Bariloche en afscheid van Patagonië

Bedankt voor de reacties op de vorige blog(s) en mijn Huemul tocht in Patagonië! Daniëlle zal een onderbreking maken in Nederland en daar herstellen...

Na vier dagen in Bariloche heb ik Patagonië verlaten.

Bariloche was buitengewoon mooi en weer heel anders dan de Zuidelijkere gebieden in Patagonië. Het deed me denken aan Zwitserland. Zacht landschap, bergen, veel lakes en wederom prachtig weer. Een bijzonder stadje met geschiedenis, hippie achtige kantjes, maar ook sjiek en winkels die uitpuilen van chocolade, wafels, ijs en souvenirs. Pasen komt eraan en dit is het Mekka van de chocolade. De paaseieren hoef ik niet te missen aan de andere kant van de wereld.

Hoewel Bariloche relatief klein en gemoedelijk is voelde het na alle andere plaatjes in Patagonië ineens druk met veel mensen en gericht op consumeren. Hoe zou dat zijn als je me nu op een Hoog Catharijne of willekeurige winkelstraat in Nederland zou neerzetten. Cultuurshock.

In Bariloche heb ik nog een aantal hikes gedaan, waarvan twee hele mooie. Mijn conditie is door de trekkingen inmiddels top en de 4 uur omhoog die hiervoor wordt aangegeven, loop ik momenteel in 2 uur. Dat gaf ruimte om meer routes te combineren. Waarvan een berg verder omhoog (2000 meter hoogte). De route bleek uiteindelijk zeven uur te duren met soms een soort rotsklimmen, waar ik één andere hiker en twee trial runners tegenkwam en gaf geweldige uitzichten. 1200 m omhoog en dezelfde afstand omlaag. Een hoogtepunt.

Bij een andere iets eenvoudige hike kwam ik op een ander mooi punt waar ik ruim een half uur op een rots op de top gezeten met uitzicht op de lakes. Voor me uitgekeken naar het fenomenale uitzicht en muziek geluisterd. Roofvogels zweefden door de lucht, er waren amper mensen en de zon schitterde op het water. Zen.

Ik ben een maand in Patagonië verbleven en dit gebied is binnengekomen als één van de mooiste natuur (outdoor) beleving die ik in een reis heb mogen ervaren. Dit was niet normaal. Ik zeg bewust ervaren want dat is anders dan natuur bekijken vanuit een viewpoint of met een tour. Patagonië ademt rust, ruimte en natuur.

Vergelijken is lastig, elk land heeft unieke aspecten. Reisbeleving hangt vaak samen met verwachting, behoefte, levensfase en dat is voor iedereen anders. Patagonië is waar ik mijn hart heb opgehaald. Het doet me qua uitgestrektheid denken aan Mongolië en qua natuur aan een deel van het Zuidereiland in Nieuw Zeeland. Alleen dan in het kwadraat.

Dit was misschien wel waar ik in Nieuw Zeeland naar verlangde en maar niet in loskwam. Waar NZ compact, toegankelijk en comfortabel reizen is met veel aangelegde tracks, snel afwisselende natuur en viewpoints ontbrak daar voor mij de ruimte, uitdaging en voelde het door o.a. het Westerse en Chinese toerisme te benauwd, comfortabel en gereguleerd. En pakte dit deel van de reis met huurauto, prijzige campgrounds en autoschade uiteindelijk duur uit. Heel duur. Meer een vakantieland waar je (denk ik) multi day hikes moet doen, wildkamperen of in een ander seizoen moet reizen om een andere outdoor beleving te krijgen.

Hier ervaar ik dat weer andersom. Van het Zuidelijke Ushuaia tot het mooie zachte Bariloche. Uitgestrekt, ruig, ruimte, vergezichten en cultuur. Reizigers in outdoor clothes die hiken bovenaan hun lijstje hebben staan, in plaats van families die met een baby een track lopen, 100 campers naast elkaar op een campground, helicopters die boven je cirkelen of een tour om gloeiwormen te zien.

Hier zit ik twaalf of zelfs vierentwintig uur in een bus waar je maximaal tien auto's ziet en geen dorpje tegenkomt. Waar je eindeloos van je af kan kijken en landschappen ziet passeren. Minder attractie, meer natuur. En ander type reiziger. Ik vind het heerlijk. Net als reizen door India. Het geef mij ook weer aan hoe persoonlijk reisbeleving is. Wat voor de één geweldig is, kan voor de ander anders zijn. Dat maakt reizen mooi.

Wat hier ook meeweegt is dat ik in het shoulder season reisde, het weer de afgelopen maand fantastisch was (zon met blauwe lucht) en ik de tijd had. Vooral dat laatste is het unieke van een wereldreis. Je hoeft niet te haasten, kan rustig aan doen en daarin soms wachten op het beste weer. Sommige mensen hebben in hun reis 10 dagen in Patagonië, ik had alleen al 10 dagen in het bergdorpje El Chaltén. Dit gaf ook de mogelijkheid om multi day hikes te doen en op plekken te komen waar het nog rustiger en uitgestrekt is. En meer te beleven. Het was stuk voor stuk genieten.

Al hoewel Patagonië en met name Torres del Paine niet goedkoop was, was budget reizen hier, los van transport, redelijk mogelijk. Elke dag zelf gekookt, boodschappen mee, slapen in dorms, openbaar vervoer, geen tours (behalve in Ushuaia) of aankopen gedaan en vooral veel gehiked. Van tours ben ik over het algemeen geen fan. Minimaliseren. Dan beleef je het land meer en waardeer je een heerlijk hotelbed en uit eten des te meer is mijn ervaring.

En over budget reizen gesproken. Ik moest aan de incheckbalie op het vliegveld ineens 32 euro bijbetalen voor mijn backpack. Dat is omgerekend anderhalve week boodschappen of drie overnachting. Accepteren, en ik wachtte al 5 minuten aan een andere bali met mijn creditcard om de betaling te doen waar niemand echt aanstalten maakte. Mijn backpack zag ik ondertussen via de lopende band in 'de tunnel' verdwijnen, waardoor ik mijn kans greep, deed of ik gebeld werd en rustig naar de gate ben gelopen. Boefje....:-)

Ik vervolg mijn route met een side trip via Buenos Aires en de Iguaçu watervallen, de grootste watervallen ter wereld. Het lag niet helemaal op de route maar nu ik in Argentinië ben kan ik dit wereldwonder niet missen.....Read more