Sterngasse Defensive Wall

Na dzień dobry zmiana podejścia do przejazdu przez Europę. Zamiast gnać do celu (jak Hannibal) postanawiamy podzielić przejazd na etapy, i zwiedzać malownicze miasteczka. Przystanek pierwszy - Rothenburg. Obłędnie malowniczy, tak, że mimo równie obłędnego upału (po wyjściu z klimatyzowanego auta upał 35C powala, na wszelki wypadek chowamy naboje z gazem pod auto i liczymy na cień) młodzież dzielnie zwiedza i nie marudzi (za bardzo). Na szczęście głównym punktem programu jest przejście po kompletnie zachowanych murach miejskich, które są pieknie zadaszone, i zacienione. Głównym, oczywiście oprócz zjedzenia w porządnej niemieckiej restauracji porządnego niemieckiego obiadu, a nie jakiegoś francuskiego badziewia - cytuję za znawcą tematu, czyli Mieszkiem "jedzenie jest najważniejsze". Okrążamy więc Rothenburg sumiennie, i uwieczniamy na tysiącach zdjęć. Intrygujące, oprócz panoramy miasta, są wmurowane cegiełki, jedna za drugą, z nazwiskami i lokacjami z całego świata. Zapewne na cześć szczodrych darczyńców. Ale na wielu z nich stoi wykute "1m", "5m", "11m". I tu zagwozdka - bo jeśli m to milion, to te mury po których chodzimy powinny być wykute w złocie. Chyba, że chodzi o wenezuelskie peso, na przykład. A w nagrodę za dzielność próbujemy zakupić lody, które kuszą dziesiątkami smaków. Niestety, okazuje się, że Rothenburg jak na miasto średniowieczne przystało, nie wdrożył płatności kartą...z powodu braku bilonu musimy obejść się smakiem, i, jak zaczasów rzymskich wyposażyć w gotówkę, której już prawie zapomnieliśmy jak się używa.
A na zakończenie dnia - pierwszy w tym roku (i of niemal roku) nocleg na kempingu. Nad szeroką, powolnie płynąca rzeką, w której można do woli pływać, pod gwiazdami, i wśród ogłuszających świerszczy. Nawet sceptycznie nastawiona część drużyny (ale jak to, trzeba rozbić namioty???? A gdzie komitet powitalny????) przyznaje, że kempingi nie są takie złe, i że ogólnie, wakacje z rodzicami da się przeżyć ( to ostatnie ciągle jeszcze wymaga potwierdzenia).Leia mais