Een domper in Mexico...

Laat ik starten met een minder leuk bericht dit keer.

Daniëlle heeft in Mexico haar pols gebroken. Geen skydive, geen gevaarlijke afdaling of Aziatische busrit. Nee, gewoon met een simpel fietsritje waarbij een onoplettende Mexicaan zijn deur open gooide toen ze langs fietste. Daar hielden we geen rekening mee. Echt balen. En ondanks dat we op dit moment op andere plekken reizen voelt het voor mij ook als een domper. Een ongeluk zit in een klein hoekje, zowel thuis als op reis. Daar hoef je geen spannende bergtochten voor te maken....

Het is een schone breuk maar aangezien je met een pols in het gips bijzonder weinig kan zal ze haar reis de komende weken on-hold moeten zetten . Er zit niets anders op dan accepteren en vooruit kijken. Haar kennende gaat ze daarna weer haar dromen achterna. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Daniëlle verbleef in een klein Mexicaans plaatsje zonder groot ziekenhuis. De gastvrouw van haar guesthouse heeft haar uitstekend opgevangen en voor haar gezorgd. Ook ik had via Couchsurfing een aantal mensen uit het plaatsje benaderd voor informatie over privé ziekenhuizen in de omgeving. Binnen een uur reageerden 4 verschillende mensen op dit bericht en boden hulp. Waar ter wereld je ook bent, je kan altijd omringd worden door mensen die willen helpen. Dat voelt als steun. Je bent nooit alleen...

En gelukkig kunnen we ons in deze landen de zorg in een privékliniek veroorloven. Helaas is de bureaucratie van de NL reisverzekering meer frustrerend. Je betaalt maandelijks netjes je premie, tot er iets gebeurd....

Mijn reisroute gaat in Argentinië verder.
Hoe dubbel het ook voelt.

Voor deze blog laat ik het hier nu even bij....Læs mere