Pretoria

Heel de nacht goed en snel doorgereden, we schokten net niet uit onze britsen, tegen de ochtend zijn we in stedelijke omgeving, een heel verschil. We houden halt in een groot station om 7u, ontbijten en de busjes worden weer afgeladen. We staan op perron 14 in BrusselMidi lijkt het wel, veel volk, omroepers die je niet verstaat, muziek en treingeluiden.
Vandaag is Ray onze gids, we vertrekken naar Pretoria dat men nu Twane noemt, het verkeer is niet zo druk omdat het hier blijkbaar nog een feestdag is. Via de highway kwamen we de oude hoofdstad binnen maar eerst moesten we door de onderkomen stationsbuurt van Joburg, zoals Ray het noemt. Afgetakelde flatgebouwen, gesloten winkelpanden met venters op de stoep, je ziet dit blijkbaar in alle grote steden en Joburg is de grootste stad van Zuid Afrika.
Blijkbaar probeert het bestuur toch een en ander te wijzigen, zij kopen leegstaande flatgebouwen op, moderniseren ze en verhuren of verkopen ze weer. Dit zou de middenklasse van de bevolking van de stad moeten aantrekken. De armsten kunnen dit niet betalen en de rijken willen hier niet meer wonen.
Maar dit was niet onze bestemming dus Ray concentreerde zich op Pretoria. De highway was naar Amerikaanse normen, veel rijvakken, afslagen via de roads en niet zo druk als verwacht. Eerst reden we naar de Kerkplaats waar verschillende Union Buildings staan met Paul Kruger in het midden van het plein. Hier staan o.a. de Raadszaal (1800) dit is het oude parlement van de boerenrepubliek. Het Paleis van Justitie, verschillende officiële gebouwen die nu zijn ingenomen door banken en/of het gouvernement. We mochten even rondwandelen, dus vlug, vlug foto's genomen en genoten van de verschillende mensen: een man die de massa's duiven voerde, een blanke vrouw die haar was deed aan de sproeikraan en hem ophing aan de lage omheining, een tuinman die leek te dansen en leuk gekleed wandelende mensen met kind op de rug en een zonnescherm in de hand!
Daarna naar de bestuursgebouwen op de heuvel, Herbert Baker, de architect, koos zelf de heuvel uit van waarop de twee lange vleugels met elkaar verbonden door een halfronde zuilengang het indrukwekkendst waren. Het mooie gebouw met prachtige tuin leek wel Italiaans. We wandelden door de tuinen en het park naar beneden in een leuk zonnetje. Ray wachtte ons beneden op, we reden verder naar het Voortrekker Monument. Een indrukwekkend monument dat de Afrikaner Pioniers herdenkt. Mij deed de verheerlijking van de Boeren wat denken aan het taalmonument eerder op deze rondreis. In elk geval de indrukwekkende moed en volharding zie ik niet veel mensen heden nog opbrengen!
Ray heeft veel sympathie voor de Boeren, minder voor de Engelsen en helemaal niet voor de zwarten!
Na dit bezoek was het middag en Ray bracht ons naar Sandton, een chique woonwijk met kasten van huizen zwaar beveiligd. Een winkelparadijs voor shoppers met geld! Hier waren verschillende restaurants dus een salmon sandwich en werd genuttigd door ons, we slenterden door de shoppingcentra maar kochten niets. Hier is het zomer en bij ons winter en mijn hoofd stond niet echt op koopjes. Alle souvenirs hebben we als gekocht en ik begin stillaan aan inpakken te denken en hoe ik alles thuis zal krijgen!
Toen was South West Township of Soweto aan de beurt.
Ray is hier reeds gehighjackt geweest met een busje toeristen, revolver tegen de kop en buik en alles afgeven. Alhoewel het politiebureau maar 10' ver was duurde het 2,5u eer er politie opdaagde, later werd de zaak geseponeerd. Begrijpelijk dat Ray ons gewoon heen en weer bracht zonder echt te vertragen.
In de jaren 1930 woonden zwartmensen rond de stad, zij werkten in de stad maar waren ongewenst om er ook te wonen. Een zwarte leider begon huizen voor hen te bouwen, gewoon één of tweekamerwoningen. De mensen moesten deze afbetalen zonder intrest, Soweto is dus helemaal niet zoals de shanty towns buiten Kaapstad. De mensen leefden en leven er betrekkelijk goed. Elektriciteit ontbrak nog in het begin maar water was verkrijgbaar.
De opstand begon in 1967 toe de wet gestemd werd dat in de scholen en zeker in de universiteit Afrikaans de hoofdtaal moest zijn. Buiten hun status als 2e rangsburgers vinden de Bantu's zoals alle zwarten genoemd werden, dat deze kleine taal hun kansen om ooit in het buitenland hun diploma te gebruiken verminderde! Zij besloten een vreedzame betoging te houden naar Johannesburg en vertrokken op 16 december. De studenten gingen hand in hand op rijen van 5 de straat op, de politie omsingelde hen en wouden beletten dat zij Soweto verlieten. Dit liep uit de hand en honderden doden vielen! Dit was het eerst algemeen verzet tegen de verdrukking van de Apartheid. Hierna werd het verzet ondergronds voortgezet, de leiders van ANC en ander partijen gingen voor jaren de gevangenis is. Maar de wereld was op de hoogte gebracht door de beelden en men begon Zuid Afrika te boycotten, met het gevolg dat uiteindelijk in 1992 een onafhankelijkheid referendum en eind maakte aan de Apartheid!
Sorry, maar deze geschiedenisles vond ik zeer leerrijk hier ter plaatse, we reden nog langs het huis van Mandela en van Desmond Tutu. Daarna terug naar Johannesburg via de oude treilen van de goudmijnen die terug afgegraven worden om het resterende goud er nog uit te halen. De nieuwe tereinen worden als industrieterrein terug gebruikt. We vonden onze trein terug op het Nasrec station, in het groen en rustig gelegen, dit station wordt later gebruikt bij de Worldcup voetbal.
Op ons bed vonden we de rekening, nakijken en betalen was de boodschap.
Alle consumpties vanaf nu moeten cash betaald worden. Een flesje witte wijn kon er nog af, Brandvlei Chenin Blanc.
Wilhelmina kreeg extra rands voor haar service in het restaurant, en Moyo de garçon ook, hij had een boontje voor mij volgens Dirk ;-) Alle andere personeelsleden worden getipt met de algemene tiprekking op de factuur.Read more