Wellington

Vandaag wordt het een lange reisdag naar Wellington, de hoofdstad.
Eerst was Russel de hoofdstad, gelegen op het Noordereiland, en landingsplaats van walvisvaarders en zeelui. Toen er een beetje law and order ontstond door de Engelsen werd Auckland de hoofdstad op het Zuidereiland maar omdat alle middelen daar werden ingezet wou de bevolking van het Noordereiland zich afscheuren en dan werd dit vermeden door Wellington dat zo'n beetje tussen beiden in ligt.
Ik zit vandaag vooraan, een beetje vrijwillig verplicht, want ik had een goed plaatsje in de midden.
Onze eerste stop is aan een modderput Waiotapu, groter dan degene die we gisteren zagen.
15.000 jaar geleden was er een enorme ontploffing die de 'ring of fire' veroorzaakte deze gaat het hele pacific gebied rond. Omdat hier in het Noordereiland de aardkorst dunner is komen deze geisers en modpods hier voor.
Voor de geïnteresseerden, men rijdt hier links. Voor mij is dat heel bevreemdend want ik heb altijd de indruk dat we op het verkeerde rijvak zitten.
De straat oversteken is een probleem want er zijn geen voetgangersstrepen en ze stoppen ook niet! Het voetgangerslicht springt na enkele seconden al op rood en zelfs al rennend geraak je niet over terwijl het groen licht is. Je mag wel verder gaan eens je oversteekt.
De benzine kost 1,799 NZ$, de diesel kost 1,079 NZ$. En 1 NZ$ is ongeveer 0,72 €. Dus de prijzen zijn vergelijkbaar.
De volgende stop zijn de Huka falls, die liggen op de Waikato rivier. Deze rivier is de langste van NZ, 425 km zij begint in het Taupō meer en mondt uit ten zuiden van Auckland.
In het Waikato dal wordt de rivier gebruikt als electriciteitsopwekker, er zijn 9 hydro-electric stations die genoeg kracht opwekken voor 500.000 gezinnen. Als er debiet moet verhoogd worden of verminderd gebruikt men deze rivier als afvoermogelijkheid dus de waterval kan variëren.
Het was wel hevig in lengte maar niet in hoogte.
We rijden nog verder naar Lake Taupō waar we 45' vrij krijgen om een koffie te drinken of een toiletstop te doen, ik maak van de gelegenheid gebruik om een fikse wandeling langs het meer te maken. Ondertussen is de zon doorgebroken en iedereen voelt zich thuis in de relaxte omgeving aan de jachthaven.
We stijgen van 350 m naar 1100 m en we komen tussen de wolken, in de winter ligt hier zelfs sneeuw. De rit gaat door Tongariro, het eerste nationale park van NZ, en werelderfgoed.
We rijden langs drie immense vulkanen waarvan Ruhapeo nog actief was in 1995, met dezelfde gevolgen als in IJsland met de Eiyafjukul.
De begroeiing is heideachtig en woest!
We zijn een half uur later aan onze lunch café, door de vertraging van de loopwedstrijd die op de openbare weg plaatsgreep maar waar Lyn zeer voorzichtig langs reed, maar dat had als voordeel dat de andere bussen al klaar waren en we dus plaats en tijd genoeg hadden om onze orders te plaatsen. Ik nam een lamsburger met mountain dew als drank, en ging buiten zitten met mijn nummertje. Algauw zat ons tafeltje vol en we hadden de grootste lol, met de slappe lach als gevolg.
Na de middag krijgen we weer een bui en Jani zei dat je inderdaad altijd een regenjas moet meenemen, het weer verandert voortdurend.
De regen tokkelde mij in slaap want veel kon ik toch niet zien buiten.
Jani gaf de uitleg over het bestuurssysteem dat er helemaal anders uitzien dan het Engelse, ze werken ook met partijen en verkiezingen, alleen is de Engelse koningin door hen gevraagd als soeverein, dus zij kunnen haar afzetten maar zij kunnen niet een ander in haar plaats kiezen. Dan moeten zij een republiek worden en dat is geen onderwerp dat momenteel ter discussie staat.
Om half zes kwamen we aan bij het West Plaza hotel, een uur vroeger dan verwacht!
Dit keer geen motel maar een echt hotel.
Even rusten op de kamer en de electronische toestellen opladen want gisteren kon ik mijn Canon niet opladen en moest ik alle foto's met de iPad of de iPhone nemen. En dat kost veel energie.
Daarna de stad in tot .....Baca lagi