KIJKEN 2.0.
    En geloof me: dit is de beste reality-tv die er bestaat.

    Als iedereen weer bij elkaar is, maken we even een momentje bij Hachiko – die legendarische hond die jarenlang trouw op z’n baasje wachtte bij het station. Ja, ik weet het, tissues paraat. Maar hij staat er hoor, met z’n trouwe bakkes. Iconisch. En hoppa, weer een stempel op de bucketlist!

    Tweede stop: Don Quijote – oftewel: wat krijg je als je Kruidvat, Action, Zeeman, Temu, een gokhal en een discotheek in een blender stopt. Dit is geen winkel, dit is een ervaring.
    We waren hier al eerder, maar dit is de MEGA versie… 7 verdiepingen vol schappen met spullen waarvan je niet weet of het voor in je keuken is of in je haar.
    Ik hou me in. Echt. Ik kijk, ik verwonder me, ik vraag me af of ik het nodig heb (antwoord: nee), en dan snel naar buiten voor ik eindig met 3 schoudermassagers, glow-in-the-dark neushaartrimmers en een Hello Kitty hotdogmaker.

    Daarna pakken we de metro naar de wijk Aomi voor teamLab – en nee, dat is geen stoffig museum, dit is een digitale droom.
    Licht, kleur, water, geluid, beweging – alles reageert op je alsof je zelf even geconnect bent met het universum.
    Op een gegeven moment moeten we onze schoenen uit en lopen we tot onze knieën door het water. Vissen om ons heen, licht op het plafond, spiegels overal… je weet oprecht niet meer of je in een kunstinstallatie zit of in een lucid dream van een technokunstenaar.
    Gek? Ja. Cool? Ook ja. Nat? Zeker.

    En dan – als kers op de taart – door naar Gundam.
    Voor de niet-nerds: Gundam is Japan’s antwoord op Transformers, maar dan minder Hollywood en meer anime met gevoelens.
    En daar staat-ie dan, in volle glorie: een reus van 18 meter hoog, recht uit de anime geknald. Hij beweegt. Hij praat. Hij is basically een robot met een attitude.
    Het bewegen en praten misten wij dan weer nét, want uiteraard moesten we weer eten. En mannnnn wat hebben we lekker gevreten zeg! Dan zit je met je gezin een volwaardige maaltijd te eten en heb je net €36,00 betaald. Echt, voor het geld hoef je het hier ook al niet te laten. Wauw!

    Top! Buiken gevuld en nog een keer terug naar Shibuya, want ik wilde dit hele tafereel toch echt nog eens graag in het donker meemaken…

    Daar heb ik spijt van!!
    Waar we vanmiddag al vonden dat er kakkerlakken uit alle hoeken kwamen, zo lijkt het in de avond alsof het één groot cucaracha-festival is midden op de kruising!
    Wederom weer op m’n paaltje – vaste plek inmiddels – en genieten voor een minuut of 10. Pure chaos met een glitterfilter.

    We dwalen daarna nog wat rond in de met lef verlichte stad en gaan dan huiswaarts.
    Voetjes moe. Brein vol.

    ’t Was een mooie dag zeg!

    Morgen gaan Sanie en Maup alvast onze kaartjes voor Star Wars ophalen en slapen Nick en ik een beetje uit… nu al zin in!

    Oh ja ps: check m’n Smoothie 😜

    ——————————————————————

    Wednesday, April 16th, 2025 – just a few more days…
    Jesus, time’s flying! Including today, we’ve got five full days left before this adventure wraps up! Okay okay, let’s not think about that yet… just let me keep sweating, laughing, and getting lost in this crazy city a little longer.

    The day started off chill. Last night we decided we’d go to Shibuya today and hit teamLab.
    Everything around that? Wide open. But come on – Sanie wouldn’t be Sanie if the map wasn’t already perfectly folded in her bag, ready to roll out like a treasure map: LEGO store, Donki, Gundam, wandering through Shibuya. Menu set. All we had to do was hit ‘start’.

    The journey there? Yeah, a few transfers, but Tokyo-style: smooth, efficient, and beautifully synced. You hop off one train, glide into the next, walk a bit, and boom – you’re somewhere totally new. A lot? Sure. Annoying? Not at all. Before you know it, you’re in a whole different world. Just like now: Shibuya.

    And the second we get out – you feel it. This neighborhood is alive. Everything moves. Everything makes noise. Everything flashes. And of course, we instantly dash across THE crossing of all crossings: Shibuya Scramble.
    And trust me, this is not just a crosswalk – no no, this is the Beyoncé of intersections. Hundreds of people crossing from all directions at once, like they’re all in a flash mob and you’re the only one who didn’t learn the routine. And still – it works. No collisions, everyone flows like a synchronized dance, and us? We mostly just look very confused and pray no one’s filming.

    Sanie dives into a bookshop, Maup and Nick shuffle along behind her, and me? I plant myself on a little pole at the edge of the crossing. Full sun on my face. PEOPLE WATCHING 2.0.
    Honestly: better than Netflix.

    Once we’ve regrouped, we stop by Hachiko – the legendary dog who waited at the station for his owner for years. Yeah yeah, total tearjerker. But there he is, all loyal and proud. Iconic. And boom – another stamp on the bucket list!

    Second stop: Don Quijote – aka what happens when you blend Kruidvat, Action, Zeeman, Temu, a casino and a nightclub.
    This isn’t a store, it’s a whole experience.
    We’d been here before, but this is the MEGA version… 7 floors of shelves filled with stuff you don’t know if it’s for your kitchen or your hair.
    I hold myself back. For real. I look, I marvel, I wonder if I need it (answer: no), and then bolt before I end up with three shoulder massagers, glow-in-the-dark nose hair trimmers and a Hello Kitty hotdog maker.

    Next up, we hop on the metro to the Aomi area for teamLab – and no, this isn’t some dusty museum, it’s a digital dreamscape.
    Light, color, water, sound, motion – everything responds to you like you’re plugged into the Matrix.
    At one point we take our shoes off and wade knee-deep through water. Fish around us, lights above, mirrors everywhere… you honestly don’t know if you’re in an art installation or inside a rave dreamed up by a minimalist techno wizard.
    Weird? Yes. Cool? Definitely. Wet? Oh, for sure.

    And then – the cherry on top – we head to Gundam.
    For the non-nerds: Gundam is Japan’s answer to Transformers, but less Hollywood and more anime with feelings.
    And there he is, in full glory: an 18-meter-tall robot, straight out of the anime. He moves. He talks. He’s basically a robot with attitude.
    Did we miss the actual moving and talking? Of course we did – we had to eat.
    And mannnn, did we eat well. Sitting down with the fam for a full meal and paying €36 total? Seriously, Japan spoils you. Amazing food, amazing price. Sold.

    Bellies full, we head back to Shibuya one last time – I just had to see it all again at night…

    Instant regret!!
    Where earlier it already felt like cockroaches were crawling out of every corner, by nightfall it was full-blown cucaracha festival out there!
    Once again, I’m back on my pole – it’s basically my throne by now – and enjoy the chaos for a solid 10 minutes. Pure madness with a glitter filter.

    We wander around the boldly lit streets for a bit longer and then head home.
    Feet tired. Brain full.

    What a day!

    Tomorrow, Sanie and Maup will go pick up our Star Wars tickets, and Nick and I? We’ll sleep in a bit… already looking forward to it!    Read more

    See translation
  • RTW Redux ... 2023
    Day 192

    Tokyo, Japan…Day 2

    June 21, 2023 in Japan ⋅ ☁️ 77 °F

    Day 2 dawned bright and early.

    With a brisk walk to the Yurikamome monorail station near the cruise terminal, we once again made our way to Shimbashi. But instead of taking a metro line, this time we went to the JR [Japan Rail] train platform to go to Ueno Station. Easy peasy.

    We were perusing the Ueno Park map at the station exit when we saw Kazue, our Goodwill Guide, walking up to our meeting point. Like us, she was early, too. Greetings and salutations and we were on our way to our first stop of the day … the Tokyo National Museum [TNM].

    TNM was founded in 1872. As such, it is the oldest museum in Japan. It has exhibits that range from art to artifacts from around the world, and has the largest and finest Japanese Collection. There are six buildings on the grounds and the exhibits are rotated throughout the year. The buildings are diverse in style, making for an eclectic ambiance. One can easily spend days at TNM. We had only a couple of hours, so we focused on the Japanese Gallery … and did so at high speed and so I had to restrain my shutter clicks.

    We saw ancient art dating from 11,000 BCE to the 7th century CE; displays highlighting the arrival of Buddhism … and the arts associated with this belief; art from the Imperial Court; zen and ink paintings; arms and armors of the Samurai; painted folding screens and sliding doors, and a lot more. In the interactive gallery, we made postcards and Mui tested the weight of a replica samurai armor … heavy! My favorite exhibits were the kimonos and the silk folding screens, though there was so much more that also caught my eye. Returning to the museum and seeing what’s in the other buildings is pretty high on my “when-we-return-to-Tokyo” sightseeing list.

    The next place on Kazue’s planned itinerary was the Rikugien Gardens. But we had spotted a few places of interest on the Ueno Park Map. So, Mui took the lead and we went to see these places first.

    First up was the five story pagoda of the former Kaneiji Buddhist Temple, which was built in 1625. We found it near the zoo, peeking up above the trees. Turns out that to really see it, you have to enter the zoo. No time for that. Instead, we stopped to see the beautiful Ueno Toshogu Shrine with its gold door, so our time was not wasted. This is a Shinto shrine built in 1627 and dedicated to Ieyasu Tokugawa.

    Moving on, we walked to Bentendo Temple, also one of the remaining buildings of the Kaneiji Temple. On the map, it looked like the building was sitting in the middle of a lake. I was looking forward to reflections of the temple on the water. Alas, the pond — appropriately named the Lotus Pond — was covered in every direction with lotus leaves. A beautiful setting, and I’m glad we went to see it … but no reflections.

    Handing the reins back to Kazue, we hopped on the metro to the Komagome station. From there, we walked to the unsigned entrance of the Rikugien Gardens on a side street. Designed in 1702, the garden is a kaiyu-style daimyo garden … meaning that it has walking paths that circumnavigate the lake and it was built by a feudal lord of a shogun. We enjoyed a peaceful stroll around the pond. There was little in the way of colorful flowers — except for hydrangea — but the lush greenery was pleasing to the eye … especially when viewed from atop Fujishiro-toge, the highest artificial hill on the grounds.

    As hungry as we were, the thought of a late picnic lunch at the gardens was very appealing. But Kazue had other plans for us. We retraced our steps to the Komagome Station and hopped on a train to Asakusa. Here, we dined at Gonpachi, a restaurant overlooking the Sumidagawa … aka Sumida River. Our view included the Skytree, which has dethroned the Tokyo Tower from being the highest structure in Japan.

    We all ordered the same lunch special … soba noodles and a tempura rice bowl. Good food except that the dipping noodles were the cold version. I much prefer the hot dipping. Mui and I ordered beer to go with our meal. And we each ordered a dessert.

    It was well past 3:30p when we finished our lunch. Mui and I were ready to return to the ship. We were tired … and we now had unfamiliar transportation lines to negotiate from Asakusa back to the port. But Kazue convinced us to take a quick peek at the gate to the Sensōji Temple, famous for its big lanterns. We acquiesced and followed her. We had to walk through a packed shopping street to get to the gate, which was even more crowded.

    From the temple, Kazue escorted us to the Asakusa Station, gave us directions for the JR train we needed to take to Shimbashi in order to transfer to the Yurikamome Line. We bought the tickets, found the platform, and confirmed the station on the list. What we neglected to notice was that Shimbashi was greyed out … meaning that Asakusa Station was after Shimbashi if we got on the train from that platform not before it. Yup, we got on the train. No worries. We figured it out quickly enough, disembarked the train, walked to the opposite platform, and reversed our direction. Total time lost … no more than 10 minutes.

    Once again, by the time we got off the monorail near the cruise terminal and walked to the ship, our feet were screaming at us for some respite. We relaxed on the veranda with a glass of wine and snacks, and watched as Insignia pulled away from her berth to take us further north as we begin the final segment of our world cruise.    Read more

  • TravelerJapan
    1
    Day 2

    Erster Tag in Tokio

    September 6, 2019 in Japan ⋅ 🌙 28 °C

    Wir sind heute nach knapp 18 Stunden Reise endlich in Tokio angekommen. Es ist ziemlich heiss hier in Tokio obwohl nur 28 grad herrschen. Unser Haus steht im stadtteil Yotsugi das aus dem Anime bzw Kinderfilm captain Tsubasa bekannt ist. Heute haben wir auch nicht mehr viel gemacht ausser unser Quartier besichtigt :DRead more

    See translation
  • TravelerTokyo 2025
    Day 14

    LETS TALK FOOD & MONEY

    Yesterday in Japan ⋅ ⛅ 20 °C

    Food is life in Japan!
    Echt, op iedere tien meter vind je wel een vreettentje. Soms zijn ze zo klein dat je denkt: is dit een restaurant of de bezemkast? — maar nee hoor, er kunnen net 8 of 9 mensen zitten te slurpen alsof hun leven ervan afhangt. En ruimte? Die is er niet. Dus ja, de emmer met dweil staat gewoon pontificaal in de hoek naast je dampende kom ramen. Prioriteiten, hè?

    Voordat ik hierheen kwam had ik geen idee wat ik moest verwachten. Dus ik heb me maar gewoon laten verrassen — en dat is méér dan gelukt. Niet omdat ik geen idee had wat ik at (meestal wel hoor), maar omdat ik niet had verwacht dat álles zó belachelijk lekker zou zijn. Echt. Alles.

    Sanie is trouwens een wandelende foodguide. Die had de kaart al volgestampt met markeringen voor alles wat ook maar enigszins eetbaar was. Maar ondanks dat hebben we ons toch elke dag weer laten verrassen door gewoon ergens naar binnen te stappen. Geen planning, gewoon snuffelen, kijken en hops naar binnen.

    We hebben het allemaal gehad: van snelle afhaal tot lekker ergens zitten, van Uber Eats in de pyjama tot een midnight snack bij de McDonald’s. En geloof me: alles was goed.
    Kip, garnalen, wagyu beef (ik denk nog steeds aan je), noedels, bami, octopusballen (ja, echt), pancakes met rode bonen (vreemd, maar lekker), en natuurlijk: de heilige graal — matcha KitKats.

    En dan… money talk.
    Het kost dus niks. Serieus. Eten met z’n vieren, allemaal propvol, en dan een rekening krijgen van ¥9.860 (nee, niet ¥98.600 — typo haha) wat zo’n €60,00 is? Absurd. Daar krijg je in Rotterdam misschien twee poké bowls voor en een zucht van de bediening.
    Zelfs een colaatje uit een vending machine — ¥210, dus zo’n €1,20 — dat zijn prijzen waar we thuis alleen nog van dromen. En die automaten staan overal. Je kan je dorst letterlijk geen vijf minuten volhouden of er staat weer zo’n kleurrijke drankdispenser naast je.

    Ook in de pretparken, trouwens. Normaal zijn dat van die geldslurpers waar je een nier moet verkopen voor een frietje, maar hier? Nee joh. Entree per persoon €52,00 per dag per park — ga dat maar eens vergelijken met Disney Parijs. Dan weet je weer waarom mensen zo zuur kijken in de rij daar.

    Dus conclusie?
    Lekker. Veel. Goedkoop.
    En ik ben nog lang niet klaar met eten.    Read more

    See translation
  • TravelerTokyo 2025
    Day 13

    CATS & DODO’S

    April 18 in Japan ⋅ 🌙 20 °C

    Gaaaaaaap!
    Toen Maup véél te vroeg zijn bed uitsloop, draaide ik me gewoon nog even om. Geen stress, geen planning, gewoon nog één keertje omrollen alsof ik op een wolkje van sushi lag.

    Vandaag hadden Nick en ik een dagje samen, en besloten we om Shinjuku, Shibuya en Akihabara nog een keertje te doen. Herhaling = beter kijken + meer kopen, dat weet je.

    Dus op het gemakje: koffie, wasje draaien (ja jongens, de vakantiewas stopt niet vanzelf), nog even chillen, en rond 11:15 gingen we op pad. Vanaf Ohanajaya moesten we overstappen richting Shinjuku.

    En ondanks dat alles hier perfect geregeld is, stonden Nick en ik op het eindstation weer als twee verdwaalde dodo’s te koekeloeren naar de uitgang. Die stations hier zijn echt geen grap. Weet je nog die zij-aanzichten van een mierenkolonie uit de biologieboeken? Nou, dát. Alleen dan met airco en keiharde omroepstemmen in vijf talen.

    Trap op, trap af, smal gangetje door, roltrap op, dan weer trap AF, lopen lopen lopen, even denken… jaaaaaa! — KAK! WEER OP EEN PERRON!
    We lagen in een deuk. Elke keer weer trappen we erin. Letterlijk.

    Maar goed: we komen uiteindelijk buiten, met de zon op ons gezicht en tranen in onze ogen van het lachen. Wat een avontuur, alleen al het station uitkomen is een dagtrip.

    In Shinjuku lekker rondgewandeld — even naar de flagship store van Disney (want: priorities), we hebben het — ja, DIT KEER WEL — mega standbeeld van Godzilla gespot (en hij was écht groot, geen mini-me meer), en we struinen door een steegje dat ze hier een “foodmarkt” noemen.

    Op zoek naar een rookruimte stuiten we ineens op een PetStore… Oh nee. Nee nee nee. Dit hadden we niet moeten doen 😿 Hondjes en poesjes in hokjes. Te koop. Net levende knuffels achter glas. Waarom liepen we naar binnen?! Nu willen we ze allemaal adopteren, inpakken en meenemen naar huis! Onze harten breken een beetje — wie knuffelt deze pluizenbollen tot ze een baasje vinden?

    Het zag er gelukkig wel schoon en verzorgd uit (Japan hè, uiteraard), maar toch. We liepen de winkel uit met een gekneusd hart en een verpletterende drang om thuis onze katten extra te vertroetelen.

    Nou, foodMARKT is een groot woord. De zaakjes zitten letterlijk op nog geen anderhalve meter tegenover elkaar. Je kan je bestelling aan de overkant doorgeven zonder op te staan. En tóch: zo knus, zo gezellig, zo… Japans.
    Krap, ja. Maar met karakter.
    Ik love it.

    Ook spotten we daar die mega 3D kat, je weet wel — dat beest dat zo geprojecteerd is dat het lijkt alsof ‘ie elk moment z’n bolletje van het gebouw af wil meppen. Echt, zo levensecht dat je bijna “af!” tegen ’m roept. Geweldig om te zien! En ja… ondertussen mis ik ons eigen poessie ook wel een beetje hoor. Gelukkig hoor ik af en toe dat ze thuis dik verwend worden. Ze liggen lekker lui bij oma Y op schoot alsof ze royalty zijn. Logeerpartijtje deluxe!

    Na Shinjuku heeft Nick nog een missie: een vending machine vinden waar mini-draaitafels in zitten. Jep, je leest het goed. Kleine. Draaitafels. In. Een. Automaat. Dus hoppa, door naar de vending capital van Tokyo: Akihabara — ja hoor, alweer! Maar dit blijft gewoon een speeltuin voor nerds, dus wij klagen niet.

    De metro gaat weer als een zonnetje — ja, binnenkomen is nooit het probleem. We sjezen naar binnen als ervaren reizigers. Alleen bij het uitstappen gaan we weer even full-on stuntelend duo. Geen idee waarom het ons steeds overvalt alsof we voor het eerst een OV-chipkaart zien. Maar hé, het ging wél sneller dan vanmorgen, dus… progressie!

    Terwijl we op zoek gaan naar die vending shop stuiten we opeens op een Cat Café.
    😻
    We kunnen het niet weerstaan en duiken naar binnen. Strikte regels hoor: schoenen uit, handen desinfecteren — maar hé, we mogen knuffelen! Dit is echt een paradijs voor katten. Ze zitten overal: in dozen, op rekjes, achter kussens, boven je hoofd, naast je been… GE-WEL-DIG. Onze eigen katten zouden dit dus echt fan-tas-tisch vinden!

    Je krijgt een tijdslot van 30 minuten, en voor je het weet is het alweer voorbij. Maar wát een lieverds zeg, en allemaal zo chill. Alsof ze hun eigen spa runnen.

    Met een gevuld hart (en een paar kattenharen op ons shirt) weer naar buiten, op zoek naar die vending shop… maar… eerst eten!
    Zonder Sanie moeten we blijkbaar zelf opletten wanneer het tijd is om te vreten.
    😹

    Om de hoek vallen we meteen met onze neus in de boter: een potato swirl kraampje! We bestellen er allebei eentje — serieus, die dingen zijn langer dan mijn onderarm. Een aardappel die de sportschool heeft gezien.
    Maar ohhhwwww… hij is heeeeerlijk! Vingers aflikken en weer door!!

    Eindelijk komen we bij de vending shop — wat zeg ik — er blijken gewoon meerdere shops naast elkaar te zitten. Een hele straat vol met die schattige, chaotische, Japanse gadgets-automaten. We hoppen van de een naar de ander, als twee kinderen in een snoepwinkel met een missie.
    Tot Nick ineens roept: “DIE!”
    Dé machine.
    De heilige graal onder de draaiende doosjes. De mini-draaitafel.

    Nu alleen nog geluk hebben dat het ook daadwerkelijk uit de machine komt.
    First try… nope.
    Second try… nope.
    Third try…
    JA HOOR!
    Met z’n hand in de lucht en z’n gezicht vol glundergeluk staat-ie daar. Alsof hij net een Grammy heeft gewonnen in capsuleformaat.
    Serieus — met zoiets kleins zó blij kunnen zijn.
    Opvoeding: check.

    De dag vliegt voorbij en we besluiten lekker terug te gaan richting Ohanajaya.
    Ondertussen houden we contact met de mannen, die vandaag los zijn gegaan op de Star Wars conventie. En ook zij hebben de dag van hun leven gehad. Lightsabers, patches, nerd energy ten top — NERDS UNITE! 🤓
    Ze blijven nog tot 17:00 hangen voor een laatste rondje patches ruilen en springen daarna ook de metro in.

    Zodra we weer thuis zijn, trek ik gelijk de koffers recht, gooi wat spullen op hun plek, beetje opruimen.
    En dan — alsof ze me ruikt — stuurt Sanie alweer een appje:
    “Wil je zo garnalen?”

    Euhmmm… wat denk jij?!

    JA.

    Garnalen. Zweetvoetjes. Vending machines. Godzilla. Kattencafés. Trap op, trap af.
    Kortom:
    Weer een topdag in Tokyo.
    Tot morgen!    Read more

    See translation
  • Japon avril 2025
    Day 2

    Musée Tora-san

    April 7 in Japan ⋅ ☀️ 16 °C

    Visite d'un musée toujours à Shibamata sur une série de film très connu au Japon (50 films ), un peu comme la série des Gendarmes en France et la popularité de Louis de Funès .
    Visite à l'écart des quartiers très touristiques mais très prisée des japonais.
    Cela représente aussi la vie de ce quartier à l'époque avec des petites mises en scène très jolies.    Read more

    See translation
  • Japan
    Day 11

    En ehrwürdige Abschluss

    June 13, 2024 in Japan ⋅ ☁️ 25 °C

    Mini Tour vom Dunnschtig hät nach all dene creepy Erfahrige denn en richtig schöne Abschluss ghaa.
    De Peter hät mir en buddhistische Tempel zeiged, wo chli abglöge (nöd verlaah!) und wunderschön isch.
    Da drüber hani scho brichted, aber no kei Fotis ufeglade. Drum jetzt no es paar Iidrück vom Tempel...    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice