Melrose

Helaas nog geen goed nieuws over de camper, grote kans dan we haar achter moeten gaan laten en onze reis op een andere manier moeten gaan vervolgen. Dan is het even de knop om en bedenken hoe we er toch het beste van kunnen maken, en dat is heel erg goed gelukt want we hebben echt 2 top dagen achter de rug! Nadat we een ontbijtje in elkaar hebben geflanst (een boeren omelet met wat overgebleven groente van de dag ervoor) lopen we naar de andere kant van het centrum om met een treintje een berg op te gaan. Dit treintje wordt ook veel gebruikt door locals om naar het werk te gaan. Boven op de berg liggen erg mooie botanische tuinen, heel erg ruig met grote bomen. We maken boven een flinke wandeling en genieten van het heerlijke weer. Op de terugweg lopen we door het centrum en vragen aan een juwelier of hij onze trouwringen kan oppoetsen omdat we over 2 weken 12,5 jaar getrouwd zijn en we leggen uit dat we op reis zijn. Dit is geen enkel probleem en omdat hij het zo'n leuk verhaal vindt hoeven we niets te betalen! Wat zijn de mensen hier toch aardig. Omdat douchen er al vier dagen niet van is gekomen begint dit toch wel een beetje vervelend te worden. Gelukkig vinden we vlakbij een zwembad met stoomcabine en sauna. Als je alleen een kaartje koopt voor de stoomcabine ben je heel goedkoop uit en kan je daarna heerlijk warm douchen. Nadat we heerlijk zijn uitgestoomd en hebben gedouched voelen we ons weer als herboren. Omdat het zondag is en heerlijk weer, is het erg druk in het centrum. Het strand ligt vol en er zwemmen zelf kinderen in de zee! Dat is ons nog iets te koud maar het sfeertje is top, ondanks dat het maar een graad of 13 is. Als we teruglopen pakken we onderweg nog een terrasje bij een lokale bierbrouwerij en ons eerste biertje in NZ is een feit, heerlijk! Als later het zonnetje bijna onder gaat zien we dat er bij de overburen nog net wat zon staat en we zetten vlug de kampeerstoelen in de zon en genieten van een glaasje Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc. Om de dag feestelijk af te sluiten maken we zelf pizza's op burritos in ons kleine gasoventje.

De volgende ochtend horen we van Aaron dat het helaas nog niet is gelukt om het onderdeel (de computer) te herstellen. Vanmiddag weer een nieuwe poging. In de tussentijd gaan wij er weer vandoor, we hadden het al een beetje ingecalculeerd en de rugzak met proviand staat al klaar om een dagje te gaan hiken langs het strand. We stappen in de bus en de rit naar het strand, door de bergen, is schitterend. Daar aangekomen snappen we direct waarom ze Wellington 'Windy Welly' noemen! Maar het is echt schitterend en we hebben gehoord dat er misschien nog wat zeeleeuwen zitten die zijn achtergebleven nadat de kolonie enkele weken geleden is vertrokken. We lopen een paar uur langs de zee over een weg voor 4x4 auto's. Af en toe komt er een jeep langs en we snappen niet hoe ze hier komen want het is een erg heftige weg met grote rotsen. Halverwege lopen we langs de 'Red Rocks' en zien we een ruggengraat van een dier liggen en discussiëren nog even over waar de hernia van Annika nou precies zit/zat (het gaat erg goed!!) Als we bijna bij het einde zijn spreken we wat locals aan die er vandaan komen en helaas vertellen ze dat er geen zeeleeuwen zijn vandaag. Maar zo snel laten we ons niet uit het veld slaan en als ik even op de rotsen klim zie ik vlakbij ineens een grote zeeleeuw zwemmen, veel groter als dat we verwacht hadden! Hij is eerder nieuwsgierig dan bang en komt wel erg dichtbij. Als ik even later tussen de rotsen loop voor een sanitaire stop schrik ik me rot als er nog eentje ligt te slapen op een meter afstand. We hebben dus echt geluk! We eten onze boterhammetjes op veilige afstand en genieten van het uitzicht. Omdat we nu weten waar ze zitten kijken we op de terugweg toch anders naar de rotsen en jahoor, een baby zeeleeuw tussen de rotsen! Alleen als ik dichterbij kom blijkt hij gewond. Hij is waarschijnlijk achter gelaten door de kolonie en we schakelen de hulp in van wat locals. Die verzekeren ons dat de beesten heel wat kunnen hebben en beloven om later even te gaan kijken of ze hem kunnen helpen (of opeten grapt de ene). Ook bieden ze aan om een lokale lekkernij te proeven, rauwe zee-egel. Voordat ik iets kan zeggen wordt er eentje open gebroken en Annika en Lynn trekken bijna groen weg als ik de binnenkant naar binnen slurp. En ik moet zeggen, dat was best lekker! Dus ik neem nog een 2e hapje 😃. Het laatste stuk lopen komen we nog wat Nederlanders tegen en door de harde wind zien we zo een hoed afwaaien, de berg op. Lynn biedt nog aan om hem te gaan halen maar dan komt er nog een windvlaag en vliegt de hoed nog hoger. Helaas pindakaas... Als we voor de terugweg in de bus stappen blijkt dit een cashless bus te zijn waar je alleen kunt betalen met een speciale chip kaart, die hebben we helaas niet dus krijgen we een gratis ritje van de chauffeur. Toch leuk meegenomen en zo hebben we wederom een topdag voor een prikkie!Read more