Zuid Amerikaanse vibes in Buenos Aires

De natuur is ingewisseld voor een authentiek balkon in de oudste wijk van Buenos Aires, San Telmo. Het is al dagen prachtig weer en met de ondergaande zon zie ik het Argentijnse straatleven aan me voorbij gaan.

Buenos Aires voelt weer vrij. Opgaan in de Zuid Amerikaanse vibes in plaats van met Europeanen en Chinezen achter elkaar aan door de natuur touren. Dit is de impuls die ik nodig had na Nieuw Zeeland.

Weer in de backpackmodus. Reizen gaat in mijn ogen om beleven en uit de comfortabelheid van het consumerende en ritmische leven. Ontdekken en leren en open mind ergens in stappen. Na aankomst in Argentinië in de rij bij Banco del National voor cambio de dinero (geld wisselen), in het gebrekkig Spaans een buskaart scoren en geen Uber maar een uur wachten op de lokale bus richting de stad waarvan je niet precies weet hoe en waar die vertrekt. Voor veel mensen misschien een last, maar voor mij een must in het reizen.

Op deze manier worden je hersenen geprikkeld en komen je zintuigen op scherp te staan. Daardoor (be)leef en verwonder je, realiseer je persoonlijke groei en worden ervaringen intenser. Latijns Amerika is hiervoor weer uitstekend geschikt.

Buenos Aires is als een Zuid Amerikaanse mix tussen een grote Franse en Spaanse stad. Alleen dan anders. Er is veel te beleven. Een stad met historie, karakter, antiek, street art, knuffelende stelletjes in het park, policia, muziek, rijen bij de kleine supermercado's, protesten, statige gebouwen en lange straten met veel groen. Een hippe stad.

De eerste twee nachten verbleef ik in een hostel waar het druk en rommelig was. Ik boek tegenwoordig nooit meer dan twee nachten om flexibiliteit te houden en dat kwam goed uit.

Via Airbnb vond ik een privekamer voor ongeveer dezelfde prijs op 5 minuten loopafstand. Door de omboeken kwam ik terecht in een authentiek pand met eigen balkon en kamer. Zo werd het weer even als een local leven in een mooie oude wijk. Boodschappen doen aan de overkant, hardlopen over de Puerto Merido, koken met een fles rode Malbec wijn en Tango muziek in een keuken voor mezelf. Ik overweeg hier nog eens terug te keren.

De dagen zijn lang en kent een andere structuur dan het Nederlandse leven. Argentijnen eten pas vanaf een uur of 20:00 en de avond start soms pas rond middernacht. Eten draait vooral om vlees. Grote stukken steaks. En wijn. Supermarkten puilen uit met flessen rood (tweederde van de wijnproductie is voor eigen gebruik) en Argentijnen zijn de grootste vleeseters ter wereld. Op de tweede avond schoof ik vol verwachting aan in een eetgelegenheid om traditionele Argentijnse steak te proberen. Slow cooked. Ik houd er niet van om op reis alles te definiëren als 'het beste', 'het mooiste' en 'de lekkerste', maar dit was mijn meest sappige steak ever. Samen met een rode wijn goddelijk en voor iedereen die in Argentinië is geweest denk ik herkenbaar. De biefstuk in Nederland zal nooit meer hetzelfde zijn...

Het is prima veilig door deze miljoenenstad te reizen maar wel nodig niet naïef te zijn. Je merkt het niet direct maar weet en ziet dat het een ding is. Veel locals dragen hun tas overdag op hun buik, wat ik nog niet eerder zo in een grote stad heb gezien. En twee keer toen ik ergens een foto wilde maken op een ogenschijnlijk normale en centrale locatie waarschuwde iemand me om voorzichtig te zijn. Waakzaamheid dus geboden.

Dit betekent: niet naar buurten die bekend staan als onveilig. Telefoon en camera niet argeloos los in je hand houden - ook (of juist) niet op toeristische plekken. In de avond geen dure spullen mee, weten waar je heen gaat en lege donkere straten zoveel mogelijk vermijden. Een groot verschil met bijvoorbeeld Azië, zelfs India of specifiek Singapore waar ik rond 1:00 's nachts nog met camera in mijn hand over de uitgestorven straten in het centrum slenterde.

Verder ervaarde ik in Buenos Aires voor het eerst hoe onbenullig en vreemd het voelt als je niet met elkaar kan communiceren. De gewone man en vrouw spreekt hier geen enkel woord Engels. Staat net zo ver van ze af als het Turks voor ons in Nederland. Een goed voorbeeld is Messi, een internationale werelvoetballer maar spreekt geen Engels. Heel normaal voor Argentijnen begrijp ik nu. Als ik dan trots een paar Spaanse woorden probeerde, volgde er een Spaanse zin terug. Overschakelen op Engels heeft geen zin en voelt echt als über toerist. Door mijn gebrekkige taal worden gesprekken vaak beperkt wat soms jammer is. Goed Spaans spreken is een verrijking en moet heerlijk voelen als je hier reist.

Na dagen door de stad gestruind te hebben, veel highlights bezocht en steaks gegeten volgende op zaterdagavond nog 'het toetje'. Ik had een kaartje weten te bemachtigen voor een thuiswedstrijd van River Plate. Een van de twee grote clubs hier. Voor dat kaartje moest ik me eerst op een website registreren, vervolgens op een andere website aankopen, ergens in een Kiosko printen en een dag voor de wedstrijd omwisselen voor het echte ticket.

Met het ticket in handen en rode trui (clubkleur Riverplate) om mijn middel naar het stadion. Voetbal leeft hier en voor de wedstrijd zie je de supporters al door de wijk richting het Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti lopen. Na vier checkpoints en het juiste vak kon ik een plek kiezen. Tussen het gezang, vriendelijke Argentijnen en clubkleuren beleefde ik zo het echte Argentijnse voetbal. Zonder tour, just on my own. Kippenvel.

De week in Buenos Aires vloog voorbij. Gezien mijn planning later in de route verplaats ik me nu richting het Zuiden. Met oa een pot pindakaas uit NZ, brood en overige boodschappen in mijn backpack check ik in voor mijn vlucht die om 4:00 vannacht vertrekt. Dit scheelt een overnachting en was de goedkoopste vluchtoptie. Naast me ligt een man op de grond te snurken en links belt een Peruaanse vrouw met haar familie.

Weer terug in de backpackmodus...
Op naar nieuwe avonturen.

Voor een paar sfeerbeelden, zie:
https://youtu.be/qzCR1xYOza0

Adios!Lue lisää