Lom

Helemaal zeiknat kwamen we aan in Lom. Maar mét volle bandjes en een hernieuwd vertrouwen in onze fietsen. Over het hotel had ik wel enige twijfels. De receptie cq. bar werd gerund door twee hele jonge knullen, studenten of zelfs jonger? Ze ontvingen ons vriendelijk en netjes, maar op de één of andere manier vond ik de atmosfeer hier toch wat ongewoon. Misschien vonden zij die 2 zeiknatte Nederlanders in regenjassen en leggings ook wel wat ongewoon, maar dat zullen we nooit weten.

Een garage of andere plek waar we de fietsen droog konden stallen hadden ze niet, maar de ingang die wij moesten nemen naar onze kamer had een nagenoeg lege lobby met een half open garderobe waar de fietsjes eigenlijk prima konden staan, uit het zicht en zonder iets of iemand tot last te zijn. Dus we waren zo brutaal om ze toch maar mee naar binnen te nemen en ze daar te parkeren. Ik stal ook nog wat kleerhangers mee naar boven, die waren handig voor het drogen van onze kleding en in mijn ervaring zijn er nooit genoeg hangers op hotelkamers.

Op onze kamer hingen we alles te drogen bij een verwarminkje dat we speciaal hiervoor lieten loeien. Sorry voor het klimaat, maar we móesten minstens droge schoenen hebben vanwege de rit die morgen op de planning stond. We zouden weer naar een hoogvlakte fietsen waar waarschijnlijk nog sneeuw en ijs lag, en bovendien waren de voorspellingen voor morgen ook al niet al te best. Dan zijn koude, natte voeten funest om nog van zo'n tocht te kunnen genieten.

Na al het werk van alles uitpakken, uitstallen, ophangen, wassen en drogen konden we eindelijk gaan eten. We moesten onze bestelling aan de bar doen, er werd niet geserveerd in het restaurant. Gekkig, toch. Maar we aten elk een feestmaal en waren heel blij dat alles toch goed was gekomen vandaag. Die lekke banden waren dankzij alle snelle oplossingen maar een minor hick-up geweest in deze droomreis, en als we morgen met droge pootjes weer verder konden, zouden we Thor de buien van vandaag ook wel vergeven. Czytaj więcej