Isla del Caño

Deze ochtend opgestaan met een beetje blauw aan de hemel. Na gisteren welgekomen en weer volle moed om aan de excursie, snorkelen te beginnen. We varen een uurtje naar Isla del Caño, een eilandje, precies op weg naar expeditie Robinson. Wanneer we er bijna zijn spotten we plots in de verte een mama walvis met baby. We houden ze vanop afstand een beetje in het oog wanneer de gids plots roept: daar in de verte aan de horizon is er ene happy. We zien een walvis tot wel 6x toe uit het water springen, iets wat je meestal niet vaak ziet. Moesten we nu op whale spotting gaan hadden we hem wss van dichtbij kunnen gade slaan maar het is snorkelen wat op de planning staat. Iedereen krijgt zijn snorkel, bril en zwemvliezen en we duiken het water in vol verwachting. Er zwemmen heel wat visjes en vissen in verschillende kleuren, altijd prachtig om zien. Het koraal heeft hier door de hitte wel wat te lijden gehad maar was terug herstellende. Helaas begon het terug te regenen, maar we waren dan toch al nat. Het deerde me niet zo want even later kreeg ik te zien waarvoor ik kwam! De zeeschildpad! Op zijn dooie gemakje door het water zwevend kan ik hem even volgen voor hij de dieperik in gaat. Missie geslaagd. Na de break, regen regen regen besluiten we toch nog maar een poging te wagen en springen weer het water in. Helaas hebben we deze x niet veel succes en staken we de zoektocht om weder te keren en te gaan lunchen met de rest vd groep. (Yves en Ellen waren bvb niet mee.) De lunch was zoals al het eten hier weer heerlijk. Hierna was er de optie een stukje te doen van de cocalito trail, hier had ik naar uitgekeken maar zoals de rest vd groep en door de vele regen was de goesting wat weg. Er gingen slechts 2 mensen. Na veel wikken en wegen besluit ik toch maar mee te gaan. Ellen en Yves en nog enkelen voelen de groepsdruk stijgen en uiteindelijk zijn we toch nog met 9! Het is een wondermooie wandeling langsheen de kust, over smalle slijkerige weggetjes, brugjes, langs wondermooie strandjes,... En jawel het stopt met regenen, alsof het zo hoort te zijn. Na enige tijd besluiten we terug te keren om ons stilaan klaar te maken voor den apéro en diner. Morgen verlaten we Drake Bay en is het richting Manuel Antonio.Read more