Vusanje

Vandaag vertrekken we naar de Ropajana vallei waar de Balkan trail ook voorbij passeert. Het is maar een halfuurtje rijden en we laten onze auto achter in Vusanje op onze volgende verblijfplaats. Vandaar vertrekken we voor een wandeling naar Jopojanska jezero, een groot meer tegen de grens met Albanië. Onze host vertelt ons helaas dat het meer al twee jaar leeg staat, maar we besluiten toch te gaan omdat het uitzicht wel de moeite zou zijn.

We zijn nog maar een tiental minuutjes vertrokken en we komen een straathondje tegen. Helaas is hij lelijk toegetakeld en heeft hij een grote kras over zijn oog dat helemaal toezit en aan het etteren is. Het beestje heeft ook enorm veel pijn en bij een verkeerde beweging krijst hij het uit van de pijn. We maken de grote fout om hem te aaien, wat water en een koekje te geven…. Uiteraard begint hij ons te volgen en zijn we voor de komende uren met hem op schok. De plotse pijnscheuten en het bijhorende gejank gaat door merg en been. Hij geeft echter niet op en blijft ons volgen kilometers lang….

Onderweg passeren we nog de “blue eye”. Een grote bron met ijskoud water en een mooie diepblauwe kleur. We blijven er even met de voetjes in het water zitten en rusten wat uit in de schaduw. Vandaag is er geen wolkje aan de hemel en in de schaduw is het 27 graden en in de zon is het echt bakken.

Nadien wandelen we verder en ook de hond gaat mee. Bij iedere schaduwplek legt hij hem even neer om dan enkele seconden later terug achter ons aan te lopen. We lunchen ergens langs het pad in de schaduw van enkele sparren. De hond ligt languit.

Niet veel later, en net voor we het droge meer bereiken, komen we een meisje tegen dat wel oog heeft voor het hondje en we besluiten haar te overtuigen om de hond terug mee te nemen naar de stad. Het lukt en met een koekje kan ze hem bij haar houden. Wij zijn blij en eindelijk op ons gemak en lopen verder tot het meer. Het uitzicht is inderdaad mooi en we babbelen er wat met een Grieks koppel dat er al even in de schaduw zit. Zij vertrekken en wij blijven nog even van de rust genieten.

Op de terugweg komen we de Grieken opnieuw tegen en lopen we een stukje samen. Het is gezellig en het zijn lieve mensen. We babbelen wat over klimmen, leuke plaatsen in Bosnië, Griekenland, en Albanië en geven hen als tip om te gaan zwemen in het meer van Plav zoals we gisteren deden.

Na de zweterige wandeling van net geen 15km besluiten we om onze eigen tip ook te volgen en nemen we opnieuw een frisse duik in het meer. 🌊Baca lagi