Zoeken resetten
Willem KnoopsWillem Knoops
SatellietRoute bewerken
Je kunt me volgen op mijn Pacific Crest Trail (PCT) wandeltocht door de Verenigde Staten. Ik zal op deze pagina regelmatig een korte update en enkele foto's plaatsen. Meer informatie Netherlands
  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 19

    Dag 19, Zondag rustdag

    26 mei, Verenigde Staten β‹… 🌬 23 Β°C

    Vandaag staat er voor mij niet zoveel op de planning, Leroy gaat verder met het hok maar heeft mijn hulp niet nodig, rusten is belangrijker voor mij is hij van mening. Ik help een beetje in de keuken, er komen wat gasten dus een beetje opruimen is niet zo gek.

    Verder loop ik wat rond de boerderij met de honden, lees wat magazines en maak ik kennis met het bezoek. De buren en twee dames van het New Mexico melkersgilde oid.

    Vanwege het groot aantal mensen vandaag (12), staat er pizza op het menu. Ik ben onder de indruk hoe goed je een pizza kunt bakken in een oven uit 1922 (wilde gok wat betreft de leeftijd πŸ˜‰).

    20:30 is het weer bedtijd, ik ben ook aardig moe. Een nacht doorslapen is er niet bij hier. De honden vinden altijd wel een reden om loos te gaan ergens midden in de nacht.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 18

    Dag 18, Timmerman

    25 mei, Verenigde Staten β‹… 🌬 21 Β°C

    Vandaag zijn het de honden die me vroeg in de ochtend doen ontwaken. De zon is nog niet eens op, geen idee wat hen probleem is.

    Ik voel me in ieder geval een stuk beter dan gisteren, geen last meer van misselijkheid en maag is ook weer tot rust gekomen. De zwelling in mijn voet is zo goed als weg, het is nog wel wat gevoelig net boven mijn enkel. Ik denk dat ik er goed aan gedaan heb om vandaag nog niet te vertrekken.

    Omdat ik me een beetje nuttig wil maken vraag ik Leroy if ik vandaag ergens mee kan helpen. In de ochtend werk ik een beetje in de tuin van Nancy. En in de middag moet er een nieuw onderkomen gebouwd worden voor de honden in een geitenwei. De honden zijn er om de geiten de beschermen tegen voornamelijk poema’s die hier in het wild leven.

    Samen met Leroy en Betty beginnen we aan het hok, ik moet wel erg wennen aan de werkwijze, er zit weinig vaart in en heel nauwkeurig is het ook niet. Maar goed, ik maak me enigszins nuttig en Leroy is blij met de voortgang, win-win.

    Dit is de eerste avond waar ik met een beetje tegenzin het avondeten naar binnen werk. Een vettige lam/groente soep en asperges. Maar wel pompoentaart als toetje πŸ˜‹.

    Nog twee dagen op de ranch, ik mag het blijkbaar geen boerderij noemen en dan weer aan de wandel. Dat lijkt inmiddels al een hele tijd geleden en ik wil heel graag mijn tocht weer hervatten.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 17

    Dag 17, Licht aan het eind van de tunnel

    24 mei, Verenigde Staten β‹… β˜€οΈ 24 Β°C

    De bus heeft maar beperkt gordijnen, ik word dus ook wakker met de zon vol in mijn gezicht. Ik had het idee dat ik prima geslapen had maar volgens mijn horloge is het misschien wel de slechtste nacht sinds het begin van de metingen. Ik voel me nog steeds niet erg lekker, mijn maag is nog steeds wat van streek. Ik eet een poptart, mijn gebruikelijke ontbijt en die ligt me zwaar op de maag.

    Pas tegen de middag voel ik me goed genoeg om naar de keuken te gaan. Ondertussen is Leroy al een keer komen kijken hoe het gaat en biedt me nogmaals aloe vera sap aan. Ontzettend aardige mensen hier 😊.

    Het originele plan was om morgen weer terug te gaan naar Pie Town, ik zie gelukkig wel veel verbetering aan mijn voet, maar het voelt nog te vroeg om weer direct te gaan lopen. Ik loop wat rond het terrein en vooral op de stijgende stukken voelt het nog wat ongemakkelijk. Aangezien ik dan morgen niet naar Pie Town ga wordt dat pas dinsdag, Leroy wil graag boodschappen kunnen doen als hij van huis af gaat, en zondag en maandag (memorial day) zijn de winkels gesloten. Het is niet anders, ik neem aan dat ik dan iig weer de oude ben.

    Eind van de middag is mijn maag ook weer wat tot rust gekomen en eet ik een beetje spaghetti, nog steeds enigszins voorzichtig πŸ˜‰.

    Geen idee wat ik de komende dagen ga doen, ik ben het rondhangen met een boekje wel een beetje zat nu. We gaan het zien.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 16

    Dag 16, Van kwaad tot erger 🀒

    23 mei, Verenigde Staten β‹… ☁️ 12 Β°C

    Uiteraard gaat mijn eerste gedachte naar mijn voet zodra ik wakker word. Ik denk dat ik een kleine verbetering zie maar het is moeilijk te zeggen.

    Ik loop in de ochtend een stukje met Leroy over de boerderij en zoek dan de bank weer op. Een drukverband rond mijn enkel en ijs erop. Ik voel me behoorlijk waardeloos, een beetje ‘zielig’ hier op de bank liggen. Maar dat is wel wat ik nu nodig heb.

    Leroy bakt een omelet voor ontbijt met voor mij wat teveel kaas, maar ja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Daarna ga ik even met hem naar het zonnepaneel systeem kijken, blijkbaar valt de koelkast vaak uit. Niet zo gek, alles draait op 12V en bij de koelkast die een eind van batterijen afstaat is er nauwelijks 10V over. Alles is compatibel voor 24V behalve de controller , dus ik adviseer hem om de zonnepanelen anders aan te sluiten, zodat ze 24V genereren. En een andere controller te kopen.

    Terwijl we met de batterijen bezig zijn begin ik me wat misselijk te voelen en zeg dat ik even moet gaan liggen. Terug naar de bank, die ik later inruil voor mijn bed. Mijn maag is aardig overstuur en als ik eenmaal over heb gegeven komt het een beetje tot rust.

    Ik besluit om het avondeten over te slaan, het zit nog steeds niet helemaal lekker. Met een kop aloe vera sap en thee ga ik naar bed. Dat zou moeten helpen beloven ze me.

    Wat een ellende allemaal zeg. Ik hoop dat ik op alle fronten weer snel de oude ben.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 15

    Dag 15, Geitenboerderij

    22 mei, Verenigde Staten β‹… β˜€οΈ 20 Β°C

    Na een goede nacht slaap had ik gehoopt dat mijn voet er beter voor zou staan dan de dag ervoor. Helaas weinig verbetering. Mijn plan voor de dag is een aantal keer ijs halen om mijn voet/been te koelen. Naar de tacotruck en voor de rest van de dag wat op bed liggen, youtube, netflix of Amerikaanse tv kijken.

     Om 9:45 wordt er op mijn deur geklopt, ik dacht misschien de schoonmaakploeg die een keer wil komen stofzuigen oid. Maar het blijkt een man te zijn, Leroy, die door de eigenaresse is ingelicht over mijn situatie. Hij verteld dat hij een geitenboerderij heeft een stuk verderop waar vaak vrijwilligers komen helpen met de klussen om en rond de boerderij. Hij stelt voor dat ik zolang als nodig bij hen kom logeren, dat scheelt in de kosten. Ik vraag hem of hij iets van mij verwacht, de hele reden dat ik nu in een motel ben is dat ik moet rusten/herstellen. Ik hoef niets te doen beloofd Leroy, ze hebben graag gasten op de boerderij en ze hebben nog wel een plek vrij.

    Hoe kan ik dit aanbod nou afslaan… ik loop nog even langs de receptie om aan te geven dat ik eerder zal vertrekken en ik krijg ook nog het geld terug voor de twee nachten die ik geboekt had maar dus niet gebruik.

    Onderweg stoppen we nog even in Pie Town, beter gezegd bij het toasterhouse. Een iconische stop de CDT, het is een hostel maar er is op het moment geen eigenaar meer. Het huis is verder wel open voor gebruik, keuken, douche, wasmachine, bedden etc. Alles wat je nodig hebt is nog aanwezig en bruikbaar, fascinerend. Ik loop Kaboom en smash daar nog tegen het lijf en vertel hen dat ik een aantal dagen rust ga nemen. Hopelijk zie ik ze snel weer.

    De boerderij is niet eens zo ver weg, misschien 60km ofzo. Maar we hebben er ruim twee uur voor nodig om er te komen, grotendeels is een moeilijk begaanbare zandweg die enkel door Leroy en Nancy (vrouw van Leroy) gebruikt wordt. Het onderhoud van de weg is dus ook een taak die aan hen toebedeeld is.

    Ik krijg een oude schoolbus als onderkomen. Er is een keukengebouw dat door iedereen gedeeld word en Leroy nodigt mij uit om daar te gaan zitten en haalt wat ijs voor mijn been. Gedurende de dag ontmoet ik de andere ‘gasten’. Drie dames en twee kinderen. Het is wel een beetje ongemakkelijk, iedereen is aan het werk en ik lig met mijn been omhoog alsof ik niet eens meer kan lopen.

    We eten ‘s avonds samen en er wordt nog wat gebuurt. Om 21:30 vindt ik het mooi geweest en ga ik naar mijn bus en kruip onder de wol.

    Hoe ik hier nu weer terecht ben gekomen… de gastvrijheid blijft me verbazen!

    (Foto’s zijn van het toaterhouse, van de boerderij volgen morgen. En voor Freekie 😜, een foto van mijn voeten, let niet op de zwarte nagel en schaafwonden, dat zijn gevolgen van andere incidenten)

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 14

    Dag 14, Off trail

    21 mei, Verenigde Staten β‹… 🌬 13 Β°C

    Het postkantoor in Pie Town sluit om 12:00, dus ik moet er voor die tijd zijn om mijn doos met eten op te halen. Om 6:15 zet ik de benen er weer onder, iets later dan ik had gehoopt, verslapen…

    Ik ben wel lichtelijk teleurgesteld in de progressie van het herstel van mijn voet. Hij is nu wat dik vanaf het midden van mijn voet tot een stuk van mijn scheen. Het vreemde is dat de eerste paar honderd meter wat pijnlijk zijn, maar als ik een ritme kom er niet zoveel aan de hand is. Het is weer een stuk zandweg naar Pie Town, dus de kilometers gaan relatief snel voorbij.

    Ik kom op de Pie Town road wat me doet denken aan Lil Nas X, de hele weg heb ik 🎡I’m gonna take my pack to the Pie Town road, Im gonna hike til I can’t no more🎡 (lichtelijk ironisch, zie hieronder)

    Maar de situatie met mijn voet zit me niet lekker, het zier er erg slecht uit en blijkbaar is een halve dag rust niet voldoende om wat van herstel te zien. Helaas is Pie Town niet de plaats om fatsoenlijk rust te kunnen pakken, het dorp biedt niet zoveel behalve een postkantoor, restaurantje en een hostel. Het hostel wordt druk bezocht door wandelaars, dus daar ga ik geen rust vinden. Daarbij is er ook geen supermarkt, wat ook niet handig is.

    Onderweg zie ik dat er een busservice is naar Albuquerque. Dat staat me wel aan, ik kan daar een hotelletje pakken voor een paar dagen, benen omhoog, ijs erop, maw herstelwerkzaamheden.

    Eenmaal in het dorp bekijk ik mijn opties even, het is 220 dollar enkel 😳 voor de bus. Dat is me wat te gek, dus dat plan valt in duigen. Het volgende dorp is via de kortste weg nog meer dan 100km verderop, ook geen goed plan om die nog te gaan lopen.

    Ik ga eerst maar even mijn pakje halen en daarna naar het restaurant waar we afgesproken hebben. Ik bestel wat eten en zit wat op maps te kijken. Ik zie dat Quemado niet zover is, het heeft een motel en een supermarkt. Ik leg mijn situatie aan de eigenaresse van het restaurant uit en vraag of het makkelijk is om daarheen te liften, waarop ze reageert, blijf je daar in het motel? Mijn zus runt die tent, ik bel haar wel even of ze je komt oppikken.

    Met nog een beetje ongeloof over hoe makkelijk ik een ritje versierd heb ga ik weer aan tafel zitten vertel mijn wandelmaatjes dat ik een paar dagen rust ga pakken oftewel ‘off trail’ ga. Ik zal ze voorlopig niet meer zien, maar je weet nooit. Canada is nog ver.

    Deze beslissing is voor mij wel erg lastig, ik kan me er maar moeilijk bij neerleggen dat dit nodig is. Maar ik ben blij dat ik nu op een bed lig en een zak ijs op mijn been heb. Hopelijk zie ik snel verbetering en kan ik weer aan de wandel🀞.    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 13

    Dag 13, Davila Ranch

    20 mei, Verenigde Staten β‹… 🌬 23 Β°C

    Plan vandaag is enkel om naar Davila Ranch te gaan, ik moet mijn enkel wat rust geven. De laatste twee ochtenden zag het er goed uit, een beetje stijf de eerste paar honderd meter maar dan eigenlijk geen klachten. Tot het moment dat ik stop, inmiddels is het niet alleen de enkel de opzwelt maar ook een deel van mijn voet en scheen. Dus een korte wandeling vandaag en een halve dag rust doet me hopelijk goed.

    De wandeling vandaag brengt niet zo heel veel spannends. Er is na een klim tot bijna 3000m een vuurtoren, helaas is de ranger er niet, dus ik kan er niet in. Maar ik kan toch een heel eind weg kijken.

    Verder is het enkel zandweg naar de ranch. Rond het middaguur kom ik daar. Ik ontmoet John, de eigenaar en hij laat me de plaats even zien. Er is een keuken, toilet, douche en een wasruimte. Gebouwd in een soort van schuurtje. Er zijn eieren, uien, aardappelen en bonen voor hongerige wandelaars. Dus ik maak daar maar een mooie lunch van. Gedurende de middag blijven en wandelaars arriveren en tegen de avond zijn we zelfs met zeven. Er zijn niet veel mensen die nu in dit gebied zijn en op een of andere reden zijn ze allemaal hier.

    Ik heb mijn filter gespoeld, de was gedaan en gedoucht. Ik voel me herboren.

    Mijn lunch wordt gereproduceerd in zevenvoud voor avondeten, op wat boomstammen en een gammel tafeltje hebben we een simpel maar erg smakelijk diner.

    Hoewel het heel gezellig is vandaag, wil ik het toch niet te laat maken. Ik moet voor het middaguur in het volgende dorp, Pie Town zijn om mijn pakketje met eten op te halen.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 12

    Dag 12, Zo’n dag…

    19 mei, Verenigde Staten β‹… 🌬 24 Β°C

    Omdat ik gisteren eind van de dag zo zwaar had heb ik vandaag geen wekker gezet, rust is de beste remedie voor een vermoeiend lichaam. Rond zessen raken de eerst zonnestralen mijn tent en dat haalt mij uit dromenland. Mijn enkel lijkt weer wat beter, minder dik wel nog wat gevoelig, laten we vandaag wat rustig aan doen.

    Niet ver van waar ik gekampeerd heb zijn weer twee route mogelijkheden. Een hoge en weer een lage, de lage heeft water. Dus de lage heeft mijn voorkeur, anders moet ik het bijna 20km redden op 1,5 liter water. Ik ben al een tijdje onderweg maar ik heb de afsplitsing nog niet gezien, als ik mijn telefoon erbij pak zie ik dat ik al een heel eind op de hoge route ben. Oeps, water op rantsoen vanaf nu. Het is hier wel mooi en ik krijg een aantal fraaie uitzichten.

    Als later de routes weer gecombineerd zijn ben ik totaal gefixeerd op het volgende waterpunt. Wederom ben ik niet op aan het letten, als ik nog een keer de route check zie ik dat ik er een heel eind vandaan ben. Hoe heb ik dat in godsnaam voor elkaar gekregen. Ik ben niet eerste die hier is gelopen, ik zie een aantal schoenafdrukken en ook pootafdrukken van een beer (πŸ˜ƒ). Nu ik op de verkeerde route ben betekent dat dus ook dat het water nog verder weg is. Ik bekijk even hoe ik terug kan komen op de CDT, terug gaan is voor mij geen optie, dus ik wil een weg voorwaarts die terugkomt op de CDT. Ik schijn een beetje geluk te hebben vandaag, ik zie een blauwe vlek, wat meestal een meertje oid is en daarna kan ik vrij makkelijk de route weer oppakken. Dus eerst maar naar het meertje, niet al te fris water, maar ik klaag niet.

    Ik doe nog even mijn schoen uit en zie nu dat mijn scheen ook wat rood begint te worden en wat begint op te zwellen. Op advies van mijn zusje leg ik vakkundig een (druk) verbandje. Hopelijk helpt dat wat.

    Richting het eind van de middag kom ik wat grasland achtig landschap en het wit/gele gras doet me denken aan de scene in The Gladiator waar Russel Crowe, ofwel Maximus Decimus Meridius, commander of the Armies of the North, General of the Felix Legions and loyal servant to the true emperor, Marcus Aurelius, father to a murdered son, husband to a murdered wife, uh afijn, ik dwaal af. Waar Crowe hallucineert met zijn vingers door het gras richting vrouw en kind loopt. (Hoewel hij eigenlijk door een tarweveld gaat) Wat een film zeg (ja, ik ik houd me wel bezig hoor 😜).

    Ik maak kamp op ongeveer 26km van een ranch, waar ik morgenmiddag een halve dag rust wil nemen. Dat heeft mijn enkel nu wel echt nodig, ik wil graag vooruit maar het lichaam moet het ook kunnen uiteraard.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 11

    Dag 11, Poppin pills

    18 mei, Verenigde Staten β‹… β˜€οΈ 15 Β°C

    Mijn eerste gedachte als ik wakker word gaan naar mijn enkel. Ik voel niets raars nu, even rotatie maken, hm, lichtelijk pijnlijk als mijn maximaal gestrekt houd. Check twee, visueel. Hij ziet er ok uit, ik kan de contouren van mijn enkel weer herkennen. Goed genoeg voor mij, lets go!

    Voor de zekerheid nog wel wat ibuprofen voordat ik vertrek en dan is het de zandweg opzoeken. Jep, nu is een zandweg, bijna 50km 😳. Maar goed, het gaat initieel door een grote open vlakte, dan een bos, weer een vlakte en nog een bos. Beetje afwisseling is er wel. Ik zie wel veel leven in het bos, herten, kalkoenen en zelfs een vos. Heel cool.

    Ik prijs mezelf gelukkig met de weg nu, aangezien het in ieder geval een vlak oppervlak is, dus ik hoef mijn voeten (lees mijn enkel) niet in moeilijke posities te brengen. Ik heb er dus ook nauwelijks last van. Bijna aan het einde van de weg kom ik twee CDT wandelaars tegen, Mark en Sarah. Sarah vraagt, hoe is het me je enkel? Huh wat? Blijkbaar heeft beaver ze al ingelicht over de situatie haha. In ieder geval wel weer leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, de CDT is maar een eenzaam avontuur voor het grote deel (tot nu toe althans).

    Vanaf waar ik ze ontmoet heb is het nog 10km naar water, dat wil ik vandaag sowieso nog doen anders wordt het weer flink met water sjouwen. Deze 10km volgt eindelijk weer een pad ipv de weg en ik weet niet of het aan mij ligt maar het sloopt me helemaal. Ik ben dan ook enorm blij als ik om 20:00 water heb en horizontaal kan. Gvd dat was even afzien.

    Ik bekijk mijn enkel nog even en schrik toch wel, van een enkel is geen sprake. Het is een grote opgezwollen bedoeling. Oepsie, toch weer teveel gedaan ben ik bang. Ik gun mezelf vnv iets meer rust dan ik initieel van plan was en maak morgen wat korter. Ik heb meer dan genoeg eten om mijn dorpbezoek evt met een dag uit te stellen. Nog maar wat pillen schuiven en lekker gaan slapen πŸ’€.

    πŸ‘‹πŸ‘‹    Meer informatie

  • ReizigerContinental Divide Trail
    Dag 10

    Dag 10, High / Low

    17 mei, Verenigde Staten β‹… β˜€οΈ 23 Β°C

    5:00, de wekker gaat. Tja, ik wil vandaag weer 50km op de teller krijgen en dan is een vroege start wel het beste begin.

    De sectie van het pad waar we nu zijn heeft veel verschillende alternatieve routes. De twee ‘grote’ zijn de ‘high route’ of de ‘low route’. Gisteren heb ik een stukje high gedaan omdat dat het makkelijkste was vanaf de cliff dwellings, daarna een pad gevolgd naar de lage route, die mooier zou moeten zijn.

    Deze ochtend vervolg ik de lage route totdat ik bij een intersectie kom die me naar de hoge route kan brengen. Ik heb gisteren een stukje van de hoge gedaan en dat beviel me goed, daarbij begint de lage een beetje charme te verliezen. Dus ik begin aan de 300m klim om in een bos uit te komen, hm, ik had gehoopt dat ik uitzicht zou hebben op de kloof waar de lage route doorheen loopt.

    Na 15km kruisen beide routes elkaar en kies eieren voor mijn geld en kies nu de lage. In een mum van tijd sta ik weer in de Gila rivier. Het is dan misschien wat lastiger lopen maar wel wat mooier.

    Ik ben vandaag met iets te veel vertrouwen de rivierkruisingen te lijf gegaan, ik heb ergens mijn enkel wat gedraaid en halverwege de dag begin ik hem te voelen. Ik heb er niet veel van gedacht, een pijntje hier en daar af en toe is niet zo gek. Als ik rond de klok van vijf bij een openbare kampeerplek aan gekomen, gelegen aan een meer doe ik even mijn schoenen uit. De rivier hoeven we vanaf hier niet meer door als het goed is, dus even het grid uit de schoenen halen en wat laten drogen terwijl ik mijn avondeten opeet. Wat me nu op valt is dat mijn enkel toch aardig wat dikker is dan de andere πŸ™.

    Waar ik eigenlijk van plan was om nog een uurtje of twee door te stappen brei ik er nu maar een eind aan. Weinig zin om iets re forceren. Daarbij heb ik hier stromend water en een toilet, dus een prima kampeerplek.

    Met wat ibuprofen in mijn mik ga ik slapen, hopelijk staat er morgen wat beter voor.    Meer informatie

Doe mee met ons:

FindPenguins voor iOSFindPenguins voor Android

  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • Over ons
  • Blog
  • Groepstracking
  • Pers
  • Voorwaarden
  • Privacy & Cookies
  • Ondersteuning
  • Afdruk
  • Nederlands