Bayan Bulagiin Hural

Van dinsdag tm zaterdag zijn we op pad geweest in een natuurgebied. We hadden de opties wat afgewogen en een reisorganisatie Ger to Ger leek ons het best. Het idee is dat je elke dag naar een andere ger zo'n witte tent gaat en daar gewoon doet waar je zin in hebt, wandelen of met de dieren helpen bijvoorbeeld. Op die manier willen ze de realiteit laten zien ipv een toeristische sneltreintour waar ze dingen voorschotelen die eigenlijk alleen geschiedenis zijn. Dus het is een soort bed en breakfast bij de mongoolse boeren. Zit een hele visie achter, om de nomaden financieel wat te kunnen bijstaan zodat ze kunnen blijven boeren en minder naar de stad trekken. Logistiek tussen de gers was per paard, 1 keer motor en 1 keer fourwheeldrive. Die paarden zijn echt tigerpantzers, vaak denk je hoooo dit gaat niet goedkomen en dan loopt ie gewoon over rotsen, door rivieren, over ijs, modder, geen probleem.
We hebben in 4 dagen 12 warme maaltijden gekregen overigens, die lui vreten ziek veel vlees dus dat was nice. Er zit ook wel een uitgebreid rivierenstelsel trouwens; dat maakt het wel grappig nu omdat die rivieren voor 60 procent nog ijs zijn. Dus als wij gingen wandelen was de kunst een stuk te vinden waar je van dacht dat je er niet door ging zakken. Vervolgens markeerden we die gps op de kaart omdat je op dat punt uiteindelijk ook weer terug moest.
Die boerenfamilies hebben paarden, koeien, geiten, en of schapen. Alles eenpansmaaltijden op de haard maar wel lekker.

Zaterdag hebben we overnacht bij een medewerker van die reisorganisatie, da's een gast van 24 die geboren is in chicago en op zijn 14e alleen naar Mongolië is teruggekeerd. Ouders waren gescheiden maar zijn opa en oma hadden een hoop appartementen hier die ze na de privatisering gewoon gekregen hadden zeg maar dus zodoende zag ie hier wel een toekomst. Maar da's wel ideaal want hij spreekt vloeiend Engels. Dus beetje gechilld met zijn vrienden en hij brengt ons zo naar de trein die naar irkutsk gaat.Weiterlesen