Reset search
Satellite
Search this area

United States Flat Collins Irrigation Ditch

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 14

    Let's Take a Ride

    August 5, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 20 °C

    Vandaag laatste hele dag Fort Collins. Vroeg op om in de Het Roosevelt National Forest nog een stevige wandeling te pakken. We kiezen voor de Hewlett Gulch Trail. Vroeg op omdat de boekjes schrijven dat het een redelijk drukke trail is. Hij stijgt een paar honderd meter en 16 kilometer lang, en dan wil je ook niet in de bloedhete zon lopen. Bij de start zijn we ook zo goed als alleen op de trail. Hij begin al mooi, een dal tussen twee bergen en om de paar honderd meter moeten we via rotsblokken over watertjes en beekjes lopen. Na de eerste helft begin het stevige stijgen. We lopen door gras tot aan ons middel. Dat komt omdat de meeste bomen om ons heen bij een heel grote bosbrand enkele jaren geleden volledig zijn afgefikt. Het bos ziet nu zwart van de bomen, zal ik maar zeggen. De bosbrand was zo groot dat wetenschappers zich erover hebben gebogen hoe dat nu heeft kunnen gebeuren. Bijna 1/3 van de bomen in Roosevelt National Forest zijn verbrand. Blijkt dat bosbrandjes eigenlijk in dit gebied van nature veel voorkomen. Zo houdt de natuur zich in evenwicht. Maar afgelopen decennia heeft men elk klein bosbrandje onmiddellijk geblust. Het gevolg was dat de bomen ongebreideld konden groeien en er als het ware een bos vol buskruit ontstond. Toen de vlam in de plan sloeg was het ook gelijk goed raak en was de brandstofvoorraad voor het uur bijna oneindig. Gevolg is wel dat er nu weer tal van grassen en struiken groeien die jaren weg waren geweest. En de policy nu is: “beheerst laten branden” (tenminste zo heeft Carson het ons op de Raft uitgelegd en hij had er voor gestudeerd, dus het zal wel kloppen).

    Naarmate de ochtend vordert wordt het steeds drukken en blijkt de trail vooral gebruikt te worden als honden-uitlaatplek. Iedereen had minimaal 2 honden bij zich.

    En net toen wij zwoegend en zwetend de top van de trail hadden bereikt, werden we gepasseerd door weer zo’n iets te fitte Amerikaan. Dit keer eentje op een mountainbike (met zijn hond achter zich aan).

    Om 12 uur waren we klaar, naar huis gereden en Robbie opgehaald om haar favoriete uitje te doen: naar de Super Target! Dat is een enorme supermarkt/warenhuis, met alles voor een habbekrats (en iets meer). Dat is pas leuk. Na een sinaasappel-wortel-gember-thee te hebben gedronken bij een plaatselijke theespeciaalzaak, waar we voordat we een kopje thee kregen uitgebreid werden geïnformeerd over de honderden theesmaken in hun Wall of Tea, hebben we een leuke trail door de Super Target gemaakt.

    Daarna naar de overkant gefietst en bij DC Oakes Brewhouse And Eatery een lekker eigen gebrouwen bier met Fish&Chips verorberd.

    Vanavond nog even met de buurman gekletst. Hij bleek bassist te zijn geweest in Memphis en daar met de grote jongens te hebben gespeeld. Kende uiteraard de Sun-studio goed. Hem even fijntjes gewezen op de wereldhit van Paul Chevrolet and the Rockin Cadillacs die daar is opgenomen. Was hem even ontgaan. Hij woont nu 2 jaar in Fort Collins en wil niet meer terug. Te mooi hier. Heeft wel weer een basgitaar gekocht.

    Nu is het opruimen, huis aan kant, koffers pakken en morgen rijden richting Denver airport. Daar pakken we de huurauto, leveren de huissleutel en autosleutel weer in bij de familie Olsen die dan net terug zijn uit Almere.

    Wat een mooi huis, wat een leuke stad en wat een leuk vrienden (de Verbeecks) hebben Jim, Annette en Sydney toch. Dank dat we in jullie woning mochten zijn deze 14 dagen! We zijn een beetje verliefd geworden op Fort Collins.

    Wij pakken morgen de auto voor het maken van een twee weken rondrit door Colorado en New Mexico. Let’s take a ride.....

    https://www.youtube.com/watch?v=7OceM3uEez0    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 13

    I do

    August 4, 2017 in the United States ⋅ ☁️ 15 °C

    Vandaag aandacht voor de Sign Shaker. Hij viel ons al een paar keer op op College Av., de grote doorgaande weg richting centrum. Er staan er een paar, maar niemand zo goed als Tim.

    Een Sign Shaker is iemand die een reclamebord voor een lokale ondernemer vasthoudt langs de weg en daarmee zwaait om de aandacht te trekken. Waarschijnlijk op plekken waar reclameborden niet mogen, of misschien is dit wel effectiever gebleken. Meestal worden die borden vastgehouden door mensen waarvan je inschat dat ze niet behoren tot de kroon der natie. Meestal gaat het om aanbiedingen, etenswaar, grote uitverkopen of iets dergelijks. Maar Tim valt wel heel erg op en is heel speciaal. Met een reclamebord in de hand, koptelefoon op, maakt hij de meest waanzinnige moves. Hij dans, haalt capriolen uit met zijn reclamebord, trekt aandacht van automobilisten en lijkt er helemaal in op te gaan in zijn job. Eindeloos gaat hij door, de hele dag. En Tim is zelfs “getransfeerd” door een lokale verfhandel. Hij was ooit werkzaam voor een firma uit Denver, maar Fort Collins heeft hem opgekocht.

    En hoewel er langs de weg wel meer Sign Shakers staan en sommige ook proberen Tim naar de kroon te steken....Tim blijft onze favoriet.

    Tim is zo beroemd dat hij zelfs een eigen “Story of” heeft op YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=G2qjLe-4I1k).

    Maar goed , hij viel ons vandaag weer op opweg naar Reservoir Ridge Natural Area. Een mooi natuurgebiedje tegen Fort Collins aangeplakt. We hadden er al eens een stukje doorheen gefietst, maar de heuvels oplopen leek ons nog leuker. Wel een beetje sneu dat wij dachten met onze hike al een aardige prestatie neer te zetten, terwijl je dan voorbij gerend wordt door joggers die dezelfde route rennend afleggen.

    Na de hike nog even Old Town in. Cadeautje gescoord voor de Olsens voor hun fijne ruilhuis de afgelopen 14 dagen. En we konden het niet laten, toch nog even bij Lucile’s een lekker Cajun lunch halen (dit keer Rice & Beans, Cornbread en Gumbo). We werden hartelijke onthaald door de “lovely hostes” (de benaming die ze krijgt van haar eigen collega’s): “Oh you’re back!! So nice to see you Dutch people again, Danke Schön”. De "Lovely hostes" blijft ons maar demonstreren hoe goed Duits ze spreekt. We laten haar in haar waan. Vast lief bedoeld. En het eten was weer top.

    Vanavond nog even naar wat lokale Rock &Roll sterren gekeken op het centrale pleintje. De zanger dacht dat hij een mengeling was tussen Mick Jagger, Peter Wolf en Madonna. Onrustig dansend over het kleine podium (en soms het hele plein) zong hij nog wel een aardig deuntje Rock weg.

    Het is hier bijna elke avond raak met gratis livemuziek buiten En elke keer weer slepen de Amerikanen hun tuinstoelen mee om rustig met een potje bier te genieten van de muziek. Wel grappig want het is een echte bierstad, maar bier drinken op straat of überhaupt buiten is uit den boze. Maar vanavond op het plein mag je zomaar buiten een Odell biertje drinken, mits.......mits je achter de getrokken lijnen blijft. Bij de lijn staat een bewaker nauwkeurig te controleren of je toch niet stiekem een biertje meesnoept naar de rest van de straten.

    Morgen ons laatste volle dagje Fort Collins. Beetje verliefd geworden op het plekje...toch wel. Yes I Do.

    https://www.youtube.com/watch?v=w5h0A1u-XsE​    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 11

    All the Time in the World

    August 2, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 20 °C

    Vandaag de Cache la Poudre River af met een raft. De naam van de rivier (Frans voor "Verberg het poeder") is een verbastering van de originele Cache à la Poudre. Het verwijst naar een voorval in 1820, toen Franse opstandelingen, die door een sneeuwstorm werden belaagd, gedwongen werden om een ​​deel van hun kruit langs de oevers van de rivier te begraven.
     
    Maar goed, half 10 melden bij de Raft-company. We worden ontvangen door een (iets te) enthousiaste medewerker, Jake. 25 jaar, baseballpet op, hipster baardje, sportief lijf, ¾ sportbroek laag op de heupen, Hawaii-shirt, zonnebril vast met een brillensokje. Alles is Awesome.

    We tekenen een verklaring dat alles onze schuld is. We worden in een life-jacket gesnoerd en mogen een plastic pothelm uitzoeken. Dan volgt de instructievideo. Na de video wordt alles nog eenmaal samengevat door Jake: when you fall in the water, don’t  panic, always listen to the guide, nose above the water/toes above the water.
     
    Dan met z’n allen in de typisch Amerikaanse gele schoolbus. Heel leuk hebben ze op de voorkant de S en de H afgeplakt. Boven op de bus zijn 2 rafts gebonden en achter de bus hangt een trailer met nog eens 5 rafts.
     
    In de bus blijkt Jake ook nog eens een komiek van het flauwste soort:

    We komen een wagen met hooi tegen en roept keihard door de bus: Hey
    Hij vraagt wie het vandaag voor de eerste keer doet. De helft van de bus steekt zijn hand op. Hij zegt dan tegen de chauffeur: so many people for the first time in a bus.
     “Heeft iedereen de helm op, want dat is voor de veiligheid in de bus”.
    Nou ja, dat niveau dus.
     
    Op de startplek van de raft aangekomen mogen we in de boot van Carson. Gebruind lijf, pet op, zonnebril, gebatikte ¾ broek, 3 dagenbaardje en al even flauw als Jake. Uiteraard is alles weer Awesome. Hij legt snel uit dat Robbie en ik vooraan in de boot via telepathie moet zorgen dat we tegelijk peddelen. De rest van de boot met ons tempo volgen. Carson geeft de commando’s: peddle like a Vikingboat!
     
    Onderweg de ene naar de andere flauwe grap: “Heb je gehoord van van de enorme brand in het circus.......het was intens.....” (even in het Engels doen en hardop zeggen). Dat niveau.
     
    Maar Carson vertelt ondertussen veel van de omgeving, heeft allerlei beangstigende benamingen voor de rappids (Devils Staircase, Thunderrappid, Killing water), stuurt ons vakkundig tussen de rotsen door en als hij wel een rots raakt doet hij dat soepeltjes (“smooth as Micheal Bolton”). De rappids zijn niet al te zwaar en leuk. Na elke rapid volgt een Hig Five met de 7 peddles in de boat. We doen het uiteraard Fantastic!! volgens Carson.

    Maar vooral de omgeving is prachtig. Kleine tussenstop, nog weet 10 minuutjes met de bus en het volgende stuk van de rivier kunnen we af met onze raft.
     
    Na de raft hebben we honger en gaan wat eten bij LUCILE’S CREOLE CAFE. Volgens de kenners hier in het dorp een echte authentieke Cajun-tent. Nu is dat zo’n beetje het allerlekkerste eten van Amerika (en volgens kenners 1 van de betere keukens in de wereld). Dus de lat ligt hoog. We beginnen met koffie en biegnets (al la Cafe Du Monde in New Orleans). Grote vierkante "oliebollen" met veel, heel veel poedersuiker. Daarna een Jambalaya, Gumbo, Cornbread en Egg Benidict Sardou (met spinazie). Heerlijk was het, bijna alsof we weer in New Orleans waren. En laat nou ons favoriete bandje uit New Orleans (the Subdudes) hier ook gegeten hebben. Het was zo lekker dat we zelfs om een doggiebag hebben gevraagd. Toptentje dus.
     
    Vanavond treed Wendy Woo op in het park midden in het Universiteits-complex van Fort Collins (wat echt enorm is, inclusief sportcomplex en een enom stadion voor de Rams). Leuke setting. Veel groen, stokoude bomen, prachtig strak gemaaid gras, heuveltjes, meertje. Alle Amerkanen nemen hun klapstoel, dekens, koelboxen en speelgoed mee en gaan lekker in het park zitten, luisteren naar muziek en een praatje maken. Het parkje wordt omringd door foodtrucks. Eerst worden uiteraard uitvoerig de sponsoren bedankt en dan kan de band starten.
     
    En dan blijkt dat ook in het Rock&Roll-circuit van Amerika er zeer middelmatige talenten rondlopen. Wendy Woo zou net zo goed Wendy Who kunnen heten. Maar goed, op je stoeltje, in het park, omringd door foodtrucks en een koppie koffie. Alle tijd van de wereld.  

    https://www.youtube.com/watch?v=alcK9ZgykLs    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 10

    Snake in the Bed

    August 1, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag 50 kilometer weggetrapt op de fiets in 30 graden. Fort Collins kent prachtige fietspaden (ik zou haast zeggen van Almeriaanse kwaliteit). Een deel gaat langs de wegen, maar nog een veel groter deel gaat langs de rivieren en door de mooie parken  en natuurgebieden in en om Fort Collins. Via de PowerTrail, naar de PoudreTrail, naar de OverlandTrail, de SilverCreekTrail, de FossielCreekTrail en dan weer naar huis. Veel heuvels, weinig kruisingen, mooie uitzichten.

    Het grootste deel is een prachtig aangelegd fietspad, met om de 10 kilometer een echte reparatiehoek voor de fiets, met aan stalen kabels allerhande gereedschap en een fietspomp. Da's luxe. En natuurlijk veel bankjes onderweg die opgedragen zijn aan overledenen. En uiteraard ook hier regelmatig een bordje "adopted by........" om het geheel te financieren en iedereen het gevoel te geven dat het van "ons allemaal" is. En natuurlijk de huisregels: Niet (electrisch) roken en blowen op het fietspad.

    Enige nadeel, eenmaal uit het centrum weg kom je 30 kilometer lang geen cafeetje meer tegen. Wel allerlei beesten: herten (vlak bij ons bankje), stokstaartjes eigenwijs staand op hun uitgegraven holletjes, mooie vogels, een lama en.........tada......een slang. We werden al gewaarschuwd op door tegemoetkomende mensen op het fietspad: "Watch the snake, don't run over it!". De slang was inmiddels van het pad af en de grote jongen van 1,5 meter kroop zachtjes door het gras. Erica had goosbumbs allover. Daarna volgende alleen nog maar meer bordjes met waarschuwingen voor Rattlesnakes.

    Het eerste deel van het fietspad was nog wel druk ook. Zo druk zelfs dat langs de kant van het fietspad allerlei goedbedoelde tips over hoe te fietsen (Keeps kalm, Use audible signal when passing, Pass left, Reduce speed before entering blind curve) op bordjes in het gras geprikt stonden. Blijkbaar moeten ze er nog wel aan wennen, dat fietsen.

    Na 45 kilometer was het lunchtijd. Maar inmiddels waren we midden op een typsich Amerikaanse strip aan het begin van de stad beland met allerlei foodchains en kleine bedrijfjes. Tot mijn geluk zag ik er een                                             

    kleine brouwerij. Ze hadden een voormalige garage omgebouwd tot een leuke brouwerij annex kroeg (Zwei Brewery, inderdaad Duits bier). We gingen zitten en zoeken menukaart. "We koken geen eten" staat er op de kaart. Elke avond komt er een foodtruck langs en 

    dan kun je  eten en bierdrinken, maar......"We hebben er geen bezwaar tegen als u ergens anders uw eten haalt, het hier op komt eten met een goed glas versgebrouwen bier" staat er op de achterkant van de kaart. Kijk dat is nog eens een kroeg. Dus hop naar de PandaExpress (nasi/noodles met chinese kip) om een bakje eten te halen. Terug de kroeg in en daar onder het genot van een groot glas bier (Amber Weizen) de lunch genieten.

    De laatste 5 kilometer naar huis fietsen vielen zwaar.....

    https://www.youtube.com/watch?v=H-z1XqXm7pQ    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 7

    Main Street

    July 29, 2017 in the United States ⋅ ☁️ 19 °C

    'Wist je dat ...' zei Fred terwijl we door de gezellige binnenstad van Fort Collins liepen “dat de gebouwen aan deze straat de inspiratie waren voor voor Disneyland's Main Street?” Nee, dat wisten we niet.

    Het zit zo (zeggen ze): Hollywood-designer Harper Goff, die Main Street (en nog veel meer) in Disneyland ontworpen heeft, groeide op in Fort Collins en gebruikt de gebouwen van zijn jeugd om het ontwerp voor Disneyland te maken.Vlak voor zijn dood in 1993, zei Goff dat Walt Disney oorspronkelijk de uitstraling van Main Street wilde laten modelleren na Marceline, een plaats in de Amerikaanse staat Missouri. Marceline was de plek waar Disney jeugdherinneringen aan had. Maar Goff had foto's genomen van Old Town Fort Collins om deze aan Disney te laten zien. Disney koos voor “Fort Collins” vanwege z'n typische gebouwen (een bank lijkt op een bank, een hotel op een hotel, etc). Het stadshuis van Disneyland werd van Fort Collins gekopieerd, maar ook het bankgebouw, de Avery en Miller Blocks, de oude brandweerkazerne, het Linden Hotel en het spoorwegstation Union Pacific. Dat maakt waarschijnlijk dat Fort Collins zo prettig bekend aandoet.

    We zijn de ochtend gestart met een gezellig gezamenlijk ontbijt met de Verbeecks in Silver Grill Café. Een enorme ontbijttent die bekend staat om zijn Cinnamon rolls. Ze zijn zo populair (met name die met Pecans) dat ze rond half elf strak uitverkocht zijn.

    Als we ons melden bij de counter (uiteraard met de mededeling: please wait to be seated) moeten we 3 kwartier wachten. Mensen staan al in groepjes voor de deur hopende dat hun naam wordt omgeroepen ("Taylor, party of five"). Maar niet getreurd, achter het enorme café is een gezellige wachtruimte/terras, waar iedereen kan gaan zitten tot ze aan de beurt zijn. Er is gratis koffie, water, chocomelk en Bloody Mary (uiteraard zonder alcohol).

    Als we aan de beurt zijn hebben we al een flinke sloot koffie op. Daarna komen de enorme cinnamon rolls. We delen met z’n allen 2 stuks. Eigenlijk al zwaar genoeg voor de ochtend, maar dan volgt het echte ontbijt: Texasstyle “wentelteefje” (of "verloren brood", zoals de Verbeecks het thuis noemden) met tropisch fruit en kokos. Ik heb de hele dag niet weer gegeten.

    Hoe je dat maakt, denk ik?

    Klop 1,5 kopje amandelmelk, 6 eieren, 2 el bruine suiker en ½ theelepel amandel-extract in een grote kom.

    Sop 10 oude sneetjes witbrood in het mengsel. Haal het natte brood eruit en besprenkel het met een ½ kop kokos. Bak ze in boter bruin in de pan, ongeveer 3 of 4 minuten per kant.

    Ondertussen meng 1 mango en 2 bananen (in stukjes gesneden) stukken met 2 eetlepels bruine suiker en een beetje limoensap.

    Leg de teefjes op een bord en bestrooi het met het fruit. Schenk er honing (met eventueel kaneel) overheen. Dat moet het ongeveer zijn.

    De rest van de dag een beetje gewinkeld langs al de pandjes die de inspiratie waren voor Disney. Nog even bij de makelaar langs geweest om te zien of een vakantiehuisje in Fort Collins in ons bereik ligt. En verdomd, voor een kleine 120.000 dollar koop je hier een alleraardigst huisje......sparen! Wie doet er mee?

    https://www.youtube.com/watch?v=GGrvY1xoUko    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 3

    I Hardly Ever Sing Beer Drinking Songs

    July 25, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 22 °C

    Vanochtend gestart met een 9 kilometer Run door Fort Collins. Het is hier heet (boven de 30 graden). Maar gelukkig ben ik vroeg wakker en kan dus voor de hitte uit beginnen met rennen. De route loopt dwars door de wijkjes om ons huis. De hele route loop ik over een strak aangelegd betonnen voetpad, langs honderden houten vrijstaande woningen, met keurig aangelegde en gemaaide gazonnetjes, een opgerolde krant in plastic op de oprit, hier en daar een Amerikaans vlaggetje in de aarde geprikt en allemaal met een garage groot genoeg voor 2 auto’s. Op veel opritten staan ook 2 auto’s, opvallend vaak 1 personenauto en daarnaast een 4wd of pick-up. En zie hier de tegenstelling Nederland-USA: niemand heeft een hegje of hekje om zijn voortuin. In Nederland heeft men toch als snel de neiging om, hoe klein de voortuin ook is, er snel een Gamma-hekje te plaatsen of haagje in te planten. Hier lopen de openbare ruimte en de tuin bijna naadloos in elkaar over. Geen stoeptegels te bekennen, alles aangelegd met grote platen gegoten beton.

    Pas na 5 kilometer rennen kom ik de eerste blok rijtjeshuizen tegen.

    De ochtend zijn we naar de Satanka Cove afgereisd. Net buiten Fort Collins ligt het Horsetooth Reservoir. Rond 1930 stond de Poudre Valley jaren droog. Het Reservoir werd ontwikkeld om het probleem op te lossen. Een enorm meer is het gevolg.Er is een oude inheemse Amerikaanse legende over de rotsen om de grote plas. De Vallei van Tevredenheid (vandaag Horsetooth Reservoir) werd eens bewaakt door een reus, zodat er niet op buffels, herten of antilopen kon worden gejaagd. Chief Maunamoku leidde een troep Indianen om de reus te vermoorden. Bij het doden van de reus sloeg de chief met een tomahawk (uit de hemel) recht in het hart van de reus, eerst in het midden, daarna rechts en daarna links. De volgende dag transformeerde de reus in steen en ligt nu aan (en in) het meer en staat bekend als Horsetooth Rock.

    En nu kun je er Suppen. En voor beginners als wij zijn ging het best aardig. Beetje wiebelig in het begin, maar al snel werd het meditatief peddelen over het enorme meer. Geen zuchtje wind, geen golven, 30 graden, wolkje voor de zon en om ons heen af en toe een duoootje American Housewifes die al peddelend de laatste roddels uit de buurt doornamen.

    Vanmiddag heb ik me maar eens goed laten voorlichten over de bieren uit Fort Collins. Met wel 20 kleine brouwerijen (met elk veel verschillende bieren) een waar walhalla voor bierdrinkers. De “bierspecialist” van dienst in de Liquor Store was een mengeling van een Franse oververhitte sommelier en een Amerikaanse football-fan. Vol overgave stortte hij zich op het enorme bierrek in de liquor-store om met met veel armgebaren uitleg te geven over de bieren. Mooie omschrijvingen van de namen, de herkomst, de gewonnen prijzen, de nadronk, smaaksensaties, het alcoholpercentage & het doordrink-gemak. Typisch Amerikaans: vol passie en met veel energie.

    Uiteindelijk 12 verschillende bieren meegekregen, allemaal van harte aanbevolen door mijn eigen zytholoog. Bij de uitgang rende hij me nog achterna met een kaartje van een plaatselijk brouwerij met op de achterkant "2 free taster trays" geschreven (met een handtekening van hemzelf, waarbij hij in de bochten van de W twee puntjes had getekend, zo grappig #not). Mag ik inleveren als ik in de brouwerij kom.

    Als de thunderstorms zich vanavond een beetje rustig houden, gaan we vanavond met de Belgisch/Amerikaans familie V. naar het wekelijkse foodtruckfestival in City Park.

    https://www.youtube.com/watch?v=dQ3VpAEDzXw    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 1

    My Heroes Have Always Been Cowboys

    July 23, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

    Vroeg wakker. Beetje jetlag denk ik. De temperatuur is om 5 uur 's ochtends al lekker. De eerste hardlopers rennen voorbij onze tuin. Als ik de vliegreis niet zo in de benen had zou ik ze achterna zijn gegaan.​

    Robbie viel gisteren bij thuiskomst op de bank als een blok in slaap. Midden in de nacht meldde ze zich aan ons bed. Even erbij gekropen, maar daarna toch terug naar haar eigen bed. Ware het niet, dat het huis muren heeft op plekken waar Robbie ze niet verwacht. Vol met haar lichaam tegen de muur. Dan ben je gelijk weer wakker.

    Vanochtend ontbeten in Doug's Day Diner. De hele buurt zat er te ontbijten. Bommetje vol, veel lawaai en blank houten tafels en stoelen. Er is een soort van standaard voor inrichtingen van dit soort zaken. En natuurlijk was alles weer veel te veel voor een Europese maag in de ochtend.

    Fort Collins even ingegaan. Mooi ook dat het FORT Collins heet. Bij een Fort moet ik gelijk denken aan mijn eerste terug te halen associatie met Amerika, namelijk het FORT van plastic-hout wat ik kreeg van Sinterklaas. Op elke hoek een houten toren, met "Koibois en Indians". Zou daar de liefde voor dit gekke land zijn begonnen.....of was het toch gewoon Elvis

    Fort Collins is een mooi plaatsje met een heel gezellig centrum vol cafe's, boetiekjes en bierbrouwers. Bierbrouwers genoeg hier. Behalve de bekende Belgische brouwer van FatTire zitten er hier nog een stuk of 18 in de stad. Dus dat wordt proeven. En ik moet zeggen, ze kunnen er wel wat van hier in Fort Collins. Beetje het Belgie van Amerika, lijkt het.

    Op Robbie's uitdrukkelijke verzoek hebben we geluncht in Chipotle, want ja, alle YouTubers eten daar....dus wij ook. Grote tortilla gevuld met bonen, rijst, tomaten, guacamole en nog veel meer. Beetje zwaar, maar niet onaardig voor een keten.

    Morgen gaan we de bergen in. Kijken of mijn nieuwe aangeschafte bergschoenen echt zo lekker lopen als de vriendelijke verkoopster bij REI beweerde.

    https://www.youtube.com/watch?v=rT0MOG9ZGWk    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico

    Workin’ For a Livin

    July 22, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

    Hij was die ochtend gestart in zijn nieuwe baan. 's Morgens vroeg opgestaan om op tijd bij de instructie-ochtend te kunnen zijn. In de haast had hij uit gewoonte zijn oude bril opgedaan: iets te grote dikke bekraste glazen met een beige gemarmerd montuur. Maar niet met de juiste sterkte voor het beveiligswerk wat hij die dag moest doen, zo zou hij bij zijn eerste "klant"  merken. Lezen kon hij er namelijk niet mee. Bij binnenkomst in het instructie-lokaal van de beveiligingsfirma op Heathrow kreeg hij zijn T-shirt met firma-opdruk uitgereikt. T-shirt in maatje M hadden ze hem gegeven. Hij had zijn gewicht en lengte moeten opgeven. Daar hadden ze zijn shirt op uitgezocht. Dat hij heel korte beentjes had en een enorme pens, dat hadden ze niet voorzien. Dus nu kwam het shirt net onder zijn navel en werd zijn buik voor de rest bedekt met een geribbeld grauw wit onderhemd.

    Hij wenkt naar mij. Ik mocht komen. Hij lachte zijn 3 resterende gele tanden bloot en verexcuseerde zich tegenover mij: Ja ik was zijn eerste "klant" die random uit de rij was gepikt voor extra strenge secutity-check. Dat moest van Trump. Vanaf deze week. Dus vandaar dat hij was opgeroepen door het uitzendbureau, ze hadden werk voor hem......

    Ik werd natuurlijk weer uit de wachtrij geselecteerd voor een strenge security-check. Tot de boarding mocht ik in een door linten afgeschermd deel van de wachtruimte met mijn mede-verdachten als vee in de wei wachten op de check. De hele check verliep uiterst klungelig en onhandig. Duidelijk nog geen routinekwestie. Maar de bijna tandeloze security-man was zo lief en onhandig dat hij mij in de 15 minuten durende check zijn verhaal van deze ochtend in plat Engels uit de doeken deed.

    Na een rustige vlucht naar Denver de auto gepakt om in een uurtje naar Fort Collins te rijden. Aan onze linkerhand verdween de goudgele zon langzaam achter de Rockies. Een kleurrijk schouwspel van schaduw en licht trok als een westernfim aan ons voorbij (met op de voorgrond de olie-Ja-knikkers).

    Ons huis is prachtig. Enorm groot, prachtige tuin met porch en uitzicht over een weiland. Lucky Basterds.  
                                                                                                                   
    https://www.youtube.com/watch?v=lcIK3akktLU    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice