Hanoi 🇻🇳

Het ontbijt is hier in (tegenstelling tot de Filipijnen) bijna overal inbegrepen. Dat is eigenlijk wel fijn, we proberen 's ochtends goed te eten en het dan met wat tussendoortjes te redden tot het avondeten en dat bespaard best wat geld. Na het ontbijt gaan we een rondje door de stad lopen, Lynn heeft helaas een oorontsteking dus we zoeken een apotheek voor wat druppels. Dat lukt met Google Translate verrassend goed en het lukt ook gelijk om wat extra spierverslappers te halen voor Annika's rug. Het is een beetje dubbel, aan de ene kant gaat het heel erg goed met de oefeningen en beweeglijkheid. We doen bijna elke dag een half uur serieuze oefeningen en ze gaat met sprongen vooruit. Planken, squads en sit-ups waren eerst bijna niet terwijl we dit nu elke dag wat opvoeren en 10 tallen hiervan kunnen doen. Qua pijn zit er alleen nog niet veel verbetering in. De bedden zijn vaak hard en een misstapje tijdens een hike zorgt gelijk voor een paar dagen pijn. Gelukkig hebben we nu wat extra pillen en die kunnen helpen om de boel soepel te houden. We lopen een flink stuk door de stad, zo'n 9 kilometer, en het voelt heel erg warm en vochtig, we zweten ons kapot! We maken een paar stops voor een hapje en drankje en Lynn en ik bezoeken een wolkenkrabber van 65 verdiepingen met een glazen uitkijkpunt. We schieten omhoog in de lift, die heeft maar 2 knoppen namelijk '0' en '65'. Het licht gaat uit en we voelen onze oren ploppen. Enkele tellen later zijn we boven en het uitzicht is fantastisch. Hanoi is een gigantische stad en dit is verreweg het hoogste gebouw. Huizen zover als je kunt kijken in alle richtingen, meren, rivieren, bruggen, van alles en nog wat! Nadat ik wat moed heb verzameld lukt het me om de glazen vloer op te lopen terwijl Lynn er vanaf seconde 1 op rent. We maken leuke foto's en zoeken dan Annika weer op. Het was best prijzig dus ze is beneden gebleven. Annika en Lynn willen graag nog een keer bij de trein gaan kijken en we bestellen een taxi want het begint te regenen. Ik ben moe, heb een blaar van m'n nieuwe slippers en laat me droppen bij het hotel. Daar ontmoet ik onze nieuwe kamer genoten Jake en Michela. Echte party animals maar vooral ook die-hard wereldreizigers die al anderhalf jaar onderweg zijn en van alles hebben gezien en gedaan (gewerkt) om hun reis te kunnen verlengen. Het klikt enorm goed en als Annika en Lynn aansluiten op de rooftop bar heb ik al aardig wat bier en cocktails op. Ze waren dit keer precies op tijd om de trein langs te zien komen en konden ook nog de beroemde water poppet show meepakken. We kletsen gezellig verder en besluiten onze nieuwe vrienden 's avonds in de stad weer op te zoeken. Het wordt een dolle avond en we praten aan een stuk door over van alles en nogwat. We moeten om 5 uur opstaan om de bus te halen en zijn uiteindelijk pas om 2 uur in de kamer... Dat gaat wel even pijn doen morgen!Read more