Tetapkan semula carian
Stappen naar het oosten
  • Jandaan en Marleen
  • Jandaan en Marleen

Stappen naar het oosten

Pengembaraan 844hari oleh Jandaan en Marleen Baca lagi
+14
IkutiRingkasanRingkasanKalendarKalendarGambarGambarKongsiKongsiSenarai baldi
Terbaru dahulu
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    Eerste keren op Koh Phayam

    14 Februari 2016, Thailand ⋅ 🌬 21 °C

    Voor de eerste keer op Koh Phayam;
    Voor de eerste keer zien hoe een aap een mens vlooit;
    Voor de eerste keer aangevallen worden door een agressieve Fransman;
    Voor de eerste keer de nacht doorbrengen in een hangmat;
    Voor de eerste keer schaken (wat een frustrerend spelletje!).

    De foto's zijn op volgorde van de eerste keren, aan een foto van de Fransman wordt nog gewerkt :)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    111

    Oei oei

    5 Mac 2016, New Zealand ⋅ ☀️ 20 °C

    Lieve allemaal,

    Oei oei, wat is het lang geleden dat we geschreven hebben. Maar we hebben ook zoveel te doen gehad!

    We:

    - hebben er vier dagen over gedaan om van het fijne Thaise eiland met trein en bus naar Kuala Lumpur te reizen
    - hebben 12 uur doorgebracht in Kuala Lumpur
    - hebben ons open water duikbrevet op Bali gehaald
    - hebben een week lang op Bali (ja het is paradijs) met een motorbike rond gecruised
    - zijn voor exact dezelfde klachten in het ziekenhuis behandeld (een trapje verder dan dezelfde kleding dragen) (was onschuldig, oorirritatie na het duiken)
    - zijn naar Melbourne gevlogen voor een weekend en logeerden in een penthouse met view bij couchsurfer Anders
    - hebben het nieuwste model mitshibishu aangeschaft voor onze road trip in NZ. En onze auto volgeladen met slaapzakken en camping gear.
    - en nu zijn we al een week op pad in dit super mooie land dat alle verwachtingen overtreft ook al zijn ze zeer hoog gespannen. Het was dolle pret om te kamperen met Remko en Hans en twee dagen achter hun witte busje aan te rijden waar soms Celine Dion uitschalde! (It was me die het nummer aanvroeg ;)

    En dat allemaal in drie weken!

    We zetten nog wat fotootjes online voor de mensen die in retroperspectief nieuwsgierig zijn naar alle plekken. Tot snel(ler) weer!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    1
    1

    Into the wild

    29 Mac 2016, New Zealand ⋅ 🌧 14 °C

    Zes en een halve maand na ons spectaculaire afscheid op zondagmorgen te Utrecht centraal station, waar we nog veelvuldig aan terugdenken; hartverwarmend om met zoveel knuffels en tranen naast de conducteur te worden uitgezwaaid, zijn we aangekomen in Nieuw Zeeland. Ongeveer het verst weg van die blikken van toen. Wat direct opvalt aan de andere kant van de wereld zijn de orde, netheid en het gevoel dat een land georganiseerd is. Dit geldt ook voor de 'How are you mate' en 'no worries'. Een tikkeltje Amerikaans. Zoals veel lijkt op Amerika. Overal borden met safety waarschuwingen. Een convoi exceptionelle met daarvoor een auto die waarschuwt en ook vijf minuten nadat het gevaarte is gepasseerd nog een vierwieler met waarschuwingen als je inhaalt. Soms voelt het al wat opgesloten. We zijn geland op Wellington. De brug naar het zuider eiland. We zullen hier gaan couchsurfen bij Andrew en Ruth. Om bij te komen van de doldwaze laatste elf dagen en ons voor te bereiden op onze roadtrip. Wachtend in de lijn voor immigration komen de herinneringen voorbij. In een knipperlicht nachttrein naar Kuala Lumpur. Een week op Bali rondcruisen en leren duiken. Achtenveertig uur in Melbourne. Slapen op het vliegveld. En dan als bekroning een nachtvlucht naar New Zeeland. Gelukkig is er drie uur tijdsverschil dus voelt het draaglijk.

    'How are You?'
    'Good'
    'Are you here on holiday?'
    'Yes, we are.'
    'What are your plans?'

    De manier waarop ze gedecideerd en lichtjes ons door de protocollen voert, voelt wat onwennig. Je weet dat je wordt ondervraagd. Je voelt dat er met een scherpe blik naar je wordt gekeken. De borden die aangeven, die je continu wijzen op het eventueel overtreden van wetgeving en sancties ondersteunen dat gevoel. En toch continu een uitnodigende glimlach, zoéén die je uitdaagt om meer te delen dan je wenst.

    'We intend to do what you have to do in New Zealand: Enjoy nature!'

    Het geluid van het landen van de stempel in ons paspoort is resoluut. We zijn binnen. Het avontuur kan beginnen. Laat de kiwi's en krankzinnige natuur maar komen. Het lukt ons niet om te relaxen bij Ruth en Andrew. Een terugkerend dingetje. Er is veel te doen. Auto kopen. Campinggear aanschaffen. Verzekering regelen. Tussendoor nog met Claudia en Fabian, de Duitsers uit de ger in Mongolie, koffiedrinken en verhalen bijkletsen, BBQ'en op zijn New Zealands: Hamburgers fressen in de zon; Andrew en Ruth leren kennen, met ze op stap; gloeiwormen in het park zoeken en vinden, vliegtuigspotten (blijkbaar een blijvende hobby), uiteten bij een Aziaat, avondwandeling door de haven met experimentele muziek (adem onregelmatig in een microfoon en hijg erbij en we hebben een elitaire hoge kunstvorm) en werkdagen inbouwen om op trademe.com een auto te vinden die dienst doet voor een rijdend huis voor tien weken. Ik voel zelf dat ik dit ritme niet meer trek en brokkel langzaam af. Ik houd mezelf voor ogen dat als de auto er is alles anders wordt. Alleen eerst nog even met Hans en Remko aan de borrel op een parkeerplaats in de haven. Geweldig om met hen weer Nederland te proeven door het delen van onze avonturen. Topgasten.

    Andrew en Ruth zijn twee jonge mensen die zelf ook een wereldreis achter de rug hebben. In de geest van de hulp die zij hebben gehad stellen ze nu hun huis beschikbaar voor reizende, zoekende, nieuwsgierige lieden die de wereld willen verkennen. Zonder hen was het ons niet gelukt om al onze organiseer activiteiten te voldoen in vijf dagen. Uiteindelijk rijden we op zaterdag vier maart met een volgeladen Mitsubishi Mirage station '88 naar de haven om met Hans en Remko op de Ferry naar het Zuider eiland af te dobberen. De Pak 'n Save, een kruising tussen de Aldi, de Lidl en de Plus, is geplunderd en ons waar ligt in kartonnen dozen rustig te wachten om verorberd te worden.

    Nieuw Zeeland wat ik al eerder aanstipte komt ernstig overgeorganiseerd over. Borden wijzen je continu de weg naar waar je een dolfijn, penguin of ander beest kunt bekijken in het wild. Parkeerplaatsen met uitzichtpunten zijn om de haverklap beschikbaar. Walkingtracks zijn zelfs op de minuut aangegeven hoe lang een enkele reis of een retour reis je bezig houdt. Er zijn verschillende gradaties tramping (New Zealands voor hiking) te doen. Department of Conservation is er in elk dorp. Alle dorpen zijn in grids aangelegd. Rechte duidelijke lijnen daar houden die kiwi's van. En altijd weer die 'No worries' en 'How are you mate?' Het is niet echt een vraag. Meer een gebaar. Hetzelfde als het knikje of een vinger die je ontvangt als je een tegemoetkomende auto begroet of voor laat gaan.

    'They want us to be robots and look like America!'

    Was de respons van een lieve oudere tweedehands waarverzamelaar toen ik voorzichtig aangaf dat er overeenkomsten zijn met de States. Duidelijk niet geamuseerd drong zijn blik indringend bij me door. Niet elke kiwi is er dus blij mee. De buit was overigens een pannenkoekenpan. Een pan waarmee je van twee kanten kunt bakken. Nooit meer hoeft om te draaien. Perfect kampeermateriaal.

    Dit lijkt wel op een illustratie uit de zeurkalander van Peter van Straaten te gaan lijken. Niets is minder waar. De paradox met Azie is groot en de wereld draait toch steeds sneller en meer naar een totaal te beheersen en controleren naar eigen hand te zetten koers, ding. Vandaar ook een stuk realisme en niet enkel de romantische dromerige schetsen van de verliefde reizigers op reis.

    Alles wat gekunsteld en Truman show aanvoelt verbleekt bij het aanschouwen van de natuur. De beesten en de rappe veranderingen in diezelfde natuur. Binnen een uur passeert het meest diverse palet aan landschap je voorbij. Onwerkelijk. Gletsjers in regenwouden. Hoge bergen en azuurblauwe meren. Gouden stranden. Idyllische hobbitheuvels. Overal schapen, koeien en zeeleeuwen. Knalroze zonopkomsten. Woeste donkere regenbuien. We spotten tot twee maal toe spelende Hectordolfijnen in de branding. Zien ruiende pinguïns; de arme beestjes zitten daarvoor drie weken op vet te teren aan land in een holletje, onopgemerkt is de wens, zijn veren rondom zijn hol hebben een ander idee daarbij. We wandelen en zwemmen met staartroggen in de zee. Het houdt niet op. De lijst is eindeloos. Elke dag is een waar genot. Elke dag anders en wat je doet overtreft telkens weer je eigen verwachtingen. Het lijden van slapen in de Mirage op een houten schavot, de kou van de nacht, het gure herfstweer op het zuider eiland, het niet of nauwelijks douchen is het allemaal waard. En de kiwi zelf staat zo dicht bij de natuur dat een wasplons in een beek of meer prima werkt voor opfrissen en wakker worden.

    We zwerven er op los. Gedragen ons ook als zodanig. Koffiezetten op een parkeerterrein bij de supermarkt of gewoon waar ons dat uitkomt. Openbare toiletten worden veelvuldig aangedaan. Gratis wifi trekken bij de bibliotheek. Baard wordt voller en groter. Geuren worden anders naarmate je er langer in vertoeft.

    Het laatste waar ik mee afsluit voor nu is de schoonheid van het wildkamperen. Gewoon staan waar je wilt staan. De stilte. De rust. Het onwennige. Het spannende. Staan met uitkijk op Franz Jozef Glacier. Of pal aan het strand, naast een beek of aan een gravelweg. Het voelt vrij. We riskeren een boete. De kiwi zelf is er wars van. Wildkamperen hoort bij New Zealand. Kiwi's leven harmonieus met de natuur en doen er alles aan om de natuur leidend te laten zijn en niet de lusten van het ware beest; wijzelf. Helaas hebben een paar toeristen het verneukt voor de rest. Waarom zijn er altijd een paar in alles die het verneuken voor de rest. Wij halen onze schouders ervoor op. Gedragen ons keurig in de natuur. Enkel een plasje. Al het afval wordt opgevangen en keurig gescheiden als we de kans daarvoor krijgen. Wildkamperen is natuurlijk niet zonder risico. Wie kom je namelijk 's nachts tegen? Bijvoorbeeld twee mannen met speren en zaklantaarns rond elf uur 's avonds circulerend rondom je auto. Wat zijn dan de intenties? Is het veilig? Zijn we onverantwoord? Tot nu toe verloopt alles crescendo. Worden we stapje voor stapje steeds brutaler.

    Als je wegkomt met iets dat niet mag wil je altijd meer...    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    Beroepsdeformatie

    3 April 2016, New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

    Blijkbaar is een reis van een half jaar nodig om achter de werkelijke betekenis van het woord 'workshop' te komen... 'Waarom bieden ze overal voor vanalles workshops voor toeristen aan?'
    Oh ja het is een plek waar mensen daadwerkelijk met hun handen werken!!Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    1

    Wat neem je mee op wereldreis?

    7 April 2016, New Zealand ⋅ ☁️ 6 °C

    1 jurk
    1 lange rok (in Myanmar gekocht, toch voor de minoritykleding-bijl gegaan)
    1 pyjamapak voor in slaaptreinen en dorms
    1 outdoorlegging
    1 rokje en panty om nog een beetje netjes voor de dag te kunnen komen (in de tijd tussen schrijven en uploaden achtergelaten bij een bedelende vrouw in Bangkok. Zal ze er iets aan hebben..?)
    2 hemdjes
    2 t-shirts
    1 longsleeve
    1 trui
    1 windjack
    1 muts
    1 pet
    Ondergoed en sokken (aantal op aanvraag ;)
    1 bikini
    1 multifunctionele doek te gebruiken als jurk, sjaal, hoofddoek, deken, badlaken etc.
    3 paar schoenen: sandalen, gympen en hikeschoenen. Oh daar is een 4e paar bijgekomen: slippers om mee te douchen en door viezige kamers te lopen: onmisbaar!

    Wierrook om kamers lekker te laten ruiken
    1 aansteker
    1 schaakbordje dat we eindelijk eens gaan gebruiken nu de ereaders gesneuveld zijn
    Dobbelstenen
    Pennen
    1 dagboek en schrijfboekje (zijn we onze businessplannen in aan het uitwerken :)
    1 ereader
    1 tablet (lang leve maps.me en alle Lonely Planets erop)
    1 toetsenbordje
    1 camera
    1 telefoon waar lokale sim in kan
    1 boxje
    Veel opladers

    1 kleine rugzak met z'n twee (dank je Gabe voor het mee terug nemen van de andere inclusief de overtollige kilo's)

    1 klamboe (gaan we die in godsnaam ooit gebruiken?!)
    1 EHBO-set (idem, maar eigenlijk niet echt)
    1 zaklantaarn
    1 reiskit bestaande uit oogmasker, neckpillow en oordoppen
    1 sneldrogende handdoek (oh nee, ondertussen vergeten in een homestay tijdens het hiken)
    1 flightbag om de backpack in te pakken en van 2 backpacks 1 te maken om goedkoper te vliegen
    1 lakenzak om in te slapen (die is heilig! Toch een beetje thuis voelen tussen de soms klamme lappen)
    1 yogamatje (drie hele weken gebruikt tijdens onze maand wonen in Ulaanbatar, dank je voor het dragen lief)
    Slotjes en adreslabel
    Moneybelt
    Passen: bank, rijbewijs, verzekering, creditcard
    1 blikje voor waardevolle spullen vermomd als chili con carne blik
    1 waslijn
    Wasmiddel voor handwas
    1 mok
    1 spork (voor de niet-kampeerders en niet-associeerders: spoon en fork ineen)
    1 zakmes
    Toiletspullen (nemen een groot deel van het gewicht voor hun rekening)
    Medicijnen en malariapillen
    Zonnebrand
    Antimuggenspul
    De volgende twee gelden alleen voor lichtelijk luxe - en beetje rare wereldreizigers misschien - zoals ik: elektrische tandenborstel en epileerapparaat
    1 Nijntje als je uit Utrecht komt en vanuit middelbare schoolbanken regelmatig Dick Bruna langs zag komen

    En misschien wel het beste van allemaal: 4 tassen van de Ikea om je spullen gebundeld in te verpakken. Scheelt elke keer je spullen 1 voor 1 in- en uitladen.

    Die rugtas met spullen is tenslotte voor ruim een jaar ons huis, daar zal niet te licht over gedacht worden.

    Met vriendinnen besprak ik eens dat het een goed idee is om na elke reis op te schrijven wat overbodig was, maar vooral wat je miste in je bagage. Handig voor de volgende reis. Zonder opschrijven is het 25 vakantiedagen later weer vergeten. Bij mij tot nu altijd het geval. Maar nu niet. Ja je komt aan een hoop toe als je op reis bent.

    Bij dezen: foto's van thuis die meer laten zien van je leven: familie, vrienden, huis, huisdieren, de mooie Utrechtse en Amsterdamse grachten, werk. Pennen of andere kleine cadeautjes om uit te delen aan kinderen. Kleine kaartjes of symbolische prulletjes om te geven aan mensen bij wie je gelogeerd hebt of meegereden bent als herinnering. Zwarte stift om kartonnen borden te beschrijven voor liften. Een bankpas die geen transactiekosten rekent - bovenop de 1% koersverrekening, scheelt aardig wat geld op een lange reis en valt niet vanuit buitenland te regelen. Die lichtgewicht slaapzak die je toch al thuis hebt liggen, en niet meeneemt omdat je toch niet gaat kamperen! (Zeker wel in Nieuw Zeeland, verwachtingen over manier van reizen veranderen onderweg). De Ipod die ik ook thuis heb liggen, en met name in China zo welkom is om af en toe wat rust aan je hoofd te hebben.

    Wat missen jullie in de lijst?

    Ps kijk uit met het 1 op 1 overnemen van deze lijst; hij is enigszins op vrouwen georiënteerd    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    2
    3131

    Wist je dat...

    11 April 2016, New Zealand ⋅ 🌙 17 °C

    Jandaan sinds NZ zuurkool meer is gaan waarderen!
    Inwoners van Christchurch opvallend gastvrij zijn? We hebben uitnodigingen staan voor slapen in een lekker bed en een warme douche van drie families.
    De Maori (de oorspronkelijke inwoners) 14% van de Nieuw Zeelandse bevolking uitmaken en hun eigen politieke partij hebben!
    Een bezorgde Duitse moeder ons op een regenachtige en koude parkeerplek (waar wij wentelteefjes aan het bakken waren) twee regenbroeken gegeven heeft? "For your health".
    We ondertussen drie onderdelen van onze outfit gemeen hebben? Zwarte sportschoenen, zwarte regenbroeken en een mooie oranje slaapzak.
    Onze Mitsubishu Mirage in 1988 geboren is!
    NZ 1 miljoen belastingbetalers kent?
    De kiwi de 'e' als 'i' uitspreekt? Op het vliegveld bij de douane: "do you have a tint?" "A what?" "A tint? "What?" "Ah een tent!" "No, i am not carrying a tint"!
    Elke dag voor ons start tussen zes en zeven uur 's ochtends?
    Voordat we gaan slapen we moeten bepalen: 'Op of onder de extra deken en met of zonder extra kleding of een combinatie hiervan', aangezien de kou niet is te voorspellen!
    Elke ochtend start met de auto herinrichten en condens van de ramen deppen?
    We laatst 40 eieren bij een boer hebben aangeschaft en elke dag daar een eitje van smikkelen.
    De meren waar we inspringen de temperatuur gemiddeld 10 graden bedraagt!
    Dat we tot nu toe nog maar 1 reparatie aan 'Mirage' hebben laten uitvoeren.
    De Chinese toerist Nieuw Zeeland ook ontdekt heeft?
    Er overal Duitse gapyears, 18-jarigen net klaar met hun gymnasium, in spacewagons door het land scheuren?
    We al onze gerechten bereiden op 1 gaspit met 1 pan!
    We al 10 keer hebben wild gekampeerd.
    Jandaan zich tot CFO van de reis heeft omgedoopt, volledig met pocket expense app voor de boekhouding uitgerust!
    We na 5 weken in een auto leven nog steeds super gezellig hebben samen!
    Nieuw Zeeland de massa toeristenstroom in de huidige infrastructuur niet aankan.
    Jandaan en Marleen op dezelfde dag per ongeluk in een rivier zijn gevallen? (Twee verschillende rivieren)
    We hebben geslapen in een hut in de middle of nowhere met muizen om onze hoofden.
    We ervaren trampers (NZ's voor het Amerikaanse 'hiker') worden doordat we al tot onze dijen een rivercrossing hebben ervaren?
    Er 7 verschillende blokken chocola met ons meereizen waar we elke dag met een zelfgemaakte espresso 2 stukjes van verorberen!
    We elke 24-36 uur onze 3 flessen weer van nieuw water moeten worden voorzien.
    Dat Marleen beweert dat Nieuw Zeeland haar leven heeft veranderd?
    We door een dode accu - Jandaan en licht - een nacht op een verlaten parkeerplaats hebben doorgebracht met een tsunami aan muggen in de auto, door een lek in de Mirage, als pleasant gezelschap en dat Jandaan de nacht heeft moeten waken om eigenwijze brutale Kea's, uit de kluiten gegroeide papegaaien toevallig beschermd in NZ, te verjagen van ons rubber. Er zijn verhalen dat na bezoeken van Kea's de voorruit er uit valt als de Kea klaar is met zijn rubber fetisj!
    We tot tweemaal toe in de branding Hectordolfijnen in het wild hebben zien spelen?
    De Nijntjes aan het genieten zijn van Nieuw Zeeland?
    We serieuze bergbeklimmers zijn geworden in NZ!
    Een favoriet uitje is: samen door de New World supermarkt struinen.
    Bijna alles wat we eten uit Nieuw Zeeland komt en dat de Kiwi daar supertrots op is?
    Bij ons vorige week de wintertijd in is gegaan en het om zes uur al donker wordt!
    We al aan onze tweede literpot pindakaas zijn begonnen.
    Deze twee boefjes heel vaak niet betalen op campings waar we overnachten?
    Onze dagelijkse kledij voornamelijk bestaat uit lange broek en fleece!
    Marleen zich heeft ontpopt tot natuur fotograaf.
    We vijf weken geen warme douche hebben gehad?
    Jandaan 13 kilo is afgevallen sinds onze grand depart!
    We op sommige dagen zelfs twee havermout-maaltijden eten?
    We regelmatig samen herinneringen ophalen aan de landen waar we zijn geweest?
    Marleen op een dag zes persoonlijke grenzen heeft overwonnen!
    De vrienden die we gemaakt hebben Oostblokkers, Duitsters, een Thai, een Kiwi en Brit zijn.
    We gemiddeld twee kilo wortels per vijf dagen wegknagen.
    Nieuw Zeeland ervoor zorgt dat we niet met buikkrampen en koorts geveld worden zoals Zuid Oost Azië ons geleerd had?
    Jandaan de barista is van het stel.
    Op 4 november we van Mumbai naar Chicago vliegen?
    We regelmatig in bibliotheken hangen om gratis Wifi te bemachtigen.
    We gemiddeld tien uur per nacht slapen in Nieuw Zeeland.
    Beyonce onze favoriete cd in de Mirage is, gevolgd door 'The 100 most essential pieces of classical music'!
    Nieuw Zeeland voor het eerst als vakantie voelt!
    Ducttape ons leven gered heft om nieuwe muggeninvasies te voorkomen!
    Rood met witte stippen paddenstoelen we bijna dagelijks tegenkomen?
    Bij Jandaan de jaren langaam gaan tellen? Hij voelt zijn lijf na al die weken slapen in de Mirage. (8 mei alweer 36 jaar!)
    Marleen nog 619 bladzijden te gaan heeft in 'De gebroeders Karamazov'.
    Jandaan aaibaar is geworden door een dos haar boven op zijn hoofd?
    We genieten van jouw betrokkenheid!
    Dat dit stuk de eerste co-productie van ons is.
    Dat we nu we dit stuk uploaden heerlijk in een bed gaan slapen bij super vriendelijke kiwi's die ons hebben uitgenodigd?
    Marleen en Jandaan het oneens zijn of er een vraagteken achter deze zinnen moet staan (Marleen is vraagteken kamp, Jandaan is punt of uitroepteken kamp)?!.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    36

    8 Mei 2016, Australia ⋅ ⛅ 19 °C

    Vermoedelijk is iedereen op de hoogte dat de boef en ik voor 18 dagen van elkaar verwijderd zijn. Inmiddels zit ik in Tuk Tuk op Sumatra. De afgelopen week is een mooie rit geweest van Auckland naar Sydney naar Kuala Lumpur. In KL zijn onze wegen gescheiden. Met een nogal dramatisch afscheid bij een bus met rollend water over de wangen. Dat krijg je als je twee nuchtere dodo's bij elkaar hebt.

    Helaas kan ik geen foto's uploaden uit de bibliotheek via findpenguins. Dat is een uitzoekertje. 8 mei 2016 heb ik samen met de liefde van mijn leven een vies taartje gegeten op het vliegveld van Auckland om daarna ergens op de grond te verdwijnen van licht en kabaal. Dat is de start van mijn 37ste wenteling om de aarde. Sydney heeft het goed gemaakt door een plesant echt bakkie pleur en de lekkerste cheescake die je je kunt voorstellen voor te schotelen.

    Ons plan is om in elk land in iedergeval 1 keer te couchsurfen. Zo ook in Sydney. Bij Bill en Joan. Bill is directeur van een goudmijn in Mongolie en daardoor ongeveer de helft van 't jaar van huis. En Joan zit in dat grote huis. Met zwembad. Tien kamers en drie badkamers. Om de stilte daarin te doorbreken is Joan een host. En gelukkig hebben wij haar gevonden. Nou ja boef in dit geval. Goed gedaan moppie! Een cadeau van de boef is een ware knipbeurt bij een oldschool jaren vijftig barber. Tussen de regels door:'Juist ja, een hipsterkapsel!' Voordat de nieuwe coupe gestalte kreeg zijn boef en ik koninklijk onthaald bij Joan en Bill. Mijn verjaardag werd opgewekt met uitmuntende Shiraz, Shiraz, een avond scrabble van J&B en vrienden, een skype met moeders en nog meer Shiraz. Aangezien ook ik een goedkope drinker ben geworden en na 1 wijn al stuiterend om mijn as draai is de volgende morgen een uitermate delicate gevoelige kwestie.

    Iedereen bedankt voor de felicitaties, top kaart omaatje! Als er nog de behoefte bestaat om mij van een presentje te voorzien dan kan dat uiteraard in de vorm van valuta (tav JD Kamerling NL22TRIO0197724345 te Gorinchem). Aangezien de budgetreiziger zich niet meer geneert is dit ook een vorm van bedelen ;) ik zie geen verschil met een zwerver. Het idee is om de munten opzij te zetten voor een sponsoring voor Cuba. Dat later dit jaar gaat plaatsvinden. Als de sponsoring het toelaat zal een heus Cubaans tabakexemplaar met foto de acte de revue passeren!

    Ik schuil nu in een Batikhuis voor een authentieke tropische regenbui aangezwengeld met duitse techno op de achtergrond.

    Ik verdwijn naar de achtergrond.
    Weltrusten.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    1

    Curiosity

    13 Mei 2016, Indonesia ⋅ ⛅ 31 °C

    Ik ben zijn naam vergeten. Zijn donkere ogen priemen en glinsteren tegelijkertijd. Zijn energie fonkelt als de kleine vuursplinters die dwarrelen boven een kampvuur. Soms heftig. Dan weer rustig. Zijn armen gesticuleren driftig en bedeesd in het ritme mee. Vijf mannen zitten aan tafel. Gekleed in traditioneel moslim kledij. Hun donkere ogen observeren me als er wordt gesproken over de islam. Onderzocht voelt het. Ik ben het onderwerp om te belichten. Ik ben de vreemde. Handen worden om beurten toegereikt. Ik leer mijn eerste les al snel. Wie goed doet, ontvangt goed. In zijn geval een ticket naar 't paradijs. Het probleem in de wereld is dat mensen niet de wijze van de islam volgen. Niet vijf keer per dag bidden. Niet goed voor hun lichaam zorgen. Er is geen probleem in de wereld als iedereen zich daar aan committeert. Ook in Syrië is dit het probleem. Ze bidden ook daar niet. De vastberadenheid waarmee het dat zegt verwart me. Ik ben zelf altijd geneigd om de zekerheden te betwijfelen en de onzekerheden te omarmen. Hoe weet hij wat waar is? Wat goed is? De toon verraadt impliciet dat de slachtoffers in Syrië zelf verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt. Als ze de regels simpel naleven is er geen probleem. Deze benadering is zo simpel en lachwekkend in mijn overtuiging dat ik de impuls tot weerwoord voor me houd. Het moment om te betwisten geruisloos voorbij laat dobberen. Toch schuilt in elke eenvoud een oplossing. Onzichtbaar voor t blote oog maar toch zo wezenlijk aanwezig. Zijn leraar heeft in Leiden gestudeerd. De link met Nederland maakt hem trots, geeft hem een zekere positie in het gesprek. Zijn ogen verklappen de waarde die hij eraan ontleent. Ze lichten op en doven langzaam ondersteunt met een ferme mmm en aanstekelijke lach. Ik word bij twijfel of bij vragen vakkundig geloodst naar de koran. De encyclopedie voor alle antwoorden. Ook voor de ongestelde vragen. Het gesprek verloopt soepel. Er zit een flow in die laveert tussen betekenisvol en de gebruikelijke ditjes en datjes. Ik heb altijd dat stemmetje in mijn hoofd dat me influistert om mezelf te verzetten tegen geloof. Ik geloof dat ik daar goed aan doe. Dat ik, het product van Europese invloeden en cultuur, altijd de beschikking heb over mijn wil. Dat ik daar in kan kiezen. Dat de wetenschap meer richting geeft dan een boek met verhalen. Dat 'waar' iets te maken heeft met cijfers en berekeningen. De uitkomst van de berekeningen is mijn werkelijkheid. Wellicht mijn waarheid. Het doet me denken aan Robin. Die zinspeelde waarom ik voor alles opensta behalve voor Jezus Christus. Ik hoefde hem alleen maar te vragen om te komen. Alleen maar die vraag. Een vraag waartegen ik me verzet. Waar ik alleen door dat te doen controle heb over mijn waarheid. Geloof is enkel een bundeling van verhalen in een boek. Dat door de tijd heen diffuus is door interpretatie. De tijd treedt op als een smid en houwt de betekenis telkens in een andere vorm. Het is ook fascinerend dat geloof terugkeert in mijn leven. Ik geloof in de tien geboden. In de waarde onder die woorden. Nu is het Allah. Bij Robin was het Jezus. Het blijft als tokens op mijn pad komen. Kan ik betekenis in de willekeur ontdekken?

    Hij frommelt een papieren boekje uit een van zijn zakken en vraagt om mijn naam. Ik moet curiosity voor hem opschrijven en mijn naam.
    Ik verzeker hem dat ik ook zo op facebook te vinden ben. Ik voel me trots dat ik word gedoopt tot nieuwsgierig. Johannes is Yusuf in de islam. Hetzelfde karakter. Enkel een andere naam. De klank past bij de begroeiing op mijn kin. De dag is nog nauwelijks begonnen en ik word al gerekruteerd. Dat is het doel van de echte moslim. Zoveel mogelijk mensen bekeren. Nieuwe volgelingen vastpinnen op de islam. Aldus de leraar. Altijd beschikbaar zijn voor de hogere macht. Het paspoort in zijn broekzak is zijn boardingpas naar het hiernamaals.

    Curiosity: 'One day you will become a good muslim!'
    We kijken elkaar en schudden de hand.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    1
    31231

    Je bent helemaal niet raar geworden

    3 Jun 2016, Malaysia ⋅ ⛅ 28 °C

    Met het grootste gemak stap ik de ene wereld uit en de ander weer in. Wat is dat toch bijzonder van vliegen. Drie weken geleden liet ik mijn lief achter op Kuala Lumpur airport om naar de bruiloft van zusje Corine en Mark te gaan. Nu zitten we alweer naast elkaar in een Chinees restaurant in Ipoh om de brandende 35 graden even te ontlopen. Onder draaiende ventilators met een ijs soja drankje bij de hand. De geur van Utrechts bos Amelisweerd nog in mijn neus. De heerlijke koele lucht nog op mijn huid (in NL gebruikte ik overigens niet het woord "heerlijk" voor het weer). De smaak van bruidstaart nog in mijn mond. De stemmen van al die fijne vrienden en familie in mijn oren. En de knuffels boen ik er voorlopig ook niet meer vanaf.
    Het heeft ook iets verwarrends om zo snel te kunnen switchen. Beide werelden bestaan naast elkaar. Sterker nog, het is 1 wereld.

    Van west naar oost blijkt iets lastiger schakelen voor me dan vanaf oosten huiswaarts. Boven verwachting makkelijk paste ik weer in het Nederlandse leven en ritme. Broer Mark merkte op: "je bent helemaal niet raar geworden". Ik geloof dat er wel wat opluchting was dat ik nog zo herkenbaar was. De reis inspireert me, maar transformeert me niet in een compleet ander mens. De reis brengt me plannen op welke manier ik mijn leven anders wil leiden na onze reis. Nederland zelf voelde ook niet veranderd. Hier en daar wat kleine dingen. De website van de NS was vernieuwd en er stroomt weer water in de Utrechtse singel, om er twee te noemen. Grote veranderingen waren er meer op individueel niveau. En daaraan kon ik merken dat er veel kan gebeuren in negen maanden.

    Ik vond het heel fijn om weer even in Nederland te zijn. Mark en Corine zagen er zo mooi en gelukkig uit. De banden met mijn familie en vrienden zijn erg belangrijk voor me. Ook wel een reden dat ik nu niet de drang voel om in het buitenland te settelen. Dan hou ik Nederland liever voor wonen, en de wereld voor reizen. Voor Nieuw Zeeland maak ik een uitzondering. De tien weken daar zijn als een afgebakend stukje droom in mijn herinnering.
    Heb mijn hart ook opgehaald aan Nederlands eten. Op het lijstje stonden pizza van pap, pannenkoeken, asperges, tompouce, oud Hollandsch appelgebak met slagroom, broodje Mario, friet en kroket. En oh ja stokbrood met kaas. Mooi uitgebalanceerd lijstje.

    Vanaf Amsterdam terug vliegen naar Maleisië blijkt zowel fysiek als mentaal uitdagender. Vrijdag, dag 5 na vertrek op maandag, is de eerste dag dat ik weer een beetje wakker begin te worden. Heerlijk midden in de nacht wakker worden om niet meer in slaap te kunnen vallen, maar overdag dolgraag een dutje willen doen. Ik stap ook niet moeiteloos de reisflow in waar ik uit kwam. Gelukkig kan ik meeliften op doorgewinterde soloreiziger Jandaan. Lost in translation?
    Bedankt aan iedereen die zo nu en dan een foto toestuurt van zijn uitzicht op z'n computerscherm of 'projectruimte'. Dat doet me bewust voelen wat voor geluksvogel ik ben. En dat kan deze verloren reiziger goed gebruiken voor nu.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara
    2

    Kopje onder

    19 Jun 2016, Malaysia ⋅ ☀️ 21 °C

    Lieve allemaal,

    Twee weken geleden schreef ik dat het na onze reisonderbreking en ook na indrukwekkend Nieuw Zeeland zoeken was om ons reisritme weer op te pakken. Ondertussen hebben we dat "opgelost" door op een Maleisisch bounty eiland te bivakkeren. De kleine broer van de twee Perhentians. Hoe dat eruit ziet? We hoeven helemaal niets. Onder aan onze veranda klotst de zee. Elke ochtend trekken we in routine onze bikini respectievelijk onze zwembroek aan. Even een praatje maken met oud-collega Wouter & Wyneke die toevallig tegelijkertijd op dit eiland zijn en hun wereldreis van een half jaar hier afsluiten. De vraag van de dag is of we gaan duiken en zo ja, waar en hoeveel? Een andere belangrijke vraag is of we een beachball setje uit de winkel zullen halen (ja!!). Je leest het, we vermaken ons goed. We zijn erg blij met onze voorraad Amerikaanse dollars die we speciaal voor noodgevallen hebben. En op een tropisch eiland zitten en voorlopig niet weg willen valt binnen die definitie. Voorlopig wonen we hier nog wel.

    Jandaan heeft zich ontpopt tot de fanatieke duiker van de twee. Zoals met alle bezigheden eigenlijk? Ondertussen mag hij met zijn 'deep water' specialty ook naar de 30 meter. Hij is elke dag tussen de trigger fishes en pufferfish te vinden. Ik ben meer het type fun diver dat erg blij wordt van zo nu en dan een 'fun dive' afgewisseld met genoeg strand liggen en in het helderblauwe water dobberen.

    Hoewel we ons ook allebei weer eager op de scuba dive theorie gestort hebben. Fanatiek als we zijn willen we onze 'buoyancy' perfectioneren. Buoyancy is de mate waarin je drijft: positief buoyant, neutraal of negatief. Bij duiken wil je neutraal buoyant zijn (op dezelfde diepte zweven) zodat minimale inspanning van je gevraagd wordt en je soepel en gewichtloos door het water zweeft. Goed voor je efficiente luchtconsumptie.
    Ook best lekker om weer eens de boeken in te duiken en deze specifieke skill te leren. Op onze veranda van ons houten huisje Butterfly met uitzicht op zee. Morgen weer!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    Oreoshake

    24 Jun 2016, Malaysia ⋅ ⛅ 28 °C

    De gedachte aan een bounty eiland maakt menig mens week. Zo geldt dat ook voor mij. Kabbelende golven. Kraakhelder water. Parelwitte stranden. Een aquarium vol met allerlei kleurrijke en verschillende grootte 'fishies'; aldus Tania, onze Finse scuba master. Bungalows met uitzicht op al dat pracht, snorkeltripjes, strandbarren met exotische cocktails die dat weke gevoel versnellen. Eindeloos uitslapen, slenteren en driemaal daags maaltijden verteren. In de middag wat zwemmen. Af en toe opkijken omdat een vis ui het water springt. Gebronsde mannen die met brandende stokken zwierig een show opvoeren tijdens zonsondergang. Een oudere Duitse yoga snorremans die enigszins gedwee zijn klasje probeert vol te venten. Je kunt wandelen door de jungle. Varanen observeren, die overigens grotere bange poeperts zijn dan jouw vrees voor een klein hapje uit je been. Meerdere Hangmatten tussen palmbomen helpen je om roezig de middaghitte te omzeilen. Lukraak zijn dit wat associaties die het brein wil zien bij de gedachte aan een bounty eiland. Ik geef toe het klinkt zoet en fijn. Het is daadwerkelijk het aanzicht van ons verblijf op de Perhentians.

    De paradox van al deze hemelse illusies voor mezelf is: 'Ik haat bounty eilanden.'

    Reizen voor mij, althans de gedachte over reizen, is een intieme inzage in het leven van andere mensen. Mensen die anders denken over het leven. Mensen die anders omgaan met de dood. Culturen die ik niet goed snap maar wel langzaam leer begrijpen. Landen waar werken nog ondernemen is en niet wachten op je loon. Mensen die niet zelf kunnen beschikken over de vrije wil en keus met wie zij hun leven willen delen. Culturen waar wij ik is. Culturen die anders kijken naar tijd en de omgang met die tijd. Landen waar de sterkste overleeft elke dag telt. Mensen die met het minste te besteden het warmst en gulst zijn in gastvrijheid. Al die culturen die haaks staan op waar ik vandaan kom. Waar ik mezelf tegenkom in westerse waarden. Culturen waardoor ikzelf rijker word zonder een uitkomst op mijn bankrekening.

    De meeste bounty eilanden zijn gecorrumpeerd door verveling en consumptie. Zo ook de Perhentians. Het heeft niets te maken met lokaal leven, behalve dat locals daar ook moeten leven. Anders geformuleerd het heeft alles met lokaal leven te maken alleen niet het lokale leven begeert door mijzelf. De locals verdienen geld aan de witte, net te volgepropte westerlingen die zich schaars, zichtbaar verveeld de dag door worstelen met verschillende shakes, burgers en drank. Voor de locals is het meedoen of niet meedoen. Niet meedoen betekent mijn buurman wordt rijk en ik raak gefrustreerd. Wel meedoen levert twee groepen op. De goedlachse local en de onverschillige 'ik haat toeristen' local. Het eten wat de beiden groepen produceren is niet bijzonder goed. Achter elke palmboom liggen stapels afval. En het strand is bezaaid met restanten sigaretten.

    De Perhentians liggen in Maleisië. Maleisië is een zeer streng islamitisch geregeerd land. Een bounty eiland als de Perhentians kan eigenlijk overal liggen behalve in Maleisië. De lokale dames zijn gedurende de dag volledig bedekt en de westerse evenknie loopt nog net niet naakt over het strand. De lokale bevolking is aan de ramadan en het witte volk slurpt en vreet zich vol met gefrituurde zooi en ijzige drankjes. Waarom naar de Perhentians als Ibiza een stuk dichterbij is? Misschien is dit wel het antwoord op stabiliteit en rust. Handel is de hoogste religie.

    Dit klinkt natuurlijk allemaal als een pagina uit de scheurkalender van Van Straaten. Waarschijnlijk denk je: 'Gast zit niet zo te zeiken en hopelijk schrijft de boef weer snel.'
    Wat het dan ook is. Dit is ook een deel van onze wereldreis en in iedergeval een deel van mij.

    Langzaam sijpelt een omgeving als de Perhentians met al zijn verveling en oppervlakkigheid mijn lijf in en word ik kribbig. Word ik geconfronteerd met westerse saaiheid. 'Ik koop dus ik heb plezier.' 'Ik consumeer dus ik ben.' En ik doe potjandorrie ook gewoon nog mee. Ik duik. Ik zit in dezelfde tentjes. Ik plons in het water. Ik verlang naar een Oreoshake! Sterker nog: 'Ik heb hem nodig!' Ik ben waarschijnlijk wat a-typisch maar voor mij is dit dus de metafoor voor mijn innerlijke strijd. Waar ik vandaan kom en wat ik verafschuw. Wat ik ben en wat ik haat. Een glimlach ontwaakt zich op mijn gezicht. Hoe kan ik dit denken, voelen, vinden, ervaren, opschrijven en ook nog delen. Dat is blijkbaar ook wie ik ben. Schrijf ik om jou dit stuk leuk te laten vinden, er kribbig van te worden of iets anders?

    Ik ben benieuwd..    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    Watch your back

    11 Julai 2016, Malaysia ⋅ ⛅ 32 °C

    "Watch your back" schrijft Willem terug als we hem via Facebook Messenger vertellen dat we morgenochtend vroeg naar Sabah vliegen. Sabah is een staat van Maleisië op het eiland Borneo. Het gebied dat ook wel bekend staat om het mooiste duikgebied ter wereld, Sipadan. Waar barracuda's met honderden tegelijk als een tornado om je heen cirkelen en jij met je cilinder op de rug in het oog van de barracudastorm zwemt. Ook om de Orang Utangs die je er in het semi-wild kunt bewonderen. En mountain Kinabalu, de hoogste berg van Zuid Oost Azië. Willem is een in Nederland geboren Canadees die drie weken geleden vanuit Mexico naar Maleisië is verhuisd voor zijn werk, en waar we een lift van kregen.

    "Watch your back"? Wat is er dan?! Na wat googelen komen we erachter dat de gehele oostkust van Sabah door minbuza oranje gearceerd is. Wat wil zeggen: reis hier alleen naar toe als dat noodzakelijk is. Een definitie van noodzakelijk leveren ze er niet bij. Is heel graag in Sipadan willen duiken noodzakelijk? Is het noodzakelijk om via Sabah door te steken naar Indonesisch Borneo om daar verder te reizen? En wat als we alleen maar de bus nemen, zo min mogelijk over straat lopen, en zo snel mogelijk door reizen; is het dan veilig? Helaas is dit een gevalletje "de beslissing moet je toch echt zelf nemen, wij kunnen je hooguit adviseren". Dit zijn lastige dilemma's. Voor sommigen zou dit misschien helemaal geen dilemma zijn, maar een duidelijke keuze. Ik neig naar niet gaan, maar laat de opties nog wel een paar keer mijn gedachten passeren.

    Wie verstandig is, gaat niet. Op een wereldreis van een aantal maanden, waarin heel veel gebieden van de wereld een veilige optie zijn om te reizen, is het niet bepaald noodzakelijk om juist naar dit gebied te reizen. Aan de andere kant is de kans extreem klein dat er daadwerkelijk wat gebeurt. Dat ik net die ene persoon ben die dat half jaar ontvoerd wordt door de terroristen uit de Filippijnen (want dat is wat de dreiging inhoudt). Aan weer de andere kant: als mij wel wat overkomt; hoe kan ik dan ooit leven met de keuze die ik gemaakt heb, en hoe hard sla ik mijzelf wel niet voor mijn hoofd? Ook vind ik dat ik dat niet kan maken naar familie. Niet alleen mijn leven ligt overhoop in het worst case scenario.

    We hebben deels besloten. We gaan er sowieso niet naar toe als bestemming, hooguit pakken we de bus door het gebied om er zo snel mogelijk weer te vertrekken. Een kleine obsessie openbaart zich. Urenlang breng ik online surfend door om meer informatie op te duiken over het onderwerp. Wie er ontvoerd zijn, wat er met ze gebeurd is. Het blijkt dat het doel van de ontvoerders is zo veel mogelijk losgeld op te halen bij regeringen en werkgevers. Om die reden zijn Chinese burgers een gewilde prooi, hun regering is bereid om grote zakken geld te ruilen voor de gekidnapten. Met Westerse ontvoerden loopt het slecht af omdat het beleid van veel Westerse regeringen is om nooit tegemoet te komen aan de eisen van terroristen. Vast een hele verstandige lange termijn strategie, maar heel moeilijk te verkroppen in de individuele gevallen.
    De Chinese eigenaar van ons hotel in Kota Kinabalu vertelt dat hij gasten adviseert om niet naar dat gebied te gaan. Een Chinese familie die tegen zijn advies in toch ging, kwam dolenthousiast terug en waren dolblij dat ze gegaan waren. Volgend jaar weer. De realiteit van vakantie vieren op de oostelijk eilanden anno nu heeft voor mij weinig te maken met vakantie vieren. Liggen op je handdoekje aan het zwembad met een in uniform gestoken man met automatisch machinegeweer rondjes lopend om je heen.

    Gisteren hebben we ons ticket geboekt. Volgende week dinsdag vliegen we vanaf KK, inderdaad onze huidige plek op de kaart, naar Jakarta. Niet over land, niet naar de oostkust, maar met een grote boog over en om het oranje gearceerde gebied heen. En vier dagen later vliegen we naar Bali om daar over alle avonturen van onze vrienden Jiren en Ralph in Java te horen! Tien dagen lang :)
    Deze beslissing in het dilemma is niet alleen voortgekomen uit de terroristische dreiging. Er is een andere hele prominente factor in het spel. Daarover meer in onze volgende post! (Yes, we hebben een cliffhanger gecreëerd)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    In de hangmat

    22 Julai 2016, Indonesia ⋅ ⛅ 29 °C

    "Vertel; is ze zwanger??!!"

    Cliffhangers zijn blijkbaar soms moeilijk te verkroppen en hebben het effect dat je van een cliffhanger verwacht. In ieder geval deze dan. Ook al was het niet eens zo bedoeld.

    Geeft het thuisfront nu prijs waar ze stiekem van droomt of wat ze verwacht in de logische lijn van het leven? Naast de terroristische dreiging aan de oostkust was er een tweede prominente factor in het spel die ons deed besluiten om drie hele weken in Kota Kinabalu te blijven plakken. Een niet uitgesproken bijzonder stadje, met een zee waar je niet in kunt zwemmen vanwege de vervuiling, en waar het zweet in de middag van je rug gutst. Ook heel veel leuke dingen hoor: eens in de twee dagen baantjes trekken in het wedstrijdbad, minimaal een keer per dag roti eten en Chinese thee drinken bij ons favoriete tentje en struinen over de ramadan markt op zoek naar de favoriete groene pannenkoeken.

    KK is de plek waar we begeistert raakten over de mogelijkheid om vanuit onze hangmat geld te verdienen. Geen geld verdienen door eigen uren te verhuren, maar met een website laten draaien. Hoe heerlijk zou het zijn om kostenneutraal te reizen?! Dat geeft ons alle vrijheid van de wereld! Dan kunnen we gaan en staan waar we willen, en werken waar we op dat moment zijn.

    Deze droom zijn we concreter gaan uitwerken. We hebben een laptop gekocht. Hebben drie weken achter elkaar doorgewerkt zonder een dag vrij te nemen. Hebben gebrainstormd over ideeën en er een uitgepikt om verder uit te werken. Hebben stukjes geschreven voor op onze website. En er ook een gebouwd. Hebben eindeloos 'gecopy en pastet'. Hebben toegang gezocht tot de wereld van "affiliate marketing" en laten ons inspireren door de wijsheid en tips van de affiliate marketing internet goeroes.

    Ooit was ik verbolgen te ontdekken dat de wereld van het toerisme draait op het principe van commissie verdienen en uitdelen. Als beloning voor de intermediair tussen koper en product. Een gids neemt een groep ergens mee naar toe (hotel, restaurant, tour, kledingwinkel) en krijgt daar geld voor. De reden dat al die mannetjes overal zo aardig voor je zijn en actief helpen is (helaas) vaak geen liefdadigheid.

    Online gaat het niet anders. Het mechanisme is hetzelfde. En dat is wat we affiliate marketing noemen.

    Benieuwd naar ons kindje? Als hij af is, delen we hem vol trots met jullie!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    Ubud!

    28 Julai 2016, Indonesia ⋅ ☀️ 27 °C

    Terug in de homestay van de Balinees die regelmatig in Amstelveen is om muziek te maken met Nederlanders. Ubud is een gekkenhuis maar de rijstvelden in de omgeving maken alle uitlaatgassen goed. Tweede ervaring met politiemannen die ons aanhouden maar (gelukkig / helaas) geld onder de tafel aannemen. We gaan vooruit: van 50 euro naar 7 euro afkoopsom! Worden we dan toch echt meer streetwise in deze wereldreis?Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oostenPengembara

    De weg naar onze eigen infinity pool

    2 Ogos 2016, Indonesia ⋅ ⛅ 28 °C

    Onderweg overal de geur van kruidnagel.

    Pina opent de deur en verwelkomt ons met "this is your villa".

    "Shit we hebben te weinig tijd om zowel in de woonkamer te zitten, boven op de veranda films te kijken, in ons prive zwembad te liggen, in de gazebo in het rijstveld naar de ondergaande zon te kijken, aan tafel een drankje te doen, in ons openlucht bad te bubbelen, onder de regenshower met uitzicht op de sterren nog schoner te worden."
    Luxeproblemen.

    Dankjulliewel Jir en Ralph!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • 2025© FindPenguins
  • Utama
  • Mengenai kami
  • Penjejakan kumpulan
  • Akhbar
  • Terma
  • Privasi & Cookies
  • Pusat Bantuan
  • Cetakan