On the way...

با مهدی مسیر رو که کاملا کوهستانی شده ادامه دادیم. هوا دیروز و امروز بارونی و سرد شده. دیروز که یک ریز بارون بارید و مسیر هم بیشتر سربالایی بود بعد از حدود ۱۶ کیلومتر به یه خوابگاه پناه بردیم. هردو خیس شده بودیم. وقتی مناظر رو با هفته پیش مقایسه میکنم اصلا نمیفهمم که کی و چجوری از یه منظره بدون کوه وارد کوه‌ها شدیم. خیلی به تدریج مسیر عوض شد. چالش‌های روز اول بیشتر فیزیکی بودن و اینکه انگیزه داشته باشی علی رغم درد های مختلف برای راه رو ادامه بدی. ولی کیلومترها زودتر میگذشتن. الان ولی حدود ۱۵۰ کیلومتر از مسیر باقی مونده و شاید بشه گفت چالش ها ذهنی هستن. من که دیگه درد خاصی تو پاهام حس نمیکنم موقع راه رفتن برعکس روزهای اول. ولی یه خستگی به مرور زمان توم جمع شده و بعضی جاها میاد سراغم. خیلی مهمه که مواظب انرژیت باشی تا در طول زمان افت نکنه. تغذیه هم خیلی مهمه.

دیروز تو خوابگاه یه خانوم انگلیسی حدود ۷۰ ساله دیدیم که خودش به تنهایی از دی ماه پیاده‌روی رو شروع کرده بود و مسیرهای مختلفی رفته بود. دیدن آدم‌ها و شنیدن قصه‌هاشون به آدم کمک میکنه تا از شر غروری که به مرور تو آدم شکل میگیره رها بشه.
به تعطیلات عید پاک داریم نزدیک میشیم و رفته رفته به تعداد آدم‌های تو مسیر هم اضافه میشه. شاید لازم باشه از چند روز بعد خوابگاه‌هارو از قبل رزرو کنیم. باید حواسمون به این موضوع باشه.Read more