Hike in Redmond

Zoals verwacht goed geslapen en lang uitgeslapen. Het ontbijt was in de lounge, dwz het bureautje waar je je inschrijft. Er was voldoende van alles behalve confituur, alleen hadden we her te laat gezien dat er nog een koelkast stond met melk en youchurtjes. Ik had mijn havermout dan al gemaakt met water en craemer poeder, maar dat is toch niet zo lekker.
Vandaag rustdag dus uitgebreid in bad, pedicure, manicure ontharing hier en daar en zo wat taffelen. Je weet wel prutsen. Dirk had terwijl de Redmond community guide bestudeerd en er is een Dry Canyon die los door het stadje loopt. Dus besloten we een hike te maken. Onderweg vroeg ik de weg aan een jongeman die buiten een sigaretje kwam roken en hij bracht ons naar de ingang van the trail, het pad dus. Hij was nog in Duitsland, Schotland en Ierland soldaat geweest en kende België dus van horen zeggen.
Het was een wandeling van +/- 7 mijl, eerst sportvelden, dan een gedeelte jeugd pleinen zoals skateramp en iets dat we niet kenden: Disc golf course. Je werpt een frisbee naar een mand of toch zo dicht mogelijk en dan erin, als dat lukt op naar de volgende mand, 't zag er niet zo gemakkelijk uit om die frisbee in de mand te krijgen! En daarna een aardeweg tot aan het einde van de canyon, zeer mooi en buiten een fietser af en toe weinig volk.
Maar dan terugkomen, we probeerden via de straten een beetje onze weg te vinden maar uiteindelijk liepen we in een rondje. Toen we de weg vroegen verwees men ons naar de Hwy 97 en dan altijd rechtdoor, maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want wij hadden dorst (natuurlijk geen water bij) en we werden toch al wat vermoeid. Eindelijk kwamen we aan een saloon, the bottoms up waar we ook barlunches konden krijgen. Na een babbeltje met de barmeid en de keukenchef/barman konden we buiten op een terrasje zitten, het was wel helemaal omheind met hout maar we zaten buiten en in de zon. De barman was opgegroeid in Duitsland en zei dat het daar veel beter was dan in Amerika om te wonen, zijn vader was beroepsmilitair geweest.
We aten twee burgers met Amerikaanse frieten, zeer lekker. Toen kwam er een man buiten zitten waar we aan de praat mee raakten en hij had dan weer een andere verhaal. Hij was met een zelfgemaakte trike, hij had altijd met zijn bike gereden en een accident gehad waarbij zijn hals, zijn schouders, zijn ribben en zijn knie gebroken waren, knie en beide schouders waren replaced, vervangen dus maar zijn linkerhand was nog verlamd, de dokters hadden gezegd dat hij nooit meer zou rijden. Maar waarschijnlijk koppig als wat bouwde hij zijn eigen trike en reed nog steeds rond. Hij was 74 jaar, chapeau voor zoveel volharding. We trakteerden hem nog op een biertje en bleven lang praten over vanalles, de indianen de zwarten de latino's, hij was een tolerant man.
Stillaan werd het toch tijd om door te gaan dus wandelden we verder langs de Hwy, een uitzonderlijk zicht hier, niemand wandelde hier er zijn zelfs bijna geen voetpaden. Rond half 5 waren we terug in Redmond Inn, eerst een douchke en dan viel ik in slaap op bed, Dirk ook na zijn bad. Toen we wakker werden was het na zessen en de lucht was helemaal overtrokken, wij hadden nog een schitterend zonnetje en 26° op onze wandeling, maar nu vielen er zelfs een paar drupjes regen.
Nog wat drinken en wat fruit voor de rest gaat er niet veel in. We overleggen nog voor morgen, foto's nazien en bij het lezen vallen onze ogen zeker toe.Read more