Šipokno

Na een aantal dagen met veel kilometers op de planning, volgt vandaag een dag waarop iets rustiger aan kan worden gedaan. We zijn gisteren iets verder doorgereden naar Thessaloniki, waar we midden in de stad hebben overnacht. Dat maakt dat er vanochtend wat tijd is om een aantal dingen te bekijken in deze stad met lange en rijke geschiedenis. Eerste stop: The Archeological Museum of Thessaloniki. Zoals in veel grotere Griekse steden is ook in Thessaloniki het een en ander bewaard gebleven. Gisteren hadden we al stapels bakstenen bekeken in verschillende staat van georganiseerdheid en vandaag was het de beurt aan de wat kleinere objecten. Het museum heeft een aardige collectie aan beelden, gereedschap, potten, munten en andere kleine objecten. Alles uiteraard voorzien van een stukje achtergrond, waarmee alles in de tijd en de ruimte te plaatsen is. Opvallend is dat veel van de beelden hun hoofd missen, waardoor de identiteit van de afgebeelde lastig vast te stellen is. Ik vind dit echter niet vreemd, wetende hoe vaak ik er zelf al moeite mee heb om het koppie erbij te houden, laat staan als je dat 2500 jaar zou moeten doen. Desalniettemin blijkt uit alles het vakmanschap en de culturele ontwikkeling die deze beschaving rijk was.

Terwijl wij ons onderdompelden in de geschiedenis van Thessaloniki, was Ar een orthodoxe kerk in de buurt gaan bekijken. Hij raakte daar in gesprek met de plaatselijke priester, die hem, zoals dat gaat, direct uitnodigde naar de achterkamertjes van het eeuwenoude gebouw. Aldaar stak de priester een verhaal af in het Frans, bood hij Ar rozijnen aan, zijn Facebookaccount, zijn telefoonnummer en wist hij te melden dat hij direct zag dat Ar een zuivere ziel heeft en een goed mens is. Hij was ook nog eens een beetje touchy, alle reden dus voor Ar om zich uit de voeten te maken.

We zaten dusdanig ruim in de tijd, dat een bezoek aan het Museum of Illusions er ook nog vanaf kon. Beelden zeggen in dit geval meer dan duizend woorden, dus scroll vooral even naar de foto's en video's. Schijn bedriegt, uiteraard, en dat moment dat je even vastloopt is natuurlijk waar je het voor doet. Zonder ons verder nog illusies te maken, laten we het museum achter ons en hopen we Zaffie terug te vinden in de parkeergarage waar we haar hebben achtergelaten. Half in de verwachting dat we geen auto meer zouden hebben en half dat we in een scam zouden lopen, bleken we met het verlies van een kleine twee tientjes toch onze weg te kunnen vervolgen naar Macedonië. Tenminste, Noord-Macedonië natuurlijk, wat of waar het echte Macedonië is hangt af van aan wie je het vraagt. Het is bijna net zo'n heet hangijzer als uitlatingen over de nationaliteit van baklava. Als je in deze regionen de vechtpartij daarna echt wilt garanderen kun je met je handen nog het adelaarteken van Albanië maken. Een van deze drie of een combinatie levert zeker een deuk in het gezicht op (en het ego, niet te vergeten).

Dat Griekenland een eenzaam Shengen-eiland temidden van allemaal Balkanlanden is, merken we weer als de snelweg langzaamaan overgaat in een provinciale weg, de enige vorm van hoofdweg die ze hier kennen. Bij een tankstation proberen we de motorolie bij te vullen, als een behulpzame pompbediende even polshoogte komt nemen bij wat er precies mis is met de auto. We willen de motor even af laten koelen, maar vanuit zijn perspectief staan er natuurlijk vijf toeristen te kijken naar hoe een auto stuk staat te zijn. In een vloeiende beweging van trekken, vegen, dippen en kijken concludeert hij aan de hand van de peilstok dat de huidige situatie 'problem' is. Motorolie behoort natuurlijk tot de uitrusting die we hebben meegenomen, dus het 'problem' was gelukkig snel verholpen. Na wat handen-en-voetenwerk om de man te bedanken en nadat we aangeven onder anderen nog naar Albanië te gaan, licht het gezicht van de man op en maakt hij het eerder genoemde adelaarteken met zijn handen. Hij is van origine blijkbaar Albanees. Onze Griekse vrienden in de tankshop lijken het niet door te hebben, dus voordat de pleuris echt uitbreekt besluiten we onze reis te vervolgen. We gooien de koffie van de tankshop nog snel uit het raam bij het wegrijden. Sorry Kostas, je 'coffee special', een soort koude dubbele espresso, is niet te hakken.

De Grieks-Macedonische grens (Grieks-Noord-Macedonische? Macedonisch-Noord-Macedonische? Vechtpartij?) is de eerste grens waar we tot nu toe tijd winnen. De grensovergang kost een klein kwartier en tegelijkertijd winnen we een uurtje, doordat de klok een uur teruggaat. Dat maakt dat we, na een verder weinig gebeurtenisvolle rit, arriveren bij de eindbestemming van vandaag: het meer van Ohrid. We zitten net iets buiten het plaatsje, bij een verblijf direct naast een strandje, aan het meer. Alle toeristen zitten gelukkig een paar honder meter rechts van ons, en we kunnen in alle rust genieten van het laatste deel van de middag en de avond die nog voor ons ligt. De afgelopen paar dagen waren toch vooral veel kilometers maken om het enorme Turkije door te reizen en vandaag is er dan eindelijk wat meer tijd voor rust. Dat maakt ook dat we echt even rustig kunnen genieten van de prachtige omgeving die Macedonië te bieden heeft. We zijn wel duidelijk niet de enige Nederlanders die deze locatie hebben gevonden, daar de eigenaar van de herberg in Breda gestudeerd blijkt te hebben en uitstekend Nederlands spreekt. Ook een aantal andere gasten blijken intiem bekend met het rood-wit-blauw, kaas, de koning en eindeloos gezeur. Dat mag de pret niet drukken, we nemen een goeie duik in het meer en parkeren onszelf op het terras om van de ondergaande zon te genieten.

Uiteraard volgt een discussie over waar dit meer valt op de helderheidsindex. Een zekere reisgenoot heeft me ooit tijdens een andere road trip voorgespiegeld dat het Balatonmeer in Hongarije het helderste meer was dat hij ooit had gezien. Eenmaal daar aangekomen bleek dat ik mijn eigen zwembroek nauwelijks kon onderscheiden als ik tot mijn middel in het water stond. De zichtbare teleurstelling in zijn eigen blik, houding en woorden maakte maar weer eens pijnlijk duidelijk dat de herinnering vaak rooskleuriger is dan de werkelijkheid. Vroeger was niet alles beter. In ieder geval, bovenaan de helderheidsindex staat dus het Balatonmeer, ook wel het helderste meer van het universum. Na lang beraad plaatsen we het Ohridmeer toch maar op plek twee, boven de Noordzee, de Dnjepr en de vijver van het Euromastpark in Rotterdam. Morgen weer (een) meer.

Himni i Flamurit,
M

------------------------------

After a few days with many kilometers on the agenda, today is a day that can be taken a bit more leisurely. Yesterday, we drove a bit further to Thessaloniki, where we stayed overnight in the middle of the city. This allows us some time this morning to explore a few things in this city with a long and rich history. First stop: The Archaeological Museum of Thessaloniki. As in many larger Greek cities, much has been preserved in Thessaloniki as well. Yesterday, we had already examined stacks of bricks in various states of organization, and today it was time for the smaller objects. The museum has a nice collection of sculptures, tools, pots, coins, and other small items. Everything, of course, comes with a bit of background, allowing us to place everything in time and space. It's noticeable that many of the sculptures are missing their heads, making it difficult to determine the identity of those depicted. I don't find this strange, considering how often I struggle to not lose my own head, let alone doing it for 2500 years. Nevertheless, everything reflects the craftsmanship and cultural development of this civilization.

While we immersed ourselves in the history of Thessaloniki, Ar went to visit an Orthodox church nearby. He got into a conversation with the local priest, who, as is customary, immediately invited him to the back rooms of the ancient building. There, the priest delivered a story in French, offered Ar raisins, his Facebook account, his phone number, and informed him that he could see right away that Ar has a pure soul and is a good person. He was also a bit touchy, so Ar had every reason to make a quick exit.

We had enough time to spare, so we also visited the Museum of Illusions. In this case, pictures speak louder than a thousand words, so be sure to scroll through the photos and videos. Illusion is deceiving, of course, and that moment your brain freezes for a second is precisely what you aim for. Without harboring any further illusions, we leave the museum behind and hope to find Zaffie in the parking garage where we left her. Half expecting that we would no longer have a car, and half suspecting a scam, we managed to continue our journey to Macedonia with the loss of only a euro or 20. Well, Northern Macedonia, to be exact, as the location of the real Macedonia depends on who you ask. It's almost as contentious as discussions about the nationality of baklava. If you really want to guarantee a brawl in these regions, you can also make the eagle sign of Albania with your hands. Any of these three or a combination is sure to result in a punch to the face (and the ego, not to forget).

We're reminded that Greece is a lonely Schengen island surrounded by Balkan countries as the highway gradually turns into a provincial road, the only kind of main road they have here. At a gas station, we try to top up the motor oil, and a helpful attendant comes over to see what's wrong with the car. We want to let the engine cool down, but from his perspective, there are five tourists looking at a broken-down car. With a fluid motion of pulling, wiping, dipping, and looking, he concludes from the dipstick that the current situation is a 'problem.' Of course, motor oil is part of our equipment, so the 'problem' was quickly solved. After some hand gestures to thank the man and after mentioning that we plan to go to Albania among other places, the man's face lights up, and he makes the aforementioned eagle sign with his hands. Apparently, he's originally Albanian. Our Greek friends at the gas station seem not to have noticed, so before things really escalate, we decide to continue our journey. We quickly toss the coffee we got from the gas station out the window as we drive away. Sorry, Kostas, your 'coffee special,' a kind of cold double espresso, is just not our cup of tea.

The Greek-Macedonian border (Greek-North Macedonian? Macedonian-North Macedonian? Brawl?) is the first border where we actually save time. The border crossing takes about fifteen minutes, and at the same time, we gain an hour as the clock goes back. That means that after an otherwise uneventful drive, we arrive at today's final destination: Lake Ohrid. We're just a bit outside the town, staying right next to a beach by the lake. Fortunately, all the tourists are a few hundred meters to our right, and we can peacefully enjoy the late afternoon and the evening ahead of us. The past few days were mostly about covering a lot of kilometers to traverse vast Turkey, and today we finally have some more time for relaxation. This also allows us to truly appreciate the beautiful surroundings that Macedonia has to offer. Clearly, we're not the only Dutch people who have found this location, as the owner of the inn turns out to have studied in Breda and speaks excellent Dutch. A few other guests also seem intimately familiar with the red-white-and-blue, cheese, the king, and endless complaining. But that doesn't dampen our spirits. We take a good dive in the lake and settle ourselves on the terrace to enjoy the sunset.

Of course, a debate ensues about where this lake falls on the clarity index. A certain travel companion once told me during another road trip that Lake Balaton in Hungary was the clearest lake he had ever seen. Once we got there, I could barely distinguish my own swimming trunks when I stood in waist-deep water. The visible disappointment in his own look, posture, and words once again painfully illustrated that memory is often rosier than reality. The past wasn't always better. Anyway, placed at the top of the clarity index then, is Lake Balaton, also known as the clearest lake in the universe. After much consideration, we place Lake Ohrid in second place, above the North Sea, the Dnieper, and the pond at Euromast Park in Rotterdam. Tomorrow, another lake awaits us. (Sadly the ambiguity of the Dutch word 'meer': lake / more, does not translate well into English.)

Himni i Flamurit,
MRead more