Vusanje > Cerem

Vandaag krijgen we omelet met worstjes als ontbijt aangevuld met stukjes brood en zelfgemaakte confituur en honing. Het is onze laatste dag in Montenegro en vanavond moeten we terug naar Podgorica rijden. Omdat de afstanden hier allemaal wel meevallen besluiten we in de voormiddag toch nog een wandeling te maken, oost-waards richting de grens met Albanië. We zetten onze zinnen op Qafa Borit, een pas op 2000m die de grens met Albanië vormt. Onze wandeling start op een jeeptrack in het bos en gaat vrij steil omhoog. Na een halfuurtje stappen passeert er een jeep die onze een lift wil geven tot aan een kleine katun halverwege het pad. We stappen in en rijden mee. Vanaf de katun zijn we uit het bos en worden de zichten mooier. Zeker als we de pas aan de grens bereiken. Er is een grote familie met paarden bessen aan het plukken en ook een kudde schapen loopt te grazen.

In sneltempo dalen we terug af en drinken we nog iets in de katun. Tegen de middag zijn we terug aan onze auto.

Omdat we met onze huurauto niet door Albanië mogen rijden moeten we met een omweg onze route van afgelopen week terugrijden. Opnieuw veel kleine baantjes en enkel de laatste 45 minuten rijden we echt op de autostrade. Zodra we Podgorica naderen zien we de temperatuur ook opnieuw oplopen. De hoofdstad ligt in een vallei tussen de bergen en het is er opnieuw 40,5 graad. 🥵 We besluiten nog even verder te rijden en onze reis te eindigen waar we ze starten en zetten koers naar Skadar lake. Het doet ons deugd om nog even te verfrissen.

Vanavond slapen we nog in een kleine hostel in Podgorica. Door de hitte is er helaas amper stromend water. Gelukkig kunnen we nog een kleine douche nemen.Baca lagi