Stadsbezoek Milaan zelf

Om 5,30u hoorde ik het eerste vliegtuig, niet omdat het zo lawaaierig was maar gewoon omdat ik wakker was. Toch een goede nachtrust gehad ondanks de zere voeten en heupen.
Dirk ligt nog goed te ronken dus daar ook alles OK.
Na 't ontbijt mijn tai chi, maar dat ging niet goed wegens de stijfte in mijn spieren, dus nog even gerust op bed tot half elf en we naar Malpensa gebracht werden voor de Expres trein naar Milaan.
Het was op aanraden van Cecilia dat we deze reisweg namen maar het spijtte ons al als we aan de automaat kwamen: Enkele reis één persoon 12€!
Deze verplaatsing alleen kostte ons 48€ (mogelijk is hier een toeslag inbegrepen zoals bij ons vanuit Zaventem)
Van stazione Caldona naar het Castello Sforzesco was maar 5' wandelen maar wat een fort! Het was bijna te vergelijken met London Castle.
Aan de ingang vonden we de hop-on hop-off bus waar we thuis een internet ticket voor genomen hadden. Eerst de blauwe lijn die doet de binnenstad. Al gauw wisten we dat Milaan van een stadje van 250 000 mensen geëxplodeerd was naar een stad van 1.200.000 mensen geregistreerd, hoeveel illegaal?
Met de blauwe lijn passeerden we al gauw de porta Garibaldi en reden we naar het moderne district, de hoogbouw. Gedeeltelijk bewoond, ook kantoren, buiten de gewone buildings was vooral een gebouw met op alle terrassen bomen heel speciaal om zien.
Daarna het centraal station uit de tijd van Mussolini maar men spreekt hier 'from the fascist days'.
Nog even toeren langs de shopping area, 2km lang, en dan gelukkig naar het oude gedeelte langs de Porta Venezia naar el Duomo, de kathedraal. Sommige huizen in Eclectische stijl deden mij denken aan de Cogels Osylei in Berchem maar dan groter. De San Marco kerk is de tweede grootste van Milaan hier trad Mozart nog op als teenager!
Zo terug naar onze opstapplaats waar we de groene lijn zullen nemen, deze doet meer de buitenwijken met het voerbalstadium, een rit van 90'.
Bij navraag bleek dat ze juist weg was en dat we tot 3u moesten wachten, we maakten van deze tijd gebruik om te lunchen. Dirk een grote hamburger en ik een escalope Milanese.
Met de groene lijn passeren we het Cimentero Monumentale, waar in 1866, na de samenvoeging van Italië de omringende kerkhoven werden samengebracht, en zo een groter Milaan kon gevormd worden.
In Milaan rijden ook dezelfde kabeltrams als in San Francisco alleen ligt de kabel hier bovenaan i.p.v. onder de rijbaan ze zijn ook uit de 1920er jaren.
De plaats waar nu het 'Casa Milan' staat hoofdgebouw van ACMilan was vroeger het fabriek van Ferrari. We reden helemaal door tot het San Siro Stadion en voorbij de Hippodroom waar het grootste beeld ter wereld staat van een paard. Zowel ACMilaan als Intermilaan spelen hier. ACMilan is de oudste club en Intermilaan de jongste in 1908 gesticht door enkele leden van de bestuurders van AC. In de jaren '20 van de vorige eeuw werden de ploegen samengevoegd tot in de Fascistische tijd even voor WO II er een nationalistische ploeg moest opgericht worden en er terug een scheiding kwam.
We wachten 10' en reden dan terug. Eigenlijk was alleen de kleur van de lijn groen maar de omgeving was evengoed stad, gelukkig wel veel lanen met bomen zodat de temperatuur goed te genieten was. Toen we tegen half vijf terug aan ons beginpunt waren hadden we het wel gehad en wandelden via het Sforza fort en tuinen terug naar station Cardona om de expres terug naar Malpenza te nemen.
Eens te meer moesten we een trein later nemen omdat Dirk nog even de toiletten ging bezoeken. Dat gaf ons de tijd om aan de toog een caffé e in birra te nemen, er zijn 3 verschillende prijzen, aan de toog, aan een tafel en op het terras.
De trein naar Malpensa stond al klaar en we bereikten met deze directe verbinding onze bestemming, nog even Cecilia opbellen en we waren op een redelijk uur thuis, allé in ons hotel!
We vroegen een stoel bij op het terras en lieten ons een flesje wijn goed smaken ondertussen namen we een douchke, ik verzorgde mijn voetjes en al lezend babbelend en gamend zagen we de zon ondergaan.Read more